574
Σφαίρα που έπεσε από τα όπλα των δραστών του μακελειού, στο Σαν Μπερναντίνο | REUTERS/Mario Anzuoni

«Οι ΗΠΑ δεν αλλάζουν με προσευχές»

Protagon Team Protagon Team 3 Δεκεμβρίου 2015, 13:00
Σφαίρα που έπεσε από τα όπλα των δραστών του μακελειού, στο Σαν Μπερναντίνο
|REUTERS/Mario Anzuoni

«Οι ΗΠΑ δεν αλλάζουν με προσευχές»

Protagon Team Protagon Team 3 Δεκεμβρίου 2015, 13:00

«Ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες, δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές», έγραφε το 1993 ο Δημήτρης Βασαλάκης στο κομμάτι «Ανθρωπάκι» που ερμήνευσε ο Πάνος Κατσιμίχας. Κι αυτός ο στίχος ταιριάζει απόλυτα σε όσα έγιναν πριν λίγες ώρες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και στην υποκρισία –εσκεμμένη σε μεγάλο βαθμό- της αμερικανικής ρητορικής πολιτικών και opinion makers.

Το νέο μακελειό στις ΗΠΑ φέρνει και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της οπλοκατοχής. Πόσες ακόμη ψυχές πρέπει να χαθούν εξαιτίας της απόφασης των Αμερικανών να επιτρέπεται η πρόσβαση σε όπλα, στο όνομα της προσωπικής ασφάλειας; Λογικά, θα δούμε κι άλλο αίμα τριγύρω, αφού το ζήτημα δεν έχει καν ανοίξει στα σοβαρά. Η οπλοκατοχή συντηρεί πολιτικούς που την προσφέρουν ως τροφή στην ανασφάλεια των ψηφοφόρων τους. Κυρίως, όμως, συντηρεί την οικονομία αρκετών πολιτειών των ΗΠΑ και –σίγουρα- αρκετών μεγάλων βιομηχανιών. Ρίχνει νερό στον μύλο των κερδών και νερώνει το αίμα που χύνεται σε σχολεία και Πανεπιστήμια, σε χώρους μαζικών συγκεντρώσεων και εκδηλώσεων, όπως χθες στην Καλιφόρνια.

Και τι κάνουν οι πολιτικοί; Οι Δημοκρατικοί κρατούν μια πιο σκληρή στάση απέναντι στο ζήτημα και ζητούν άμεσα την αναθεώρηση των νόμων. Αλλά αυτό γίνεται στα λόγια κυρίως. Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν το συζητούν καν και το Tea Party χαμογελά αυτάρεσκα, αφού τζογάρει πάνω στον φόβο του μέσου Αμερικανού, ο οποίος ξύνει την κάνη της καραμπίνας σε μια βεράντα, σε κάποιο προάστιο της Τούλσα ή του Αλμπουκέρκι.

Και στο μεσοδιάστημα, όλοι αφήνουν το ζήτημα στον Υψιστο. Αυτό ακριβώς αναδεικνύει με το σημερινό εξώφυλλό της η Daily News της Νέας Υόρκης.

b6270d14-922d-4893-97e6-fb2511187b2d

Πάρτε για παράδειγμα τον Ραντ Πολ. Ποιος είναι ο Ραντ Πολ; Γερουσιαστής από το Κεντάκι με τους Ρεπουμπλικάνους και υποψήφιος για το οβάλ γραφείο. Εγραψε στο Twitter, λίγο μετά το μακελειό στην Καλιφόρνια: «Οι σκέψεις μου και οι προσευχές μου είναι για τα θύματα, τις οικογένειές τους και τους γενναίους συμπολίτες μας που ανταποκρίθηκαν και βοήθησαν τις πρώτες στιγμές μετά την ανείπωτη τραγωδία».

Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο Τεντ Κρουζ, επίσης Γερουσιαστής, επίσης Ρεπουμπλικάνος, επίσης υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ. Ο Κρουζ είναι από το Τέξας, από ένα μέρος δηλαδή που η λέξη «σκληροπυρηνικό» είναι soft για να το περιγράψει όσον αφορά τον συντηρητισμό του. Ο Κρουζ, λοιπόν, tweetαρε αμέσως μετά το περιστατικό: «Οι προσευχές μας είναι στα θύματα, στις οικογένειές τους και στους ανθρώπους από το Σαν Μπεναντίνο που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για βοήθεια και πρόθυμα διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να σώσουν τις ζωές των συνανθρώπων τους». Σας θυμίζει κάτι; Στη συνέχεια ακολούθησε retweet σε ποστάρισμα του αστυνομικού τμήματος της Τάμπας που εκθειάζει το φρόνημα των αστυνομικών.

Ακριβώς τα ίδια κι από τον Λίντσεϊ Γκρέιαμ, ο οποίος στο παρελθόν έχει περάσει από το αξίωμα του Γερουσιαστή (Νότια Καρολίνα). Ακριβώς τα ίδια, απλά πιο λακωνικά. Ο Γκρέιαμ, όπως ίσως φανταστήκατε, είναι κι αυτός Ρεπουμπλικάνος.

Ο Ράιαν Πολ, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων –και ναι, Ρεπουμπλικάνος- φρόντισε να παροτρύνει τον κόσμο να συμπεριλάβει τα θύματα της Καλιφόρνιας στις προσευχές του. Μία ώρα αργότερα, μας εύχονταν Merry Christmas από το Καπιτώλιο.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κλασσικό δείγμα της ρητορικής που υιοθετείται από μία μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου στις ΗΠΑ. Και κυρίως από τη συντηρητική πλευρά. Οι Δημοκρατικοί απλώς περιμένουν από τον Ομπάμα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στο διάστημα που του έμεινε στον Λευκό Οίκο.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...