Η Μεγάλη Βδομάδα της περασμένης χρονιάς μου επιφύλασσε μια όμορφη έκπληξη. Μετά το τέλος της πρωινής Ακολουθίας της Μεγάλης Τετάρτης στον Ναό του Αγίου Δημητρίου στου Ψυρρή, ο ιερέας ανακοίνωσε στους πιστούς πως το Μεγάλο Ευχέλαιο, εκτός από το απόγευμα, θα γίνονταν και το πρωί, στις 11.00 αν θυμάμαι καλά, στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη στην Κολώνα. Αν και έχω κάψει άπειρες σόλες παπουτσιών γύρω από την αγορά, ομολογώ πως δεν γνώριζα την ύπαρξη της μικροσκοπικής αυτής εκκλησίας.

Σττο νούμερο 70 της Ευριπίδου ήλθα αντιμέτωπος με μια αποκάλυψη από κάθε άποψη. Ο Ναός του Αγίου Ιωάννη στην Κολώνα βρίσκεται χαμένος σε μια καταπράσινη αυλή η οποία σε ταξιδεύει στην Ελλάδα του 30 ίσως και πιο παλιά. Το συναίσθημα της αγαλλίασης διαδέχτηκε μια σειρά από άλλες εκπλήξεις. Η πρώτη από αυτές ήταν πως ο συγκεκριμένος ναός είναι ο αρχαιότερος της πόλης των Αθηνών. Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο Άγιος Ιωάννης, υπήρχε ιερό του Ασκληπιού με μνημείο που ήταν αφιερωμένο στον Αθηναίο γιατρό Ταξάρη, ο οποίος λέγεται πως θεράπευε ασθενείς με υψηλό πυρετό. Κοιτάζοντας τον ναό, την προσοχή μου κέντρισε ένας κορινθιακός κίονας, ο οποίος στην κυριολεξία τρυπάει το ιερό του ναού (μονόκλιτη βασιλική) και προεξέχει πάνω από τα κεραμίδια. Ζητώντας από την ευγενέστατη νεωκόρο, η οποία έχει αφιερώσει κυριολεκτικά τη ζωή της στην προστασία αυτής της εκκλησίας, να μου δείξει την κολώνα στο ιερό, παρατήρησα πως πάνω σε αυτή υπήρχαν κολλημένες δεκάδες πολύχρωμες κορδέλες. Ρωτώντας, αλλά και διαβάζοντας, έμαθα για μια ιδιαίτερη παράδοση.

Σύμφωνα με τον Δημήτρη Κομπούρογλου, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος λίγο πριν πεθάνει τοποθέτησε μια κολώνα στα θεμέλια της, έδεσε όλες τις αρρώστιες με μετάξια σε όλα τα χρώματα και τα έθαψε βαθιά, βάζοντας από πάνω τους την κολώνα. Τότε λέγεται πως είπε: «Όταν πεθάνω, όποιος αρρωσταίνει να έρχεται και να δένει ένα μετάξι στην κολώνα  με τρεις κόμπους και να λέει: «Άη Γιάννη μου, εγώ δένω την αρρώστια μου και η χάρη σου να τη λύσει και ευθύς θα γιατρευτεί». Από τότε μέχρι σήμερα στην Αθήνα αλλά και σε όλο τον κόσμο άλλαξαν πολλά. Αυτό που δυστυχώς δεν άλλαξε είναι ο πόνος των ανθρώπων οι οποίοι μέχρι και σήμερα εξακολουθούν να δένουν στην κολώνα του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου μια μεταξωτή κορδέλα ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Με τους πιστούς, ευτυχώς όχι πολλούς, να καταφθάνουν για το Μεγάλο Ευχέλαιο, η νεωκόρος μου αποκάλυψε μια ακόμα «μυστήρια» ιστορία για τον δεύτερο Άγιο που τιμάει η συγκεκριμένη εκκλησία. Τον Ιούδα το Θαδδαίο. Τον ένα εκ των Δώδεκα Αποστόλων, για τον οποίο γνωρίζουμε τα λιγότερα από τους υπόλοιπους. Την ιστορία δεν θα σας την αφηγηθώ καθώς καλύτερα να πάτε να τη μάθετε εκεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News