Πώς βλέπουν το θέμα Πολάκη οι αριστεροί; Μια ματιά στην πλατεία των social media αυτές τις ημέρες αρκεί για να αντιληφθεί κανείς τον διχασμό που έφερε στη βάση που είναι κοντά ή γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ η προκήρυξη του βουλευτή και πρώην υπουργού του. «Τριχασμό», μάλλον.

• Από τη μία είναι οι «Ακρίτες»: Με τον Παύλο. Και, με τα μέτρα των social media, είναι πολλοί. Όχι μόνο αριστεροί…
• Απέναντι είναι όσοι στέκονται αδιαπραγμάτευτα απέναντι στην πρακτική (και τη γλώσσα) του Πολάκη. Δεν είναι λίγοι και είναι η πρώτη φορά που εκφράζονται σε τέτοιο βαθμό. Μέσα σε αυτούς και όσοι, ανεξαρτήτως “αντιπάλου”, είναι πάντα με τον Τσίπρα, χωρίς ποτέ να κρίνουν αν έχει δίκιο ή όχι…
• Κάπου στη μέση είναι εκείνοι που λένε ότι «έχει τα δίκια του ο Παύλος, αλλά μεγάλο λάθος του να το κάνει αυτό τώρα που πάμε σε εκλογές και πρέπει να είμαστε ενωμένοι». Μάλλον είναι οι περισσότεροι.

Αυτές οι (ιδεολογικές) τάσεις, άλλωστε, συγκροτούν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Που ως Συνασπισμός ανέλαβε να τους δώσει δυναμική, ενότητα και κυβερνητική προοπτική. Και ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ, από τις προηγούμενες εκλογές έχει «κολλήσει» και το Προοδευτική Συμμαχία στην ονομασία του, με σκοπό να προσελκύσει και πιο μετριοπαθείς σοσιαλιστές.

Ποιοι του έλειπαν/λείπουν; Οι κεντροαριστεροί – κεντρώοι. Θα προλάβει να «πιάσει» ένα σημαντικό μέρος τους, κάνοντας 40 ημέρες πριν από τις εκλογές αυτό που δεν έκανε τέσσερα χρόνια τώρα (και ενώ παράλληλα «τρέχει» και η υπόθεση με την καταδίκη/νέα υποψηφιότητα του Νίκου Παππά); Πολύ αμφιβάλλουμε, αλλά κοντός ψαλμός αλληλούια.

Το πρόβλημα «Πολάκης» είναι, άλλωστε, πρόβλημα ταυτότητας για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και αυτό δεν είναι νέο. Το ότι «έσκασε» σε προεκλογική περίοδο από τη μία το μεγεθύνει, από την άλλη επιβάλλει και επισπεύδει τη λύση του. Που, ούτως ή άλλως, δεν θα μπορούσε να είναι «αναίμακτη». Και όση ευθύνη έχει ο ίδιος ο Πολάκης για το timing (παρεμπιπτόντως, το κύριο άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών» την Τρίτη αφήνει σε βάρος του υπόνοιες για σκόπιμη υποκίνηση της σύγκρουσης με την ηγεσία), άλλη τόση έχει ο Αλέξης Τσίπρας: το άφηνε να χρονίζει, ίσως διότι δεν περίμενε ότι θα ερχόταν τώρα η στιγμή να είναι αναγκασμένος να το λύσει.

Το πρόβλημα «Πολάκης» απειλεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναμφίβολα. Και όχι μόνο εν όψει εκλογών. Άλλωστε, από το αποτέλεσμά τους θα κριθούν πολλά – και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον Πολάκη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει καλά, αν δεν πάει, αν ο Πολάκης κάνει κόμμα, αν πάει με άλλο κόμμα, όλα αυτά και πολλά ακόμη είναι πιθανότητες και σενάρια που τέλος δεν έχουν και θα απαντηθούν μόνο από τα γεγονότα.

Μαζί θα πάρουμε και την απάντηση στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει σαν σχηματισμός (εν δυνάμει) εξουσίας ή αν κινδυνέψει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Γιατί και η Νέα Δημοκρατία έχει τάσεις, έχει τζάκια, έχει ακραίες και μετριοπαθείς φωνές, αλλά η κυβερνησιμότητα που σταθερά εκφράζει ως κυρίαρχη παράταξη στον ιδεολογικό χώρο της, καθορίζουν τις επιλογές της εκάστοτε ηγεσίας της, κυρίως όμως την ανοχή των τάσεων, τη συνοχή και, εν τέλει, την αντοχή της στον χρόνο.

Ωστόσο, το πρόβλημα «Πολάκης» θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να εξελιχθεί σε απειλή και για τη Νέα Δημοκρατία. Είτε μέσω πιθανής αντοχής του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές (και άρα της ενίσχυσης των πιθανοτήτων για «κυβέρνηση μειοψηφίας»), είτε μέσω της ενίσχυσης μικρών κομμάτων, εκπροσώπησής τους στη Βουλή και κατά συνέπεια αύξησης του ορίου για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Πρωτίστως, πάντως, αυτή η (όχι μεγάλη, θεωρητικά όμως όχι ανύπαρκτη) πιθανότητα αντοχής του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Πολάκη θα πρέπει να ανησυχεί το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Διότι θα σημαίνει (και) δικές του απώλειες από μια δεξαμενή ψηφοφόρων που κινούνται ιδεολογικά στον χώρο αυτό.

Κάπως έτσι βλέπουμε ότι ο Πολάκης είναι ή μπορεί να γίνει πρόβλημα για όλους. Ίσως γιατί αυτό που εκφράζει είναι στην πραγματικότητα πρόβλημα για το πολιτικό μας σύστημα: τη δημοκρατία.

Για να δικαιωθεί και ο παλαιός εκείνος πολιτικός, που έλεγε ότι «τους ακραίους είναι προτιμότερο να τους κρατάμε μέσα στο κόμμα, παρά να τους αφήνουμε έξω». Δίνουμε ιδέες τώρα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News