Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, πολλές φορές ενός κακού μύρια έπονται. Εκτός της ζημιάς που μπορεί, λογικά, να προκαλέσει σε κάθε κόμμα μια υπόθεση διαφθοράς, ένας λάθος επικοινωνιακός χειρισμός είναι ικανός να φέρει και ένα δεύτερο, πολύ σοβαρότερο πολιτικό λάθος.  

Εντάξει, η Εύα Καϊλή θα μπορούσε να έχει διαγραφεί πολύ νωρίτερα. Τις αφορμές τις είχε δώσει και ήταν πολλές και ικανές. Το ΠΑΣΟΚ, παρ’ όλα αυτά, τελικά το έκανε –σχεδόν ταυτόχρονα με τους Eυρωσοσιαλιστές– και η ιστορία θα μπορούσε να μείνει κάπου εκεί.

Ετσι, η Χαριλάου Τρικούπη θα είχε να διαχειριστεί πολιτικά μόνο τις αποκαλύψεις, στον βαθμό που ξέφευγαν από την προσωπική ευθύνη της Καϊλή και αξιοποιούνταν από κάποιους για να πουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει… 

Στην αγωνία, όμως, να την πετάξεις από πάνω σου, δεν παραβιάζεις τη λογική χρεώνοντάς τη σε άλλο κόμμα. Γιατί τότε πρέπει να κάνεις νέα ακροβασία, από εκείνες που κοστίζουν: επιβεβαιώνοντας τις αποστάσεις σου από το κόμμα αυτό, εν προκειμένω τη ΝΔ, να τη στείλεις στην αντιπολίτευση και να μιλήσεις για «προοδευτική κυβέρνηση», κάνοντας άπαντες να δούνε «στο βάθος ΣΥΡΙΖΑ»… Εστω και χωρίς τον Καμμένο.

Ο γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτης Δουδωνής, επιχείρησε φιλότιμα να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να διορθώσει την κομματική γραμμή. Δήλωσε στον ΣΚΑΪ ότι το ΠΑΣΟΚ «…δεν θα γίνει παρακολούθημα κανενός», σχεδόν ορκίστηκε στην «αυτόνομη πορεία», υπεραμύνθηκε ότι «θα ήταν τρελό να λέγαμε ψηφίστε μας για να μείνει η κυβέρνηση στην εξουσία» και ότι το κόμμα του θα δώσει τη μάχη επί συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων, επί τη βάσει του προγράμματος. Αρα και των προγραμματικών συγκλίσεων.        

Σεβαστές οι διορθώσεις Δουδωνή. Αλλά εκλογές χωρίς σκληρό δίλημμα δεν υπάρχουν και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το δίλημμα των εκλογών που έρχονται, για το κόμμα του, το έχει εν πολλοίς «αποκαλύψει»: «Η εμένα και τη ΝΔ ή επιστροφή στον Τσίπρα».

Το ίδιο και ο κ. Τσίπρας: «Προοδευτική συνεργασία ή Δεξιά;» Το Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί ότι η υπόμνηση του κυβερνητικού παρελθόντος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι το ισχυρό πλεονέκτημά του. Συσπειρώνει την παραδοσιακή βάση της ΝΔ και παράλληλα αποτελεί μαγνήτη και συγκολλητική ουσία για το ετερόκλητο κεντρώο ακροατήριο, οι επιλογές του οποίου είναι καθοριστικές σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.      

Οταν, πριν από έναν χρόνο, ο Νίκος Ανδρουλάκης εκλεγόταν νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, γνώριζε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά του θα ήταν η απάντηση στο ερώτημα «…με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ». Οι συμπληγάδες του δικομματισμού αξιοποίησαν δεόντως κάθε ευκαιρία.

Ομως, με τους χειρισμούς στην υπόθεση Καϊλή οι επιλογές της Χαριλάου Τρικούπη βοήθησαν τη ΝΔ να αποκτήσει ίσως το πιο χρήσιμο σύνθημα για την προεκλογική της καμπάνια: «Ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ, βγαίνει ΣΥΡΙΖΑ».

Ενα σύνθημα με το οποίο θα ψάξει να βρει αποδέκτες, που αλλού, μεταξύ των ψηφοφόρων του Κέντρου. Πολίτες που ενοχλήθηκαν από τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα των υποκλοπών ή στην υπόθεση Πάτση και δεν είναι σίγουροι αν πρέπει να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και που πρέπει τώρα να δείξουν κατανόηση στο αυτονόητο που λέει ο Δουδωνής, ότι δηλαδή κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα δεν μπορεί παρά να επιδιώκει να στείλει κάθε κυβέρνηση στην αντιπολίτευση.

Επειδή, όμως, πολιτικά κενά δεν υπάρχουν, κάποιος πρέπει να κάτσει στη θέση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Ποιος θα είναι αυτός;      

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News