335
Ενα παιδί σε προεκλογική ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ σε ξενοδοχείο του Λας Βέγκας | REUTERS/Carlo Allegri

Και τώρα τι; ή Ας σκεφτούμε

Λεμονιά Γκαβίδου 3 Νοεμβρίου 2016, 11:04
Ενα παιδί σε προεκλογική ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ σε ξενοδοχείο του Λας Βέγκας
|REUTERS/Carlo Allegri

Και τώρα τι; ή Ας σκεφτούμε

Λεμονιά Γκαβίδου 3 Νοεμβρίου 2016, 11:04

Και τώρα τι; Τρέχουμε όλοι αναζητώντας μια σανίδα σωτηρίας, αλλά η σανίδα αυτή είναι μονή γιατί δεν μας ενδιαφέρει κανείς άλλος εκτός από τον εαυτό μας. Ο «εαυτός» μας, αυτό το υποκείμενο το οποίο έχουμε δημιουργήσει και έχουμε δώσει αξία μόνο σε αυτό. Αυτό το «εγώ» και το «υπερεγώ» που διατύπωσε ο Φρόιντ, ενώ πουθενά δεν υπάρχει το «εμείς», το «εσείς» και το «αυτοί». Και ξανά ρωτάω, Και τώρα τι;

Τι κάνουμε στις μέρες μας όταν όλα βουλιάζουν γύρω μας κι εμείς δεν ξέρουμε πώς θα επιβιώσουμε; Γιατί δεν βλέπουμε τον χαμό γύρω μας και ασχολούμαστε με μικρότητες και επιφανειακά τεχνάσματα;

Μας τυφλώνουν και κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί και αυτός που θα το καταφέρει θα αποτελεί για τους άλλους απόκλιση, αναρχία, διαφορετικότητα. Ο κόσμος σήμερα ασχολείται με το ποια κανάλια θα κλείσουν, ποια θα ανοίξουν και ποιος θα έχει τη μεγαλύτερη μερίδα του λέοντος, ποιος θα είναι ο πρώτος, ο κυρίαρχος.

Ο κόσμος πλέον δεν βλέπει τη χώρα του να πνίγεται ή κι αν τη βλέπει τότε δεν κάνει τίποτα για να τη σώσει.

Κατακρίνουν και κυνηγάνε τους πρόσφυγες και όχι μόνο αυτό αλλά απαγορεύουν την πρόσβαση στη μάθηση σε προσφυγόπουλα. Γιατί;

Τα παιδιά πάντα είναι τα θύματα και κυρίως τα θύματα των ίδιων των γονιών τους. Οι Έλληνες που κλείνουν τα σχολεία τους στα προσφυγόπουλα δεν σκέφτονται σαν γονείς αλλά σαν κυνηγοί. Αυτοαποκαλούνται προστάτες των δικών τους παιδιών, δημιουργώντας τους το αίσθημα της ξενοφοβίας, του μίσους απέναντι στο διαφορετικό. Και τώρα τι;

Θα καταντήσουμε μια Αμερική, χωρίς αισθήματα για τα παιδιά αυτού του κόσμου και την παιδεία της χώρας μας; Μάλλον αυτό επιδιώκουν. Να σκοτώνουν στο μέλλον, μέσα στη μέση του δρόμου, κάθε τι διαφορετικό, ανθρώπους με άλλο χρώμα, άλλα πιστεύω και άλλες ιδεολογίες, όπως βλέπουμε να γίνεται πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό.

Νομίζω πως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με τη ψυχή μας και όχι με ωφελιμιστικούς στόχους, ξερά και παγερά. Οι άνθρωποι και η διαφορετικότητα  δεν είναι τα εμπόδια στη ζωή μας και στο μέλλον μας. Εμείς είμαστε τα εμπόδια που δημιουργούμε, καιρός να τα ξεπεράσουμε. Με εκτίμηση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...