574
Φώφη Γεννηματά, Σταύρος Θεοδωράκης, Νίκος Ανδρουλάκης, Γιώργος Καμίνης | CreativeProtagon

Δείπνο για τέσσερις…

Αθανάσιος Μάνος 19 Σεπτεμβρίου 2017, 16:39
Φώφη Γεννηματά, Σταύρος Θεοδωράκης, Νίκος Ανδρουλάκης, Γιώργος Καμίνης
|CreativeProtagon

Δείπνο για τέσσερις…

Αθανάσιος Μάνος 19 Σεπτεμβρίου 2017, 16:39

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις που είδαν προσφάτως το φως της δημοσιότητας (εδώ) φαίνεται να μετατρέπουν την κούρσα για την ηγεσία του νέου ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς σε υπόθεση τεσσάρων βασικών διεκδικητών: της Φώφης Γεννηματά, του Γιώργου Καμίνη, του Σταύρου Θεοδωράκη και του Νίκου Ανδρουλάκη. Σε αυτούς, λοιπόν, φαίνεται να πέφτει και το κύριο βάρος της διαμόρφωσης του ιδεολογικού στίγματος του καινούριου κόμματος, καθώς και της εξασφάλισης της πολυπόθητης μετεκλογικής ενότητας.

Λίγες ημέρες πριν καν λήξει η προθεσμία κατάθεσης των 1000 υπογραφών που θα επικυρώσουν την υποψηφιότητα κάθε επίδοξου αρχηγού του νέου φορέα, τα «φαβορί» έχουν ήδη κάνει αισθητή την παρουσία τους: η Φώφη Γεννηματά, ο Γιώργος Καμίνης, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχουν καταφέρει να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον, καθώς διαφαίνεται ότι εκ των συγκεκριμένων «τεσσάρων» θα αναδυθεί ο ηγέτης του νέου πολιτικού φορέα.

«Και ποια πρόκειται να είναι η ιδεολογική τοποθέτηση του νέου αυτού φορέα;» μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί, εάν δεν το έχει κάνει ήδη, κάθε αναγνώστης ή ενδιαφερόμενος πολίτης. Αν αυτή η φαινομενικά απλή ερώτηση απευθυνθεί στους προαναφερθέντες τέσσερις υποψήφιους, θα διαπιστώσουμε πως επιδέχεται ισάριθμες διαφορετικές απαντήσεις.

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, μιλάει για «μεγάλη κεντροαριστερά» και «Νέα Αλλαγή», προσβλέποντας, ίσως, σε λίγη από την αίγλη της σαρωτικής νίκης του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές του ’81 υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου και το κλασικό, πλέον, σύνθημα της «Αλλαγής» και παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό της ως γνήσιο συνεχιστή της κομματικής παράδοσης.

Εγγύτερα στην αντίληψη της κυρίας Γεννηματά φέρεται να βρίσκεται ο ευρωβουλευτής της Ελιάς, Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος κάνει λόγο για «κεντροαριστερά», απευθυνόμενος όμως παράλληλα στον «προοδευτικό κόσμο της χώρας».

Από την άλλη πλευρά, ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο χώρο ως «Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη», προσδίδοντας ένα πιο φιλελεύθερο στίγμα στον υπό διαμόρφωση πολιτικό φορέα και καθιστώντας ευκολότερο το άνοιγμα στους κεντρώους ψηφοφόρους που «φλερτάρουν» με τη Νέα Δημοκρατία.

Την άποψη αυτή δείχνει να συμμερίζεται σε γενικές γραμμές και ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, κατά τα λεγόμενα του οποίου το όλο εγχείρημα αφορά τη δημιουργία ενός «νέου μεγάλου προοδευτικού κινήματος», ενός «ανοιχτού κέντρου».

Αυτή η «δημιουργική ασάφεια», όπως γλαφυρά -και ίσως εύστοχα- θα την περιέγραφε ο τέως υπουργός οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, είναι ενδεικτική του βαθμού δυσκολίας του έργου που περιμένει τον αυριανό νικητή της διαδικασίας, ο οποίος θα κληθεί να συνθέσει αυτές τις διαφορετικές απόψεις κάτω από το δικό του -και πλέον κυρίαρχο- ιδεολογικό πρίσμα, φροντίζοντας να μην δυσαρεστηθεί κανείς.

Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως δεν είναι και δύσκολο να δημιουργηθούν εντάσεις και διαμάχες μεταξύ των νυν συνυποψήφιων και μελλοντικών συνοδοιπόρων, όπως μας διδάσκει και το εν εξελίξει «μπρα-ντε-φερ» Γεννηματά-Θεοδωράκη, με έπαθλο την αυτοπρόσωπη παρουσία ή μη των ψηφοφόρων που θα μετάσχουν στην ηλεκτρονική ψηφοφορία ενώπιον εφορευτικής επιτροπής.

Μεταξύ ενός ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να καταστήσει εαυτόν νέο εκπρόσωπο της κεντροαριστεράς στη χώρα, πολλές φορές και με τις ευλογίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, και μίας Νέας Δημοκρατίας που κερδίζει έδαφος στο κέντρο λόγω της φιλελεύθερης φιγούρας του ηγέτη της, η πολιτική πίεση που θα αντιμετωπίσει ο νέος ενιαίος φορέας προβλέπεται ήδη αρκετά ισχυρή. Μοναδική λύση αποτελεί η περιβόητη -και δυσεπίτευκτη- ενότητα, αυτή που έλειπε από τον χώρο όλο αυτό τον καιρό και που ακόμη και σήμερα δεν θεωρείται δεδομένη. Οφείλουν, λοιπόν, όλοι οι υποψήφιοι, μα κυρίως τα τέσσερα μεγάλα «φαβορί», να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι, να συζητήσουν και, ίσως μεταξύ τυρού και αχλαδίου, να δεσμευθούν για την επόμενη μέρα. Αρκεί να μην φύγει κανείς μόλις έρθει ο λογαριασμός…

*Ο Αθανάσιος Μάνος είναι τεταρτοετής φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...