Τον «Ρόκι» επικαλείται ο Economist, υπενθυμίζοντας καταρχάς πως ανέκαθεν ήταν ένας εξαιρετικός πυγμάχος. Δεν του παρουσιαζόταν, όμως, μια ευκαιρία για να διακριθεί, συνεχίζοντας περισσότερο να επιβιώνει παρά να ζει. Εως ότου ο παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών «Απόλο Κριντ» του προσφέρει τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον βαρύτιμο τίτλο του. «Αυτή τη φορά η τύχη μπορεί να βρίσκεται στη δική σου γωνία», λέει στην πρώτη ταινία ο μαφιόζος/τοκογλύφος που απασχολεί τον ιταλοαμερικανό μποξέρ ως τραμπούκο του.

Γιατί, όμως, το βρετανικό περιοδικό θυμάται τον «Ρόκι»; Διότι θεωρεί πως είναι «ο σύγχρονος άγιος των αουτσάιντερ», αλλά και επειδή το 2022, το οποίο ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες, υπήρξε «η χρονιά των αουτσάιντερ». Το ότι ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί, ο προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου του Μαρόκου, η οποία εξέπληξε του πάντες στο Κατάρ, δήλωσε πως «είμαστε ο “Ρόκι” αυτού του παγκόσμιου Κυπέλλου», σίγουρα δεν είναι τυχαίο.

Μεταξύ των αουτσάιντερ περιλαμβανόταν, φυσικά, και η Σαουδική Αραβία, η οποία κέρδισε τη μετέπειτα θριαμβεύτρια Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι, αλλά και η Ιαπωνία, που νίκησε τη Γερμανία. Ομως οι Μαροκινοί αναδείχθηκαν επάξια «βασιλιάδες των αουτσάιντερ» του Μουντιάλ, αφού απέκλεισαν τους Βέλγους, τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, τρία από τα φαβορί του τουρνουά, γράφοντας ιστορία ως η πρώτη αραβική και αφρικανική ομάδα που έφτασε στην ημιτελική φάση ενός Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Στο Κατάρ, το Μαρόκο απέδειξε μια βασική αλήθεια όσον αφορά τα αουτσάιντερ: «Μπορούν να θριαμβεύουν ακόμη και όταν, τεχνικά, χάνουν – όπως έκαναν οι Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες και οι Φινλανδοί με τους Σοβιετικούς. Ο “Ρόκι” χάνει στα σημεία από τον “Κριντ”, αλλά δείχνει στον εαυτό του και στον κόσμο ότι είναι κάτι περισσότερο από “άλλος ένας αλήτης από τη γειτονιά”», συνοψίζει ο Economist.

Οσον αφορά τα φανταστικά, τηλεοπτικά και κινηματογραφικά, αουτσάιντερ του 2022, το βρετανικό έντυπο αναφέρεται σε μια σειρά από σειρές και ταινίες που έλαβαν πολύ θετικές κριτικές κατά τους προηγούμενους μήνες.

Στο «Severance», μια ψυχολογική σειρά επιστημονικής φαντασίας, κατώτεροι υπάλληλοι προσπαθούν να απελευθερωθούν από τα δεσμά μιας δυστοπικής βιομηχανίας. Στο «Slow Horses» πρωταγωνιστές είναι μια ομάδα πρακτόρων της MI5 που έχουν τεθεί σε αργία, ενώ στον δεύτερο κύκλο της σειράς «White Lotus» αμερικανοί τουρίστες με πάμπολλα χρήματα και αυξημένη λίμπιντο εξαπατώνται από δύο σικελές πόρνες. Στη μαύρη κωμωδία «Triangle of Sadness». η βύθιση ενός σούπερ γιοτ καθιστά αναπάντεχα μια καθαρίστρια με γνώσεις επιβίωσης σε απόλυτη κυρίαρχο του παιχνιδιού, η σειρά «Bad Sisters» εστιάζει σε μια κακοποιημένη σύζυγο και τις παρεμβατικές αδελφές της, ενώ η ιστορία της περίφημης «Matilda» του Ρόαλντ Νταλ, του κορυφαίου παραμυθά του 20ού αιώνα, πλέον είναι διαθέσιμη στο Netflix σε μουσικοχορευτική εκδοχή.

«Είναι αλήθεια ότι η Ματίλντα έχει μαγικές δυνάμεις που στερούνται τα περισσότερα αουτσάιντερ. Αλλά είναι επίσης ένα κλασικό προϊόν αυτού που οι ψυχολόγοι αποκαλούν “επιθυμητές δυσκολίες”», αναφέρει ο Economist. Και επικαλείται τον Μάλκολμ Γκλάντγουελ, κορυφαίο διανοητή των καιρών μας, ο οποίος στο  βιβλίο του «Δαβίδ και Γολιάθ – Αουτσάιντερ, Απροσάρμοστοι και η Τέχνη να Πολεμάς Γίγαντες», παρουσιάζει πώς οι δυσκολίες της παιδικής ηλικίας μπορούν ενίοτε να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ανθεκτικότητας και της εφευρετικότητας, επιτρέποντας στα αουτσάιντερ να ξεπερνούν τους προικισμένους συνομηλίκους τους με «υπερβολική ποσότητα ψυχολογικής υγείας». 

Σύμφωνα με τον Μάλκολμ Γκλάντγουελ, τα αουτσάιντερ μπορούν να ξεπεράσουν τους όποιους ενδοιασμούς τους, να απελευθερωθούν και να καταφέρουν εξαιρετικά επιτεύγματα, κυρίως επειδή δεν έχουν τίποτε να χάσουν. Ερωτηθείς σχετικά με την αναμενόμενη συντριβή του από τον «Απόλο Κριντ», ο «Ρόκι» απαντάει «πραγματικά δεν πειράζει», εξηγώντας: «δεν ήμουν κανείς πριν».

Σύμφωνα με τον Econοmist, αυτό που καθιστά αξιοσημείωτες και ενθαρρυντικές τις ιστορίες και τις επιτυχίες των αουτσάιντερ «δεν είναι μόνο η άνοδός τους από τον πάτο στην κορυφή, πιο περιπετειώδης και συναρπαστική σε σχέση με πιο σύντομες αναβάσεις», αλλά το γεγονός πως «οι αουτσάιντερ ήρωες και ηρωίδες δεν ξεπερνούν απλώς τα εμπόδια ή νικούν τους αντιπάλους». Το μεγαλύτερο και πιο συγκινητικό επίτευγμά τους έγκειται στο ότι «κερδίζουν ένα ολόκληρο σάπιο σύστημα. Διατηρούν ζωντανή την ελπίδα ότι η ισχύς –ή η φήμη και η επιρροή– δεν θα κυριαρχούν πάντα, ότι ακόμη και αν είναι στημένο, το παιχνίδι μπορεί να κερδηθεί. Δείχνουν ότι η ζωή δεν είναι προκαθορισμένη. Γράφουν τη μοίρα τους».

Οπότε, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι το κορυφαίο επίτευγμα των αουτσάιντερ όλου του κόσμου κατά τη διάρκεια του 2022 κατορθώθηκε με τη σημαντική συνδρομή ενός ηθοποιού μεν, ο οποίος όμως δεν υποδυόταν. Για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι ο λόγος, ο οποίος «αντιμετώπισε έναν οπλισμένο με πυρηνικά όπλα εισβολέα, με ένα smartphone, ρητορική και κότσια. Αμαχοι Ουκρανοί ξάπλωσαν για να παρεμποδίσουν την πορεία ρωσικών τανκς».

Ο Μαξ Γκλάντγουελ υποστηρίζει στο βιβλίο του πως, παρότι καυχιόταν και φημιζόταν ως ένας δεινός όσο και κακούργος παλαιστής, υπήρχαν εξαρχής πιθανότητες ο Γολιάθ να ηττηθεί από τον Δαβίδ, έναν εύστροφο και πολυμήχανο βοσκό εξοπλισμένο με μια σφεντόνα και λίγες πέτρες. Εξηγεί, επίσης, πως οι αντισυμβατικές τακτικές ενίοτε υπερισχύουν των βαρέων όπλων.

Παρομοίως, έπειτα από περισσότερο από δέκα μήνες πολέμου, «η σκληρότητα και η εφευρετικότητα της Ουκρανίας μοιάζουν να είναι τρομερά πλεονεκτήματα», γράφει ο Economist. «Στο τέλος, ο αδίστακτος τοκογλύφος αποδεικνύεται λάθος για τον “Ρόκι”. Η ιστορία του δεν αφορά την τύχη, αλλά τη δικαιοσύνη. Τα πιο εμπνευσμένα αουτσάιντερ καταφέρνουν μόνο ό,τι αξίζει να καταφέρουν. Το μόνο που χρειάζονται είναι μια ευκαιρία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News