-Ούτε σήμερα έχει γαύρο…
-Μαρίδες;  ούτε.
-Καμμιά σαρδέλλα ίσως; Όχι.
-Τότε τί; Καλαμαράκια…

Σουλατσάρω νωρίς το πρωί στην ψαραγορά της Κέρκυρας αλλά το καλάθι μου δεν ικανοποιείται. Καταφεύγω στα καλαμάρια, μοιάζουν φρέσκα και ελκυστικά και διασκεδάζω με την ιδέα ότι πρέπει να βρω ένα τρόπο να μαγειρέψω τους εραστές των θαλασσών. Μάλιστα, εραστές και μάλιστα ακατάβλητοι…. Σας θυμίζω ότι τα καλαμάρια συνευρίσκονται τουλάχιστον επί τρίωρο (επιδαψιλεύοντας στο ταίρι τους τα καλύτερα χάδια και λάγνα φυσήματα, τόσο που μετά δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους) αλλά κι ότι η αναπαραγωγική τους ζέση είναι τόσο ισχυρή που «γονιμοποίησαν» το στόμα Κορεάτισσας κυρίας που γευόταν το μαγειρεμένο της καλαμάρι… οι γιατροί στο νοσοκομείο εντόπισαν τα πειστήρια της καλαμαρίσιας γόνιμης λιβιδούς στη στοματική της κοιλότητα…

Τι θα γίνει δηλαδή; Θα τραγανίσουμε τον καζανόβα του πελάγους; Ποιος ασχολείται με εραστές και συνευρέσεις αυτές τις άχυμες, καταθλιπτικές εποχές;

Το τηγάνι δεν το προτιμώ, φούρνος ή κάρβουνα είναι ό,τι πρέπει για το σημερινό καλαμαρίσιο μεσημεριανό μας.

Καλαμάρια γεμιστά με φέτα και δυόσμο
Πλένω καλά τα καλαμάρια, αφαιρώ το στέλεχος και ό,τι έχει μέσα η κοιλιά τους και αποσπώ τα ποδαράκια.
Λιώνω δυο σκελίδες σκόρδο και σε ένα μπολ ανακατεύω με το πηρούνι φέτα,  λαδάκι (4-5 κουταλιές), το σκόρδο και ένα ματσάκι φρέσκο δυόσμο. Πιπερώνω.

Μη με ρωτήσετε ποσότητες, εξαρτάται από πόσα καλαμάρια έχετε στη διάθεσή σας και πόσοι θα καθίσουν στο τραπέζι σας.

Γεμίζω τα καλαμάρια με το μίγμα κατά τα 3/4, με ένα μικρό κουταλάκι η δουλειά γίνεται μια χαρά, τα κλείνω με οδοντογλυφίδα όπως καρφιτσώνουν οι μοδίστρες και τα ξαπλώνω σε ρηχό σκεύος του φούρνου. Ανάμεσα βάζω και τα ποδαράκια – μόνο αυτά αλατίζω. Από πάνω τρίβω πιπέρι,  στίβω ένα δυο λεμόνια και φουρνίζω σε δυνατό φούρνο (220ο) για 40-50 λεπτά περίπου. Τρυπάω να δοκιμάσω αν είναι τρυφερά κι αν χρειαστεί να πάρουν λίγο επιπλέον χρώμα ανάβω και για λίγο το γκριλ. 

Όλα αυτά βέβαια παραλείπονται ως περιττά αν κάποιος καλός ομοτράπεζος έχει ανάψει κάρβουνα…

Η φέτα λιώνει γλυκά και πιπεράτα, ο δυόσμος αρωματίζει και δροσίζει, το σκόρδο δίνει ήπια σπιρτάδα.

Κι από δίπλα ούζο ανυπερθέτως, με μπόλικο πάγο (ή και ανέρωτο για τους πιο σκληρούς)  δροσίζει το θερινό γεύμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News