Το παγανιστικής καταγωγής πρωτομαγιάτικο έθιμο «Jack in the Green», διαρκείας τεσσάρων 24ώρων, έντυσε μπουκέτο τον εικονιζόμενο Αγγλο στην παραθαλάσσια πόλη Χέιστινγκς – εκεί διεξάγεται ετήσιο φεστιβάλ, στο φινάλε του οποίου «δολοφονείται ο Τζακ» ώστε «να απελευθερωθεί το πνεύμα του θέρους»

Πρόχειρος καταυλισμός πάμφτωχων Ινδών κάτω από τη γέφυρα του ποταμού Γιαμούνα στο Νέο Δελχί – είναι ποτάμι που παίζει σημαντικό ρόλο στην ινδουιστική παράδοση, ωστόσο απαθανατίζεται συνήθως για τους επιπλέοντες στην επιφάνειά του τοξικούς αφρούς (καθ’ ότι η ανάπτυξη είναι ο μέγιστος θεός του ινδικού παρόντος)

Μία Ασιάτισσα, λιγότερο άτυχη από τους Ινδούς της γέφυρας που είδατε προηγουμένως, υπάλληλος του οίκου Christie's, παρουσιάζει αδάμαντες πριν από τη δημοπρασία τους στη Γενεύη: το μεγάλο κομμάτι, το λευκό, μπορεί να πιάσει 30 εκατ. δολάρια – και οι πένητες Ινδοί είναι ευτυχείς που δεν θα πληροφορηθούν καν αυτό το ποσόν

Αμερικανοί φίλαθλοι στέκονται στις κερκίδες του γηπέδου «σόκερ» του Σινσινάτι και υποδύονται φανταστικά πλάσματα του σύμπαντος του «Star Wars»: ο ένας (αριστερά) παίζει τον Jawa και ο άλλος τον Tusken Raider – εκεί τα ατζαμίδικα σουτ δεν στέλνουν την μπάλα στα περιστέρια αλλά στο Διάστημα

Δείτε άλλο ένα γήπεδο στο οποίο δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο: βρίσκεται στη Βομβάη, και στις 3 Μαΐου το χρησιμοποίησαν ντόπιοι μουσουλμάνοι για να προσευχηθούν με την ευκαιρία της λήξης του ραμαζανίου – γιόρτασαν το «μικρό μπαϊράμι» τους, το λεγόμενο «ιντ αλ-φιτρ»

Αυτό είναι το «Σαντιάγο Μπερναμπέου», γήπεδο όπου είθισται να παίζεται μόνο καλό ποδόσφαιρο: το καρέ δείχνει τον νεαρό βραζιλιάνο επιθετικό της Ρεάλ, Ροντρίγκο, να πιάνει την κεφαλιά που έστειλε την ομάδα του στην παράταση και από εκεί στον τελικό του Champions League – η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα της πετρελαιοκίνητης Μάντσεστερ Σίτι

Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης το Κολόμπο φλέγεται από τις σκληρές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και ψήνεται από τα αστυνομικά δακρυγόνα, όμως αυτή εδώ η μικρή Κεϋλανέζα παραμένει ασφαλής πίσω από την πόρτα του πατρικού σπιτιού

Γίνεται να μελαγχολήσεις βλέποντας τέτοιο μαγιάτικο λιβάδι; Και όμως… Αν είσαι μικρή παπίτσα βέβαια, όπως έλεγε ένα παλιό ιταλικό τραγουδάκι, μαθαίνοντας ότι «οι παπαρούνες είναι ψηλές, ψηλές, πολύ ψηλές, ενώ εσύ γεννήθηκες μικρή παπίτσα – και τι μπορείς να κάνεις, μικρή μου…»

Σαν τις μικρές παπίτσες (και πιο κοντοί) γίνονται οι άνθρωποι όταν το κράτος είναι «ψηλό, πολύ ψηλό» και τους τρομάζει: καμιά φορά τολμούν να ξεμυτίσουν από την τρύπα του υγειονομικού μπερντέ, όμως αμέσως μετά βάζουν τα κεφάλια πάλι μέσα – κωμικοτραγικό, δυσοίωνο καρέ από τη Σανγκάη

Αμα η αγελάδα έχει μαύρο πετσί, κέρατα και την ευτυχία να έχει πέσει σε ελβετικά χέρια, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο: θέλει δεν θέλει, θα γίνει «βασίλισσα του κοπαδιού», αφού προηγουμένως κατατροπώσει τις φιλενάδες της σε αγώνα παρουσία ενθουσιώδους κοινού στα αλπικά λιβάδια

Νυχτερινή πρόβα για την παρέλαση της Ημέρας της Νίκης έγινε στις 4 Μαΐου στο κέντρο της Μόσχας: τα βαριά οχήματα κινήθηκαν στην οδό Τβερσκάγια, δίπλα σε όμορφες και υποβλητικά φωτισμένες κτιριακές οικοδομές – εντυπωσιακό καρέ

Κατηφή πρόσωπα, με της γιαγιάς να ξεχωρίζει για το στωικό και κουρασμένο ύφος του: είναι Ουκρανοί των ανατολικών περιοχών, που κατέληξαν στο Ντνίπρο – ο φακός τούς πέτυχε συναθροισμένους στο προαύλιο καθολικής εκκλησίας όπου μετέβησαν με σκοπό να παραλάβουν τρόφιμα

Φαντάζει απαθής, αφού έζησε τον πόλεμο και επέζησε: γάτα μιας κάποιας ηλικίας βρήκε καρέκλα και στρώθηκε έξω από είσοδο πολυκατοικίας της Μαριούπολης, στη θύρα της οποίας αναγράφεται το μήνυμα «Εδώ ζουν άνθρωποι»

Μικρό γατί, φιλοπερίεργο, κάνει παρέα στον ρωσόφωνο φαντάρο από το Ντονμπάς, συμπολεμιστή των ρωσικών μονάδων που επιχειρούσαν στο εργοστάσιο «Αζοφστάλ», στη Μαριούπολη, στις 5 Μαΐου – ασφαλώς κάτι θα τρώει και αυτό από την «καραβάνα» του

Εδώ βλέπετε κάποια από τα εκθέματα του βερολινέζικου Μουσείου Σαμουράι που άνοιξε τις πύλες του στις 8 Μαΐου: εκεί και με τη μέθοδο των πολυμέσων θα παρουσιάζεται στο εξής η ιστορία των ιαπώνων πολεμιστών με τον ιδιαίτερο, ηρωικό τρόπο ζωής και θανάτου