Με ντουντούκα και μεγάφωνο, πάνω σε ένα αυτοκίνητο καλυμμένο με συνθήματα του τύπου «μην πτύετε επί του δαπέδου», ο Ραζά και η Πρίτι Ναρασιμχάν, αποφάσισαν στις αρχές του έτους να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι σε διάφορες περιοχές της Ινδίας με ένα και μοναδικό στόχο: να πείσουν τους κατοίκους να σταματήσουν να φτύνουν στο έδαφος ή στους τοίχους, όπως γράφει το BBC.

Οταν κάποιος επισκέπτεται την Ινδία, γνωρίζει πολύ καλά τι αντιμετωπίζουν οι Ναρασιμχάν. Το σάλιο κοσμεί τους δρόμους. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι διάφανο σάλιο με φουσκάλες, σε άλλες πηχτή λευκή βλέννα ή κιτρινωπά και πράσινα φλέματα.

Μαζί με τους ηλεκτρολύτες και τα άλατα που υπάρχουν στη βλέννα, το φλέμα περιέχει επίσης βακτήρια, ιούς, νεκρά κύτταρα και άλλα υπολείμματα. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνει και κόκκινα στίγματα από το αίμα που βγάζει ο πνεύμονας.

Και όλα αυτά τα αηδιαστικά υγρά, κοσμούν από τους απλούς τοίχους μιας πόλης, μέχρι μεγάλα, και ιστορικά οικοδομήματα.

Ο Ραζά και η Πρίτι είναι ζευγάρι και ζουν στην πόλη Πουνέ. Κοινός στόχος της ζωής τους είναι να εκπαιδεύσουν τους Ινδούς να μην φτύνουν, ώστε να προστατεύσουν τα κτίρια, τους δρόμους και τις γέφυρες από το αντιαισθητικό φαινόμενο.

Η αλήθεια είναι ότι η προσπάθεια του ζευγαριού γίνεται εδώ και χρόνια, όμως δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Μάλιστα, αρκετοί ήταν αυτοί που τους χλεύαζαν ή μάλωναν μαζί τους, καθώς το φτύσιμο δημόσια δεν θεωρείται κακό γι’ αυτούς και είναι μέρος της κουλτούρας και της καθημερινότητάς τους.

Ωστόσο, το μεγάλο κύμα του κορονοϊού που σάρωσε πριν από μερικούς μήνες την Ινδία, ήταν η αφορμή για να συνειδητοποιήσουν κάποιοι ότι το φτύσιμο δεν είναι μόνο αντιαισθητικό για τους τουρίστες, αλλά μπορεί να ευθύνεται και για προβλήματα δημόσιας υγείας.

Μια χώρα που φτύνει

Η μάχη της Ινδίας ενάντια στο φτύσιμο στους δημόσιους ανοιχτούς χώρους ήταν πάντα μεσοβέζικη.

Η πόλη της Βομβάης προσπάθησε να ελέγξει την κατάσταση με επιθεωρητές, οι οποίοι ενημέρωναν τους πολίτες ότι δεν είναι σωστό να πετούν σκουπίδια, να φτύνουν και να ουρούν στους δρόμους.

Και μετά έκανε την εμφάνισή του ο κορονοϊός και για λόγους δημόσιας υγείας, η αρχές αποφάσισαν να τιμωρούν με χρηματικό πρόστιμο ή και φυλάκιση όποιον φτύνει δημόσια.

Ακόμη και ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι συμβούλεψε τους συμπατριώτες του να μην φτύνουν σε δημόσιους χώρους, καθώς «πάντα γνωρίζαμε ότι αυτό είναι λάθος», όπως είχε τονίσει σε διάγγελμά του.

Βέβαια, έντονα αντίθετη ήταν η δήλωση που είχε κάνει ο υπουργός Υγείας της χώρας το 2016, ο οποίος από το βήμα της Βουλής είχε τονίσει ότι «η Ινδία είναι μία χώρα που φτύνει. Φτύνουμε όταν βαριόμαστε, όταν είμαστε κουρασμένοι, φτύνουμε όταν θυμώνουμε… Φτύνουμε παντού και πάντα και φτύνουμε ανά πάσα στιγμή και όλες τις ώρες».

Η συνήθεια αφορά στη συντριπτική της πλειονότητα τους άνδρες. Οι Ινδοί αισθάνονται άνετα με το σώμα τους. Και ό,τι βγαίνει από μέσα τους, αποτελεί υποσυνείδητα κάτι που τους ανακουφίζει.

Γιατί όμως να φτύνει κάποιος δημόσια; Ο Ναρασιμχάν εξηγεί ότι δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος και ότι αυτό συμβαίνει επειδή απλώς είναι αποδεκτό. «Φτύνουν επειδή έχουν δικαίωμα να το κάνουν. Επειδή δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, ή απλώς επειδή είναι δικαίωμά τους να φτύνουν».

Πόλεμος ενάντια στο φτύσιμο

Στην Ινδία το φτύσιμο γιορταζόταν στις βασιλικές αυλές και μεγάλα πτυελοδοχεία βρίσκονταν τοποθετημένα στο κέντρο αρκετών σπιτιών.

Στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, ήταν αποδεκτό να φτύσει κάποιος κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, αρκεί να έφτυνε κάτω από το τραπέζι.

Και στις ΗΠΑ και τη Βρετανία το 1900 ήταν φυσιολογικό να φτύνεις κάτω σε εσωτερικούς χώρους, έξω από τα παράθυρα του τραμ κ.ά. Ωστόσο, σύντομα απαγορεύτηκε με νόμο το φτύσιμο σε ΗΠΑ και Ευρώπη.

Ωστόσο, στην Ινδία δεν έχει γίνει καμία σοβαρή προσπάθεια για να σταματήσει η ανθυγιεινή και αντιαισθητική συνήθεια των πολιτών. Βέβαια, δεν είναι αυτό το μοναδικό και το πιο σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας της Ινδίας.

Στη χώρα, η πρόσβαση σε μπάνιο, τρεχούμενο νερό και καλές υδραυλικές εγκαταστάσεις είναι διαθέσιμα μόνο για τους προνομιούχους πολίτες.

Οι ειδικοί του τομέα της υγείας έχουν προειδοποιήσει ότι μία απλή τιμωρία, όπως είναι το πρόστιμο, χωρίς να προσπαθήσει κάποιος να τους ενημερώσει για ποιο λόγο δεν θα πρέπει να φτύνουν, δεν πρόκειται να κερδίσει τον πόλεμο απέναντι σε μία συνήθεια πολλών ετών.

Ακόμη και η πανδημία του κορονοϊού δεν κατάφερε να πείσει τους Ινδούς ότι είναι κακό να φτύνουν όπου βρουν. Ωστόσο, Ραζά και η Πρίτι δεν το βάζουν κάτω. Θα συνεχίσουν την εκστρατεία ενημέρωσης, ακόμη και αν πρόκειται να πείσουν μόλις το 2% του πληθυσμού. Διότι εκτιμούν ότι μόνο έτσι θα κάνουν τη διαφορά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News