Τόσο πριν όσο και μετά τις αμερικανικές εκλογές του 2016, οι πολιτικοί στην Ουάσινγκτον, συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του Ντόναλντ Τραμπ, ξόδεψαν πολλές ώρες, συζητώντας το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης χιλιάδων ανθρώπων που εγκαταλείπουν το Μεξικό με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν με κάποιον τρόπο να εισέλθουν στις ΗΠΑ.

Το Τείχος του αμερικανού προέδρου μπορεί να μην έχει ακόμα χτιστεί αλλά από την περασμένη Δευτέρα τα μέλη του Κογκρέσου έχουν την ευκαιρία να έρθουν πραγματικά κοντά σε αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους, μέσω της καταφυγής στην εικονική πραγματικότητα. Η «Carne y Arena» (Σάρκα και Άμμος), είναι μια εγκατάσταση που εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο βραβευμένος με Όσκαρ μεξικάνος σκηνοθέτης Αλεχάντρο Ινιαρίτου και μεταφέρει (εικονικά) τους θεατές στις απομονωμένες αμμώδεις εκτάσεις όπου τα στελέχη της αμερικανικής μεθοριακής αστυνομίας, εφαρμόζουν τις όποιες μεταναστευτικές πολιτικές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, πολιτικές, δηλαδή, που ψηφίζονται στις προστατευμένες αίθουσες του αμερικανικού κοινοβουλίου.

A post shared by Alfonso Cuaron (@alfonsocuaron) on Mar 24, 2018 at 3:20pm PDT

Αυτό που επιδιώκει ο Ινιαρίτου -εξήγησε ο ίδιος, μιλώντας στον μεξικανικό τηλεοπτικό σταθμό Milenio Televisión- είναι να εκφράσει την απόγνωση που αναγκάζει τους μετανάστες να αποπειραθούν να περάσουν στις ΗΠΑ και να παρουσιάσει τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην αμερικανική Γη της Επαγγελίας. Επισημαίνοντας ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των ανθρώπων επιλέγουν να ξενιτευτούν όχι επειδή δεν έχουν δουλειά αλλά επειδή κινδυνεύουν οι ζωές τους. «Υπάρχει η γεωγραφική απόσταση, η κατανόηση του προβλήματος είναι ελλιπής», σημείωσε ο δημιουργός του «Βirdman» και της «Επιστροφής».

Ο Ινιαρίτου συνομίλησε με δεκάδες πρόσφυγες και μετανάστες από το Μεξικό και άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής ώστε να σχηματίσει μια εικόνα όλων όσα βιώνουν, προσπαθώντας να περάσουν παράνομα τα σύνορα. Για να αποτυπώσει έως την τελευταία λεπτομέρεια τις εμπειρίες τους, ακόμα και την άμμο που καλύπτει τα παπούτσια τους, συνεργάστηκε με τον επίσης Μεξικάνο και οσκαρικό διευθυντή φωτογραφίας Εμανουέλ Λουμπέζκι.

Το τελικό αποτέλεσμα, διάρκειας περίπου έξι λεπτών, προειδοποιούν οι διοργανωτές της έκθεσης στην αμερικανική πρωτεύουσα, είναι «ιδιαίτερα εντυπωσιακό και εξαιρετικά ρεαλιστικό καθώς περιλαμβάνει και εμπειρίες με πυροβόλα όπλα». Το ιδιότυπο, περισσότερο πολιτικό παρά κινηματογραφικό έργο, που απέφερε στον Αλεχάντρο Ινιαρίτου ένα Βραβείο Όσκαρ Εξαιρετικού Επιτεύγματος, παρουσιάστηκε πρώτη φορά πέρυσι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών ενώ ακολούθησαν το Μιλάνο, το Λος Άντζελες και η Πόλη του Μεξικού, πριν από την εγκατάσταση του σε μια πρώην εκκλησία της Ουάσινγκτον. Πάντως ο Αλφόνσο Κουαρόν, ένας άλλος διάσημος και βραβευμένος με Όσκαρ μεξικάνος δημιουργός του Χόλιγουντ, προέτρεψε τον Ντόναλντ Τραμπ να μην το χάσει για κανέναν λόγο.

Κυρίως γιατί όταν «ολοκληρώνεται, κρυώνεις και αισθάνεσαι μόνος και διερωτάσαι γιατί μεταχειρίστηκαν με τόση βαρβαρότητα αυτούς τους ανθρώπους και τι μπορεί να γίνει ώστε να διορθωθεί αυτός ο κόσμος», υποστηρίζει ο κριτικός τέχνης και αρχιτεκτονικής της «Washington Post» Φίλιπ Κένικοτ. Σύμφωνα με τον βραβευμένο με Πούλιτζερ αμερικανό δημοσιογράφο, ούτε οι ΗΠΑ αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνουν να αντιλαμβάνονται τη διαβρωτική επίδραση στην ευρύτερη κοινωνία της στρατιωτικοποίησης των συνόρων και πώς οι αποκτηνωτικές συνέπειες που επιφέρουν περιστατικά σαν και αυτά που παρουσιάζει ο Ινιαρίτου, ενδέχεται να έχουν ως τελικό αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση των όποιων ιδανικών πιστεύουμε ότι πρεσβεύουμε και προασπιζόμαστε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News