Οταν στις 18 Απριλίου η Τερέζα Μέι ανακοίνωνε την πρόθεσή της να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για να λάβει νέα καθαρή εντολή ώστε να διαπραγματευτεί το Brexit, ο Τζέρεμι Κόρμπιν και το Εργατικό Κόμμα ήταν πίσω στις δημοσκοπήσεις 20 με 25 μονάδες. Τα προγνωστικά μιλούσαν για συντριπτική νίκη των Συντηρητικών και ιστορική ήττα των Εργατικών. Οσες διαφωνίες αν έχει κανείς με τον 68χρονο ηγέτη των Εργατικών δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει την επιμονή του και την προσήλωση στον στόχο του. Το είχε ήδη αποδείξει όταν αντιμετώπισε επιτυχώς τον πόλεμο των βαρόνων του κόμματός του και ένα εσωκομματικό πραξικόπημα. Αλλά λίγοι ανάμεναν ότι θα καταφέρει να βγει από τη μάχη των πολιτικών εκλογών ενισχυμένος.

«Σας ευχαριστώ που ψηφίσατε για την ελπίδα. Η Τερέζα Μέι προκήρυξε εκλογές γιατί ήθελε μία νέα εντολή. Και έχασε σε ψήφους, έχασε σε αποδοχή, έχασε σε ασφάλεια. Νομίζω ότι αυτά αρκούν για να φύγει. Είναι ώρα για μία κυβέρνηση που θα αντιπροσωπεύει στα αλήθεια τη χώρα. Η πολιτική άλλαξε και δεν πρόκειται να επιστρέψει εκεί που ήταν πριν. Ο κόσμος με την ψήφο του είπε ότι δεν αντέχει άλλο τη λιτότητα και τις μειώσεις των δημόσιων δαπανών στην Υγεία, στην εκπαίδευση, δεν δέχεται το ότι οι νέοι δεν έχουν τις ευκαιρίες που αξίζουν. Είμαι πολύ υπερήφανος για την προεκλογική εκστρατείας που κάναμε, για το πολιτικό μας πρόγραμμα για το σύνθημά μας «Για τους πολλούς, όχι για τους λίγους». Είμαι υπερήφανος για τα αποτελέσματα που καταφθάνουν από όλη τη χώρα για το γεγονός ότι οι πολίτες ψήφισαν για ένα μέλλον με ελπίδα» δήλωσε αργά το βράδυ της Πέμπτης ο Κόρμπιν. Την επομένη του εκλογικού σεισμού που συντάραξε τη Βρετανία, ο ηγέτης των Εργατικών κάλεσε την πρωθυπουργό Τερέζα Μέι να παραιτηθεί και ανακοίνωσε την πρόθεσή του να σχηματίσει ο ίδιος κυβέρνηση μειοψηφίας.

Ο Κόρμπιν τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας είχε ρίξει το βάρος του στη μείωση της αποχής, ειδικά των νέων και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Μείωσε τη διαφορά των είκοσι μονάδων. Ως την Τετάρτη ακόμα η επιτυχία δεν ήταν πολύ πιθανή. Οι βρετανικές εφημερίδες επισημαίνουν πια το ότι o Κόρμπιν βαδίζει σε αντισυμβατικές ράγες, που μόλις τώρα αρχίζουν να γίνονταν αντιληπτές.

Την Πέμπτη των εκλογών ο συντηρητικός Τύπος έκανε ό,τι μπορούσε για να στηρίξει την εκλεκτή του, την Τερέζα Μέι. «Μην πετάτε τη Βρετανία στο σκουπιδοτενεκέ» (Don’t chuck Britain in the Cor-bin) ήταν το χυδαίο λογοπαίγνιο της Sun. «Φίλος των τρομοκρατών, ακραίος μαρξιστής, μαριονέτα στα χέρια των συνδικάτων, άχρηστος για το Brexit» συνέχιζε σε ένα πρωτοσέλιδο, μνημείο κιτρινισμού, το βρετανικό ταμπλόιντ. «Ψηφίστε Μέι» έγραφε η Express, «οι Tories είναι μπροστά» καθησύχαζαν το συντηρητικό κοινό τους οι Times. Ακόμα και οι εφημερίδες που πρόσκεινται στο Εργατικό Κόμμα απέφυγαν σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας να «ποντάρουν» στο πρόσωπο του Κόρμπιν. Την Πέπμτη η Mirror προτίμησε να επιτεθεί στη Μέι κατηγορώντας την για τις υποσχέσεις που δεν τήρησε, ενώ ο Guardian τήρησε μια πιο ισορροπημένη στάση.

Αλλά την Παρασκευή είναι μία άλλη ημέρα. Οι Εργατικοί έχασαν, αλλά ο Κόρμπιν νίκησε! Ο ηγέτης των Εργατικών, κόκκινο πανί όχι μόνον για τους βρετανούς συντηρητικούς αλλά και για την πλειονότητα των βουλευτών του κόμματός του, ο «άβολος αριστερός» που προς κατάπληξη του βρετανικού κατεστημένου νίκησε όχι μία, αλλά δύο φορές, στις εσωκομματικές εκλογές, ο αντισυμβατικός τύπος που η ξινή Τερέζα Μέι πίστεψε ότι μπορεί να κάνει «μια χαψιά», διέψευσε όλα τα προγνωστικά και πέτυχε όχι μόνον να μειώσει τη διαφορά από τους Συντηρητικούς αλλά και για πρώτη φορά εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια να αυξήσει τις έδρες του Εργατικού Κόμματος. Αυτός ήταν το μυστικό όπλο των Εργατικών παρότι ελάχιστοι το πίστευαν.

Αλλά αν άκουγε κανείς τις φωνές των νέων, ειδικά στα πανεπιστήμια της χώρας, θα καταλάβαινε καλύτερα την αποδοχή που είχε ο λόγος του 68χρονου πολιτικού που κατάφερε να τους ακούσει καλύτερα από την Μέι. Οπως και το γεγονός ότι αυτός ο «ακραίος μαρξιστής» κατάφερε να ενώσει εργάτες και διανοούμενους και τελικά ενώ δεν το περίμενε σχεδόν κανένας, να αυξήσει τις έδρες του στο βρετανικό Κοινοβούλιο.

Την Πέμπτη οι ατελείωτες ουρές των νέων έξω από τα εκλογικά κέντρα στην Οξφόρδη και τα πανό στις εργατικές συνοικίες του Λονδίνου «εδώ ψηφίζουμε Κόρμπιν» προμήνυαν τον πολιτικό σεισμό που ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ.

«Κατάλαβε πώς να επικοινωνεί με τους πολίτες» ανέφερε ένας πολιτικός αναλυτής στην Corriere della Sera: «Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η διαφορετικότητα». Καμία σχέση με στημένους πολιτικούς που δίνουν σημασία στην εικόνα και στο ύφος, όπως ο Τόνι Μπλερ και ο Ντέιβιντ Κάμερον. Ο Κόρμπιν ανακάλυψε μία πολιτική γλώσσα απαλλαγμένη από τη συνήθη ρητορεία των βρετανών πολιτικών: μίλησε στους πολίτες απλά και με ευθύτητα και εκείνοι τελικά τον επιβράβευσαν.

Ακόμα και πολλά στελέχη του κόμματός του που όχι μόνον δεν τον στήριξαν αλλά τον υπονόμευσαν, άλλαξαν στάση τις τελευταίες εβδομάδες. «Η προεκλογική εκστρατεία απέδειξε ότι το μήνυμα του Κόρμπιν και ο προσωπικός του τρόπος να αντιμετωπίζει την πολιτική έχουν σημαντική αποδοχή. Είναι εντυπωσιακό το πώς κατάφερε να κινητοποιήσει τους νέους και πώς χρησιμοποίησε τα social media για να περάσει τα μηνύματά του» δήλωσε η Ιβάνα Μπαρτολέτι στέλεχος των Εργατικών.

Το βέβαιο είναι ότι το αποτέλεσμα σηματοδοτεί μία σημαντική πολιτική αλλαγή για το Εργατικό Κόμμα, ίσως μία νέα εποχή όπως εκείνη του Νιλ Κίνοκ που άνοιξε τον δρόμο για τον Τόνι Μπλερ. Η πολιτική σύγκρουση δεν αφορά πλέον την αντίθεση εργατικής και μεσαίας τάξης, αλλά εκείνη μεταξύ των αστικών κέντρων και της περιφέρειας, μεταξύ των νέων και των ηλικιωμένων.

Για ένα σημαντικό τμήμα της βρετανικής κοινής γνώμης, κυρίως φοιτητές και νέους επαγγελματίες, ο Κόρμπιν είναι ένας πολιτικός με σταθερές αρχές, ένας αρχηγός ηθικά ακέραιος που δεν φοβάται να εκφράσει τις αμφιβολίες του όταν δεν είναι βέβαιος ή να παραδεχτεί ότι άλλαξε άποψη.  Ο Τζον Νίβεν, ένας συγγραφέας από τη Σκωτία, έγραψε: «Αναψε ξανά τη σπίθα του βρετανικού πνεύματος και έβαλε φωτιά στα ταμπλόιντ».

Ο Κόρμπιν την Πέμπτη αφού ψήφισε, υπενθύμισε στους συμπολίτες του ότι η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι «ένας τρόπος για να τιμήσουμε τα θύματα της τρομοκρατίας. Η δημοκρατία δεν θα ηττηθεί από τον φόβο». Μπορεί να είναι ικανοποιημένος γιατί έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, ίσως και κάτι παραπάνω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News