Τρεις λύγκες -το εξαφανισμένο στην Ελλάδα άγριο αιλουροειδές- υποδέχθηκε στις εγκαταστάσεις του ο «Αρκτούρος», στο πλαίσιο της προσπάθειας να διαμορφωθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις που θα καταστήσουν εφικτή την επιστροφή του είδους στη χώρα μας.

Ο λύγκες μεταφέρθηκαν στον «Αρκτούρο» από το πάρκο Naturland της Ανδόρρας. Το πάρκο λειτουργούσε για χρόνια ως χειμερινό θέρετρο και ζωολογικός κήπος, όταν η νέα διεύθυνση αποφάσισε να σταματήσει τη λειτουργία του ζωολογικού κήπου και να αναζητήσει ένα καλύτερο μέρος για τα ζώα. Μέσω του Ευρωπαϊκού δικτύου EARS, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι ο «Αρκτούρος», αποφασίστηκε τα ζώα να φιλοξενηθούν στις εγκαταστάσεις του.

Ετσι το Καταφύγιο του Λύκου μετατράπηκε σε Κέντρο Προστασίας Λύκου και Λύγκα και οι τρεις λύγκες φιλοξενούνται πλέον σε ειδικά διαμορφωμένη πτέρυγα.

Ο Ντοράι (10 ετών), η Κάρμεν (11 ετών) και η Μίσι (2 ετών) έχουν ήδη προσαρμοστεί στον νέο τους χώρο. Τους αρέσει να κρύβονται στους θάμνους, όπου είναι δύσκολο να τους εντοπίσει κανείς. Αν και είναι στη φύση τους να σκαρφαλώνουν σε δέντρα, δεν έχουν δείξει ακόμα διάθεση να το κάνουν, αφού είναι κάτι εντελώς νέο για εκείνα. Πολύ συχνά επίσης επισκέπτονται την πισίνα τους για νερό. Ο Ντοράι είναι πιο θαρραλέος και κινείται περισσότερο μέσα στον χώρο, ενώ πιστά τον ακολουθεί η Κάρμεν. Η μικρότερη Μίσι συνήθως κρύβεται και εμφανίζεται μόνο όταν εκείνη το θέλει.

Το υπέροχο αυτό αιλουροειδές (η εικόνα του παραπέμπει σε τίγρη) είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια δυστυχώς δεν συναντάται στην Ελλάδα, ενώ οι ελάχιστες μαρτυρίες θέασής του δεν είναι αξιόπιστες. Στη δυτική Βαλκανική χερσόνησο (Μαυροβούνιο, Κόσοβο, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία) υπάρχει ένα υποείδος του Ευρασιατικού λύγκα, ο βαλκανικός λύγκας (Lynx lynx balcanicus). Αυτό είναι και το είδος που θα μπορούσε να επανεμφανιστεί κάποια στιγμή στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι λιγότερα από 50 άτομα ζουν ακόμα ελεύθερα στη φύση και για τον λόγο αυτό το υποείδος του βαλκανικού λύγκα θεωρείται «Κρισίμως κινδυνεύον». Ο «Αρκτούρος» είναι η μοναδική ελληνική οργάνωση που πήρε μέρος στο επίσημο πρόγραμμα καταγραφής λύγκα στα Βαλκάνια, συμμετέχοντας στην ανάλυση των επιστημονικών δεδομένων για το είδος.

Στην Ελλάδα, όπως και στις άλλες χώρες, μεγάλο ρόλο στην εξαφάνιση του λύγκα έπαιξε η εξόντωση των μικρών οπληφόρων, κυρίως του ζαρκαδιού, αλλά και του αγριόγιδου, που αποτελούσαν μεγάλο μέρος της τροφής του. Η έλλειψη άγριων θηραμάτων έστρεψε το ενδιαφέρον του λύγκα στα οικόσιτα ζώα (αιγοπρόβατα) που ανέβαζαν οι βοσκοί το καλοκαίρι από τα πεδινά στα ορεινά. Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς ήταν η συχνή θανάτωση των αιλουροειδών.

Μαζί με τους λύγκες από το ίδιο πάρκο ήρθε στο Κέντρο Προστασίας και μία αγέλη τεσσάρων λύκων, ο Ντιέγκο (2 ετών), η Λόμπα (6 ετών), η Σίλβα (6 ετών) και ο Ρομπέρτο (4 μηνών), που φιλοξενούνται σε διαφορετικό χώρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News