Θέρος-τρύγος-πόλεμος. Σαν τίτλος σχολικής έκθεσης δεν ακούγεται; Ναι αλλά πάρ’το αλλιώς. Γιατί είναι ακόμη καλοκαίρι, τυπικά σήμερα είναι η τελευταία του ημέρα αλλά η ζέστη θα κρατήσει για πολύ ακόμη, στα αμπέλια ο τρύγος έχει αρχίσει, μαίνεται και ο πόλεμος στη γειτονιά μας. Όμως η παλιά παροιμία δεν αναφέρεται στα τραγικά γεγονότα της Συρίας και τον αφανισμό τόσου κόσμου και κοσμάκη εκεί κάτω (για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά στη μάχη που δίνουν οι οικογένειες των αμπελουργών για να προλάβουν να μαζέψουν τα σταφύλια στην ώρα τους πριν παραωριμάσουν οι ρώγες τους, τις αφανίσουν και τα πουλιά. Θα πάρουν όμως κι αυτά το μερίδιό τους αφού είναι αρχαία συνήθεια να μένουν ατρύγητα μερικά κλήματα σε μια άκρη του αμπελιού και τα τσαμπιά τους να γίνονται προσφορά και ευχαριστία στα πουλιά-εκπροσώπους των θεών επί της γης.

Τα στολισμένα κάρα που κάποτε τα έσερναν μουλάρια δεν βγαίνουν πια στα χωράφια όπως παλιά και τα σταφύλια δεν μεταφέρονται σε κοφίνια ούτε και πατιούνται σε πατητήρια. Όλα αυτά είναι πια αντικείμενα μουσειακά. Τα περισσότερα οινοποιεία, ακόμη και τα πιο μικρά, είναι εξοπλισμένα με υπερσύγχρονα μηχανήματα, οι μεταφορές γίνονται με κλούβες ή πλαστικά καφάσια που φορτώνονται σε αγροτικά αυτοκίνητα, ακόμη και τα κρασοβάρελα καθαρίζονται με χημικούς τρόπους. Το μάζεμα όμως εξακολουθεί να γίνεται με το χέρι, πράγμα πολύ σημαντικό για την ποιότητα του παραγώμενου κρασιού.

Τα περισσότερα έθιμα που παλιότερα μετέτρεπαν τον τρύγο σε εύθυμο πανηγύρι έχουν πια ξεχαστεί, παρ’ όλα αυτά κάποια τηρούνται ακόμη. Ο αγιασμός του αμπελιού, τα πρώτα σταφύλια που προσφέρονται στην εκκλησία, το φαγητό στο αμπέλι με ντολμαδάκια τυλιγμένα σε αμπελόφυλλα, μουσταλευριές, ρετσέλια και γιορτινά ψωμιά απλωμένα πάνω σε αυτοσχέδια τραπέζια εξακολουθούν να είναι μέρος της διαδικασίας. Υπάρχουν στιγμές μέσα στη μέρα που η ένταση πρέπει έστω και για λίγο να υποχωρήσει και οι εργάτες να αναπαυθούν.

Το κρασί γίνεται στο αμπέλι, λένε οι οινοποιοί και έχουν απόλυτο δίκιο. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, δίνουν όλο και μεγαλύτερο βάρος στη φροντίδα των αμπελιών τους. Ο τρύγος είναι η κορυφαία περίοδος της χρονιάς αφού τότε κρίνεται το αποτέλεσμα των προσπαθειών ενός ολόκληρου χρόνου. Αρχίζει τη στιγμή που ο οινοποιός αποφασίζει ότι το σταφύλι του έχει ακριβώς τα αρώματα και τη γλυκύτητα που θέλει και πρέπει να το τρυγήσει.

Οι ώρες είναι κρίσιμες, η αγωνία και η ένταση μεγάλες, πιθανόν ακόμη και τα χέρια να μην επαρκούν, οπότε τα όρια των αντοχών πολλές φορές ξεπερνιούνται. Προβλήματα εξάλλου μπορεί να εμφανιστούν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μια βροχή για παράδειγμα, πράγμα καθόλου απίθανο αυτή την εποχή, θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την παραγωγή. Τα σταφύλια θα πλαδαρέψουν, η περιεκτικότητά τους σε νερό θα αυξηθεί και τα σάκχαρά τους θα μειωθούν.

Αύριο μπαίνει ο Σεπτέμβρης, μήνας που κορυφώνεται η διαδικασία του τρύγου. Ευχόμαστε λοιπόν σε όλους του παραγωγούς καλά κρασιά, που χρόνο με το χρόνο γίνονται καλύτερα στη χώρα μας. Και φέτος για άλλη μια φορά ανυπομονούμε να δοκιμάσουμε το αποτέλεσμα του μόχθου τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News