Γυρίζουμε τον χρόνο πολλά χρόνια πίσω, αλλά έτσι κι αλλιώς η ομορφιά αποτελούσε, ανέκαθεν, μια σταθερά. Ειδικά σε εκείνα τα χρόνια, τα δύσκολα, που οι γυναίκες δεν είχαν πολλές δυνατότητες να καλλωπιστούν -για την ακρίβεια, δεν είχαν- το φυσικό κάλλος άγγιζε τα όρια του ιδεώδους. Η Τέχνη είχε προλάβει να την εξυμνήσει, με κάθε έκφανσή της, το ίδιο και τα βλέμματα, με ορθάνοιχτα μάτια θαυμασμού. Το επόμενο βήμα, ως φυσικό κι επόμενο, ήταν ο διαγωνισμός της ομορφιάς. Ποια συμμετέχουσα θα ήταν η πιο όμορφη; Ετσι, η παγκόσμια ιδέα των καλλιστείων γεννήθηκε το 1920, στο καζίνο Ντε Παρί, στη γαλλική πρωτεύουσα. Οι Ευρωπαίοι αποτίναξαν κάθε ψήγμα πουριτανισμού και όχι δεν τον απόδιωξαν, αλλά «αγκάλιασαν» αμέσως τον θεσμό. Ηταν θέμα χρόνου να εξαπλωθεί σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Στην Ελλάδα, οι διαγωνισμοί ομορφιάς ξεκίνησαν το -επίσης μακρινό- 1929. Πρωτοπόροι ήταν οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι είχαν την αρχική ιδέα, την οποία -σχεδόν αμέσως- στήριξε και η Ενωση Συντακτών. Το βράδυ της 20ής Ιανουαρίου 1929, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο κέντρο «Delice» στην Αθήνα για να εκλέξει την καλλονή που θα εκπροσωπούσε τη χώρα μας στο εξωτερικό. Τελικά, τη βρήκε στο πρόσωπο της Ασπασίας Καρατζά από την Πάτρα, εγγονής του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821, Παναγιώτη Καρατζά. Η Ασπασία, πέραν της ωραίας της εμφάνισης, είχε και μεγάλη μόρφωση για την εποχή, ενώ μιλούσε και δύο ξένες γλώσσες – Αγγλικά και Γαλλικά. Στις 28 Ιανουαρίου η πρώτη ελληνίδα εστεμμένη αναχώρησε για το Παρίσι, όπου στις 7 Φεβρουαρίου, στα γραφεία της «Ζουρνάλ», έγινε ο διαγωνισμός για την ανάδειξη τής «Μις Ευρώπη». Οι υποψήφιες παρήλασαν η καθεμία ξεχωριστά και στο τέλος όλες μαζί μπροστά από την επιτροπή. Πρώτη νικήτρια ανακηρύχθηκε η Ουγγαρέζα Ελισάβετ Σιμόν και δεύτερη η Ασπασία Καρατζά. Λίγες μέρες αργότερα, η εφημερίδα «Σκριπ» αναδημοσίευσε άρθρο της σερβικής εφημερίδας «Μπετόμεζεν Νάπλο», κατά το οποίο η πρώτη νικήτρια ήταν συγγενής με τον διοργανωτή του διαγωνισμού!

Η Αλίκη Διπλαράκου ήταν καλλονή της εποχής, του δύσκολου καιρού του μεσοπολέμου. Είχε καταγωγή από τη Μάνη και είχε γεννηθεί στις 28 Αυγούστου 1912, στην Αθήνα. Ηταν μία από τις τρεις κόρες του δικηγόρου Γεωργίου Διπλαράκου και της Ελενας Νικολέση. Να σημειωθεί ότι το πραγματικό επίθετο του πατέρα της ήταν «Βαβούλης», αλλά -πιθανώς για οικογενειακούς λόγους- είχε υιοθετήσει το επίθετο της μητέρας του. Αλλη μια όμορφη λεπτομέρεια σε αυτό το κείμενο, σωστά;

Η Αλίκη, όπως είχε δηλώσει η ίδια, κατά τύχη ήταν υποψήφια στα καλλιστεία του 1930, τα οποία -με κάθε επισημότητα- διοργάνωνε και πάλι η Ενωση Συντακτών. Ηταν Γενάρης, καταχείμωνο, ένα απόγευμα Κυριακής και η Διπλαράκου παρακολουθούσε με την οικογένειά της τον διαγωνισμό, στο θέατρο «Ολύμπια». Ξαφνικά, άκουσε να ανακοινώνεται το όνομά της από ένα μέλος της κριτικής επιτροπής. Ο κύριος εκείνος -ποτέ δεν μάθαμε το όνομά του- την κάλεσε στη σκηνή προκειμένου να διαγωνισθεί. Ποτέ δεν έγινε γνωστό, επίσης, ποιος ή ποια ήταν εκείνος ή εκείνη που είχε προγράψει τη συμμετοχή της στον διαγωνισμό, χωρίς η ίδια η Αλίκη να το γνωρίζει. Αλλη μια υπέροχα όμορφη λεπτομέρεια ουσίας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι γνωρίζουμε πως δυσανασχέτησε αρνούμενη αυτή την πρόσκληση για συμμετοχή στον διαγωνισμό ομορφιάς. Χρόνια αργότερα, όπως η ίδια δήλωσε στους Times του Λονδίνου, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Αλέξανδρος Ζαΐμης -ο οποίος ήταν στην ίδια εκδήλωση- της είπε με εμφατικό τρόπο: «Δεν μπορείτε να ηρνηθείτε διότι η συμμετοχή σας είναι, πια, εθνική υπόθεση. Ετσι ξεκίνησαν όλα: Η 18χρονη τότε Αλίκη κέρδισε -στην κυριολεξία με χάρη- τον τίτλο της «Μις Ελλάς», αν και η Θεσσαλονικιά Ρωξάνη Στεργίου, που κατέλαβε τη δεύτερη θέση, ήταν επίσης εξαιρετικά όμορφη. Η Διπλαράκου, όμως, ήταν περισσότερο. Καστανή, με μεγάλα μάτια, σμιλευμένα χείλη, έστεκε υπέροχη στα 168 εκατοστά της. Και για το σωματότυπο της εποχής, ήταν κάτι το διαφορετικό: Ηταν… αδύνατη!

Ο Τύπος της εποχής έγραψε πιένες για τη βράβευσή της – και διόλου άδικα. Για παράδειγμα, διαβάστε πώς περιγράφει την εμφάνισή της η εφημερίδα «Βραδυνή», στην έκδοση της 14ης Ιανουαρίου 1930 – αμέσως μετά τον τίτλο που κέρδισε, δηλαδή: «Φορά γαλάζιο πενουάρ με μια γουνίτσα λευκή στον λαιμό που κυματίζει αρμονικά, σύμφωνα με τις κινήσεις του φιδίσιου κορμού, που όλο μαζί είναι ένα ποίημα. Ηγεμονικό παράστημα, χάρις και αρμονία κινήσεων, βάδισμα μεγαλοπρεπές, ελαφρότης νεράιδας. Τα δυο μάτια της σπινθηροβολούν ασυνήθιστα, δείχνουν ένα πάθος ακαθόριστο, μια μελαγχολική διάθεση, που είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αισθηματικότητας.(…) Κι έπειτα τα λεπτότατα χείλη που υπομειδιούν διαρκώς, με μια ανείπωτη γλυκύτητα.(…) Λαιμός χυτός, χέρια λεπτά, μπράτσα τορνευτά, που λεπταίνουν όσο ανεβαίνουν και απολήγουν σε λεπτότατα δάκτυλα, όπως μια μελωδία που σβήνει. Και το φινάλε, τα μακριά υπόξανθα μαλλιά, που κυματίζουν πάνω στους ώμους».

Δεν χρειάζεται να έχεις κάνει πολιτικό ρεπορτάζ για να μπορείς να διαβάζεις πίσω από τις γραμμές: Ο συνάδελφος που έγραψε το κείμενο ή ήταν πολύ καλός στις περιγραφικές εκθέσεις ή την είχε ερωτευτεί! Το σίγουρο είναι ότι τα καλλιστεία σταμάτησαν να διοργανώνονται το 1931, για να επανέλθουν το 1952. Ηταν τότε που η εφημερίδα «Εθνος» διοργάνωσε τον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό για την ανάδειξη της «Σταρ Ελλάς».

Επιστρέφουμε, όμως, στο 1930, στις 6 Φεβρουαρίου, όταν η Αλίκη εκπροσώπησε τη χώρα μας στον διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Ευρώπη», στο Παρίσι. Προτού φύγει, οι δικοί της διοργάνωσαν ολόκληρη τελετή στον σταθμό του τρένου για να την αποχαιρετίσουν, σίγουροι πως θα κέρδιζε. Ο διαγωνισμός έγινε στην όπερα της γαλλικής πρωτεύουσας, παρουσία του γάλλου Πρόεδρου, του πρωθυπουργού της ίδιας χώρας και, εννοείται, ανάμεσα σε πλήθος άλλων προσωπικοτήτων. Ορθιοι όλοι υποκλίθηκαν στο κάλλος της ελληνίδας θεάς και δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν όταν εκείνη βγήκε στη σκηνή. Ηταν θέμα ώρας να αναδειχθεί «Μις Ευρώπη» και να κάνει περήφανη την Ελλάδα – άλλωστε ήταν η εποχή που τα καλλιστεία ήταν κάτι σαν εθνικές νίκες. Για την ακρίβεια, ακόμα είναι…

Η χώρα μας τότε, παραληρούσε από αυτή την πρωτιά. Ακόμα και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που είχε γνωρίσει την Αλίκη στις Σπέτσες, είχε δηλώσει: «Η ανακήρυξις αύτη αποτελεί αναμφισβητήτως μιας ελληνική δόξαν, δια την οποίαν εκφράζω τη χαρά μου».

Η «Καθημερινή», την επόμενη της βράβευσης, γράφει για τον εθνικό θρίαμβο – μη μένετε στην ορθογραφία της εποχής: «…Ολόκληρος η ελληνική παροικία των Παρισίων πανηγυρίζει από της χθες τον ωραίον θρίαμβον της ελληνικής καλλονής. Η εκλογή της ελληνίδος υποψηφίας ως “Μις Ευρώπη” αποτελεί το θέμα όλων των συζητήσεων, ιδίως μεταξύ των καλλιτεχνικών κύκλων, οι οποίοι αποδίδουν εις την θριαμβευτικήν νίκην της “Μις Ευρώπη” την σημασίαν αισθητικού γεγονότος, συμβολίζοντος την επάνοδον της συγχρόνου τέχνης εις τα αιώνια και άφθαστα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής παραδόσεως. Γενικώς τονίζεται ότι η χθεσινή νίκη της ωραίας Ελληνίδας αποτελεί δια την Ελλάδα, την ωραιοτέραν διαφήμισιν και πανηγυρικήν αναγνώρισιν της ελληνικής ευγενίας και συγχρόνως την λαμπροτέραν εισαγωγήν εις τας προσεχείς εορτάς της Εθνικής εκατονταερτηρίδος. Η Αλίκη είναι ο τέλειος τύπος μιας θρυλικής θεάς. Η κορμοστασιά της είναι συγχρόνως αθλητική και χαρίεσσα. Είναι υψηλή με μακράν καστανήν κόμη, με καθαρόν μελαχροινόν χρώμα, με μάτια καστανόμαυρα… Αναμφισβήτως η εκλεγείσα «Μις Ευρώπη» είνε ο κλασικός Ελληνικός τύπος, και η νίκη της, της οποίας ήτο αξία, της επιδαψίλευσε τα ομόθυμα χειροκροτήματα και της ελλανοδίκου επιτροπής και όλων των παρισταμένων… Η νικήσασα εις τα Ευρωπαϊκά καλλιστεία Ελληνίς συνενώνει τας λαμπράς και σοβαράς εκείνας ωραιότητας αι οποίαι την κάμνουν ένα ζωντανόν άγαλμα ελθόν θα έλεγέ τις εις τον κόσμον δια να αναστήση τον αιώνα του Φειδίου… Η δις Διπλαράκου συνδυάζει μόρφωσιν, ευφυΐαν και ωραιότητα, προ πάντων θεσπεσίαν ωραιότητα». Αλλος ένας ερωτευμένος συνάδελφος εκείνης της εποχής!

Στην εφημερίδα «Ακρόπολις», ο Σπύρος Μελάς, ο γόης της ελληνικής δημοσιογραφίας, έγραψε για τη Διπλαράκου: «Η νικήσασα στα ευρωπαϊκά καλλιστεία δεσποινίς Διπλαράκου συνδυάζει μόρφωση, ευφυίαν και ωραιότητα. Προ πάντων θεσπεσίαν ωραιότητα! Η νίκη της είναι εθνική!». Αντίστοιχα, και ο παρισινός Τύπος έγραψε διθυράμβους για την «καινούρια Αφροδίτη της Μήλου», σημειώνοντας την «ανάσταση της ελληνικής ομορφιάς».

Εδώ, μπορείτε να διαβάσετε την πρώτη συνέντευξη που έδωσε η «Μις Ευρώπη» στην εφημερίδα «Ακρόπολις», αμέσως μετά την άφιξή της στο λιμάνι του Πειραιά. Ηταν λίγο πριν ξεκινήσουν οι πανηγυρισμοί στην Αθήνα, όπου χιλιάδες κόσμου συνωστίστηκαν στην οδό Ερμού για να την επευφημήσουν και να τη θαυμάσουν από κοντά. Αυτό έγινε στις 9 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς – πώς να έρθει πιο γρήγορα, με πλοίο, από το Παρίσι, εκείνη την εποχή;

Αμέσως μετά, η Αλίκη, με τα θαύματα στο κορμί και στο πρόσωπό της, έβαλαν πλώρη -στην κυριολεξία- για το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ο επόμενος μεγάλος στόχος ήταν ο διαγωνισμός για την ανάδειξη της «Μις Υφήλιος», στις 13 Οκτωβρίου 1930. Και γιατί όχι; Ηταν γλωσσομαθής -κάτι εξαιρετικά σπάνιο για εκείνη την εποχή- και μιλούσε απταίστως και με ευφράδεια τη Γαλλικήν, την Αγγλικήν, και την Ιταλικήν γλώττα. Και, βασικά, ήταν εξαιρετικά όμορφη. Οι κριτές, όμως, σε εκείνον τον διαγωνισμό ανέδειξαν ως νικήτρια τη «Μις Βραζιλία», τη Γιολάντα Περέιρα, και, έτσι, η Αλίκη, κατετάγη δεύτερη. Καθόλου άσχημη διάκριση για την εποχή, δεν νομίζετε;

Η ομορφιά, όμως, της είχε ανοίξει δρόμους. Στις πασίγνωστες Δελφικές γιορτές, ο Αγγελος Σικελιανός την είχε επιλέξει για τον ρόλο της Ωκεανίδας στον Προμηθέα. Αφού δοκίμασε την τύχη της -για πολύ λίγο- στο θέατρο, περιόδευσε στις ΗΠΑ και έδωσε διαλέξεις για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αφού «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Ετσι, κατερρίφθη πανηγυρικά και ο ανούσια κλισέ μύθος πως οι όμορφες στερούνται εξυπνάδας.

Προτού εκπνεύσει η δεκαετία του ’30, η Διπλαράκου έγινε και πάλι πρωτοσέλιδο, όχι, όμως, ενδεδυμένη την ασύγκριτη ομορφιά της, αλλά ντυμένη σαν… άνδρας. Ηταν τότε που παραβίασε το άβατο του Αγίου Όρους προκειμένου να δει από κοντά την -ανέκαθεν απαγορευμένη για τις γυναίκες- Αθωνική Πολιτεία!

Η Αλίκη παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη φορά, στις 31 Οκτωβρίου 1932, με τον γάλλο αεροπόρο και επιχειρηματία Πολ – Λουίς Βεγιέρ, με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί, τον Πολ Ανίκ (1933-1998). Ο δεύτερος γάμος της έγινε στις 15 Δεκεμβρίου 1945 με τον άγγλο σερ Τζον Ράσελ, απόγονο του 6ου Δούκα του Μπέντφορντ. Η ελληνίδα καλλονή, που έλαβε τον τίτλο της Λαίδης, απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, την Τζορτζιάνα – Αλεξάνδρα (1947) και τον Αλεξάντερ Τσαρλς Τόμας (1950).

Υπήρχαν κι άλλες ελληνίδες που έκαναν γνωστή την ομορφιά της χώρας στα πέρατα του κόσμου. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την εκθαμβωτική «Μις Κόσμος» Ειρήνη Σκλήβα; Το 1964 που η Κορίνα Τσοπέη έγινε η πρώτη Ελληνίδα που θα κέρδιζε τον διεθνή διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Υφήλιος» στο Μαϊάμι της Φλόριντα; Την Τίνα Ρούσσου που πήρε την 4η θέση στον διαγωνισμό «Μις Υφήλιος», το 1982; Ή το 1991 που η Τζένη Μπαλατσινού αναδείχθηκε «Μις Παγκόσμιος Τουρισμός»; Το 2001 που η Εβελίνα Παπαντωνίου αναδείχθηκε 2η «Μις Υφήλιος»; Δεν ξεχνιούνται αφού αποτελούν, στην κυριολεξία, όμορφες αναμνήσεις.

Αντίστοιχη επιτυχία με εκείνη της Αλίκης σημείωσε, το 1992, η Μαρίνα Τσιντικίδου, αφού χάρισε στην Ελλάδα τον τίτλο «Μις Ευρώπη» – εξήντα χρόνια μετά.

Επειτα από ακριβώς δέκα χρόνια, στις 30 Οκτωβρίου 2002, η πανέμορφη Αλίκη πέθανε. Ομως, έχουμε να θυμόμαστε τόσα από εκείνη, οπότε -ακόμα και έτσι- ομορφαίνει τις ζωές μας…

Στη σειρά «Εκπομπές που αγάπησα» ο Φρέντυ Γερμανός παρουσιάζει μια ανθολογία των καλύτερων στιγμών του στην ελληνική τηλεόραση, συμπληρώνοντας μια πορεία 25 χρόνων. Η Αλίκη Διπλαράκου, η «Μις Ευρώπη» του 1930, μιλά για την πολυτάραχη ζωή της.

Πηγή: Σαν σήμερα

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News