Ένα ειρηνικό, ετερόκλητο πλήθος συγκεντρωμένο μπροστά στη βουλή στο κτήριο σύμβολο της δημοκρατία  της Ελλάδας. Οι περισσότεροι στραμμένοι προς το κτήριο με ανοικτές διάπλατα τις παλάμες. Κάποιος ξένος που μελετά τις δημοσιευμένες φωτογραφίες αναρωτιέται τι σημαίνει αυτή η κίνηση των χεριών. Είναι γνωστό πως οι Έλληνες  είναι πρωταθλητές στις χειρονομίες σε όλη τη μεσόγειο. Ένας φίλος του, Έλληνας, του εξηγεί πως αυτή η κίνηση είναι μια από τις πολλές  παγκόσμιες πρωτοτυπίες των Ελλήνων. Και συνεχίζει να του εξηγεί . Η μούντζα γίνεται με την παλάμη του χεριού. Ο υβρίζων τείνει το χέρι του προς τον υβριζόμενο και "δείχνει" σε αυτόν την ανοιχτή του παλάμη ενώ τα δάκτυλα του χεριού του είναι τεντωμένα. Ο υβρίζων πρέπει να δίνει την εντύπωση πως κολλάει το χέρι του στο πρόσωπο του υβριζόμενου, όσο μακριά και να βρίσκεται. Προκειμένου να δοθεί έμφαση, κάποιες φορές η μούντζα γίνεται με τα δύο χέρια. Η μούντζα συνοδεύεται συχνά από επιφωνήματα και υβριστικές φράσεις όπως "να!", "όρσε!", "να μ…..!", "παρ’ τα να μη στα χρωστάω" κ.ά..( Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια). Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων. Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο (Φαίδων Κουκουλές, "Life and culture of the Byzantines", addendum 5, 1986)

Εκείνο που δεν καταλαβαίνει ο ξένος και  δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από κανένα σκεπτόμενο, είναι ποιον ακριβώς μουντζώνουν οι ειρηνικοί διαδηλωτές που έχουν σε μια μέρα αυτοπροσδιοριστεί ως αγανακτισμένοι. Και επαναλαμβάνεται  ο γνωστός λαϊκισμός από όλους όσους διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης.   Μια συμπάθεια διαχέεται στην κοινωνία για αυτό το πλήθος που δεν χειραγωγείται από τα άθλια κόμματα. Το πλήθος είναι προφανώς ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Η οποία είναι αγανακτισμένη με όλα όσα συμβαίνουν, απαξιώνει προφανώς  την βουλή και τους βουλευτές ,γι αυτό και η χειρονομία, απαιτεί αλλαγές ,αρκεί να μην θιγούν τα όποια μικροσυμφέροντα τα όποια μίκρο ή μάκρο κεκτημένα. Οι διαδηλωτές είναι οι ίδιοι πολίτες που δεν πληρώνουν φόρους και θεωρούν ότι είναι περίπου δικαίωμα τους δεδομένου ότι κάποιοι άλλοι φοροδιαφεύγουν πολύ περισσότερο. Είναι οι υδραυλικοί που δεν ξέρουν τι θα πει απόδειξη, είναι οι ηλεκτρολόγοι που σου κάνουν χάρη όταν έρθουν χωρίς επίσης να κόψουν απόδειξη, είναι οι ταξιτζήδες που κλέβουν με το ταξίμετρο, είναι οι γιατροί του ΕΣΥ  που παίρνουν όταν μπορούν (λόγω ειδικότητας) φακελάκι για να παρέχουν τα αυτονόητα, είναι οι γιατροί ελεύθεροι επαγγελματίες που ευημερούν και δηλώνουν 10 χιλιάδες εισόδημα τον χρόνο, είναι οι γιατροί που μιζάρουν και μιζάρονται αποστέλλοντας παρακλινικές εξετάσεις, αποστέλλοντας ασθενείς στον καρδιολόγο για stent, στο χειρουργό για χολοκυστεκτομή, οι γιατροί που δεν άφησαν μέρος του πλανήτη  που να μην πάνε σε συνέδριο  με την κυρά στολισμένη (φορτώνοντας προφανώς τα έξοδα στην τιμή του φαρμάκου),είναι οι εφοριακοί που χρηματίζονται ή οι συνάδελφοί τους που κάνουν λευκή απεργία, είναι οι υπάλληλοι των πολεοδομιών που μοιράζονται το προϊόν του χρηματισμού,  είναι οι υπάλληλοι του ΟΣΕ που χρόνια ανέχτηκαν χωρίς να καταγγέλλουν τα όσα θηριώδη διαβάσαμε πρόσφατα, είναι οι υπάλληλοι της  ΔΕΗ που πήραν σύνταξη στα 45 , οι γυναίκες που πήραν σύνταξη με 15 χρόνια υπηρεσία( και θα πληρώνονται ζωή να έχουν καμιά 50 χρόνια),είναι οι νηπιαγωγοί που κουράζονται υπερβολικά με το 6ωρο γιατί η δουλεία τους είναι πολύ δύσκολη, είναι οι παντός είδους δημόσιοι υπάλληλοι που ευεργετήθηκαν στα προηγούμενα χρόνια  καθώς βίωναν ένα καθεστώς ιδιότυπης ασυλίας με σταθερό   μισθό και δουλειά κατά βούληση, είναι οι καθηγητές που παράλληλα με τα μαθήματα στο σχολείο παρανόμως κάνουν ιδιαίτερα, είναι οι νοσηλεύτριες που στο σπίτι τους καθάριζαν τα τζάμια με γάζες που έπαιρναν από το νοσοκομείο, οι υπάλληλοι που δεν αγοράζουν χαρτί Α4 αλλά το παίρνουν από την υπηρεσία,   είναι οι εργολάβοι η τα παιδιά τους που επί δεκαετίες κατέστρεψαν την Ελλάδα χωρίς να αποδώσουν τουλάχιστον στην εφορία τα πρέποντα.   Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Κάποιοι προφανώς αδικούνται όταν ολόκληροι κλάδοι   διαπομπεύονται. Το θέμα είναι να κάνει ο κάθε κλάδος, ο κάθε πολίτης  αυτοκριτική και  αυτοκάθαρση. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια   που να μη έχει με κάποιο τρόπο παρανομήσει, που δεν έχει με κάποιο τρόπο κλέψει το δημόσιο. Το ζήτημα της κλοπής είναι απλώς ποσοτικό και όχι ποιοτικό. Δεν είσαι κλέφτης όπως ο υπουργός με τις μίζες από τα υποβρύχια, είσαι κλεφτρόνι.  Το σπίτι που μένεις είναι αυθαίρετο απλώς του γείτονα και πόσο μάλλον του βουλευτή και του υπουργού είναι πιο αυθαίρετο. Το αυτοκίνητο    που οδηγείς σου το πήρε ο μπαμπάς με μαύρα λεφτά. Τα διαμερίσματα από την αντιπαροχή προφανώς τα δήλωσες με την αντικειμενική τους αξία και όχι με την πραγματική τους.  Στη δουλειά στο δημόσιο λουφάρεις όσο μπορείς. Κατά τα άλλα είσαι αγανακτισμένος. Και είσαι συμπαθής γιατί σου κόψαν τον μισθό η την σύνταξη, γιατί δεν δουλεύει το μαγαζί όπως δούλευε η γιατί πολύ χειρότερα δεν βρίσκεις καθόλου δουλειά. Προφανώς είσαι αξιολύπητος. Αλλά έλεος,  όχι άλλος λαϊκισμός. Δεν φταίνε κάποιοι άλλοι, κάπου μακριά.   Οι ευθύνες διαχέονται σε όλη την κοινωνία. Προφανώς οι πολιτικοί φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Αλλά δημοκρατία είχαμε. Δεν μας τους επέβαλλαν τα ξένα συμφέροντα. Εμείς τους επιλέξαμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News