Από τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό και με κατεύθυνση προς τα νότια, έως και την Κασπία Θάλασσα, τα Ουράλια όρη ορθώνονται ωσάν λευκή σκέπη πάνω από τη Ρωσία. Δεν ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα. Δεν έχουν αίσθηση της ιστορικής αναγκαιότητας. Υπάρχουν γιατί η φύση το προστάζει. Με συνολικό μήκος που φτάνει στα 2.000 χιλιόμετρα, μαζί με τον Ουράλη ποταμό, αποτελούν τα φυσικά σύνορα που χωρίζουν την Ευρώπη από την Ασία. Σκληρό τοπίο, αλλά όχι άγονο. Κατοικημένο από ανθρώπους που έχουν μάθει να επιβιώνουν υπό συνθήκες ακραίου ψύχους. Είναι βουνίσιοι, το λέει η καρδιά τους. Επίσης, έχουν δικούς τους ρυθμούς ζωής, αλλά και ένα εσωτερικό ρολόι που δεν ακολουθεί κατά γράμμα τις αλλαγές του κόσμου.

Στα ενδότερα της εταιρείας ΙΜΖ-Ural Motorcycles, ο φακός του αμερικανικού πρακτορείου Bloomberg, εστιάζει στο πόστερ του Λένιν. Ναι, γι’ αυτούς τους ανθρώπους παραμένει σημαντικό κομμάτι της προσωπικής τους ιστορίας. Όπως και οι μοτοσυκλέτες που φτιάχνουν. Δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον διεθνή ανταγωνισμό. Οι μηχανές που φτιάχνουν οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες δεν μπορούν να συγκριθούν. Τούτες εδώ είναι σαν ξεχασμένο κομμάτι από το παρελθόν. Κι όμως, συνεχίζουν και τις φτιάχνουν. Με τον παραδοσιακό τρόπο: κομμάτι-κομμάτι, με το χέρι και λιγότερο με υπερσύγχρονα μηχανήματα. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα και ο χρόνος να έχει σταματήσει στο ’40 και το ’50.

Οι μοτοσικλέτες της Ural μπορούν να φτάσουν έως τα 70 χλμ. και ξεκίνησαν να φτιάχνονται κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Το αυθεντικό σχέδιο ήταν προσαρμοσμένο στις στρατιωτικές ανάγκες: επέβαιναν δύο στρατιώτες που θα έπρεπε να κουβαλούν τα όπλα και τον εξοπλισμό τους.

Ενας εργαζόμενος σφραγίζει τη δεξαμενή αερίου από χάλυβα πριν από το βάψιμο. Το εργοστάσιο της εταιρείας αρχικά βρισκόταν στη Μόσχα, αλλά μεταφέρθηκε εσπευσμένα στη Σιβηρία, το Νοέμβριο του 1941, περίπου 1200 μίλια ανατολικά της πρωτεύουσας, για να μην την ανακαλύψουν τα γερμανικά στρατεύματα.

Η εταιρεία έχει κατασκευάσει κατά καιρούς διάφορα συλλεκτικά μοντέλα – ένα από αυτά φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Κόκκινος Οκτώβρης» που έχει εμπνευστεί από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Τομ Κλάνσι.

Οι εργάτριες λειαίνουν τον χαλύβδινα μέρη της μηχανής πριν από το βάψιμο. Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, οι συγκεκριμένες μηχανές χρησιμοποιήθηκαν για την αναγνώριση και τη μεταφορά των τραυματιών από το πεδίο της μάχης.

Μέρη της μηχανής έτοιμα για βάψιμο και συναρμολόγηση. Ορισμένα μοντέλα της Ural διαθέτουν δύο κινητήριους τροχούς, κάτι που βελτιώνει την πρόσφυσή τους εκτός δρόμου.

Πολλές από τις επιμέρους εργασίες για τη συναρμολόγηση της μηχανής γίνονται στο χέρι. Οπως κάνει εδώ ο συγκεκριμένος εργάτης με τη ρόδα.

Ενας εργαζόμενος βιδώνει τα στηρίγματα του τιμονιού. Ο σχεδιασμός του κινητήρα της μηχανής έχει αντιγραφεί από το μοντέλο BMW R71, επί εποχής Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ορισμένα μοντέλα είναι πλέον εξοπλισμένα με όπισθεν. Οι μηχανές μπορούν επίσης να ξεκινήσει με μπουτόν ή μανιβέλα.

Ο Βλαντιμίρ Λένιν παρατηρεί τα πάντα…

Αυτή είναι μια έτοιμη μηχανή – ένας «Κόκκινος Οκτώβρης». Ζυγίζει πάνω από 317 κιλά.

Η μηχανή καθώς περνάει από τα τελευταία τεστ πριν δοθεί προς πώληση.

Οι μηχανές είναι έτοιμες. Το 1941 έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις επιχειρήσεις του σοβιετικού στρατού – ειδικά στη μάχη του Στάλινγκραντ.

Το τελευταίο τσεκάρισμα και η μηχανή φεύγει από το εργοστάσιο.

Ο καλύτερος έλεγχος, όμως, στο φυσικό περιβάλλον. Με το χιόνι της Σιβηρίας να μην σταματάει να πέφτει. Εκεί θα φανούν οι δυνατότητες της μηχανής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News