Σόι πάει το βασίλειο, το μήλο κάτω από τη μηλιά πέφτει και κατά μάνα κατά κύρη ή, μήπως, από αγκάθι βγαίνει ρόδο και τούμπαλιν; Η περίπτωση του 41 ετών Ομάρ, ο οποίος τυγχάνει το τέταρτο τέκνο τού αλήστου μνήμης Οσάμα Μπιν Λάντεν, δείχνει ότι όλες οι αλληλοαναιρούμενες παροιμίες λένε την αλήθεια, αφού είναι βγαλμένες μέσα από τη ζωή και η ζωή τελικά συνθέτει όλα τα αντίθετα που η ίδια παράγει. Πάντως το γαλλικό Μέσο Le Point λέει ότι ο τέταρτος υιός Μπιν Λάντεν είναι καλό παιδί και όχι τζιχαντιστής.

Και όχι μόνο δεν είναι τζιχαντιστής, αλλά επιπροσθέτως είναι και ευαίσθητος καλλιτέχνης. Εικαστικός. Και, σαν ζωγράφος που είναι, πού θα πήγαινε να δουλέψει τα καβαλέτα του; Μα, στη Γαλλία φυσικά. Μόνο που στο βίντεο το οποίο παρουσίασαν οι Γάλλοι ο Ομάρ είπε ότι δεν τη διάλεξε για το… κιαροσκούρο της και εν γένει για την μποέμικη κληρονομιά της, αλλά επειδή οι μουσουλμάνοι είναι πολυπληθής μάζα εκεί. Οποιος τυχόν άκουσε να χτυπούν καμπανάκια μάλλον χρειάζεται ΩΡΛ, αφού ο Ομάρ –το είπαμε– δεν είναι τζιχαντιστής σαν τον πατέρα του.

Εχει αποστασιοποιηθεί από τον τρομοκράτη Οσάμα, έγραψαν οι Γάλλοι, και πλέον έχει εγκατασταθεί στη Νορμανδία. Ζωγραφίζει πίνακες και ζει από την πώλησή τους. Το νόστιμο είναι ότι το πελατολόγιό του είναι διευρυμένο, διεθνές. Ο Ομάρ πουλάει παντού στον κόσμο, επειδή όλοι οι φιλότεχνοι θέλουν να έχουν έναν πίνακα υπογεγραμμένο από κάποιον Μπιν Λάντεν… «Είναι παθιασμένοι με αυτό το είδος συμβολισμού» είπε.

Ο Ομάρ δεν προτίμησε κάποια άλλη χώρα, αραβική ας πούμε, για να κάνει τις δουλειές του: «Ως μουσουλμάνος, στη Γαλλία μπορώ να ασκήσω το Ισλάμ χωρίς κανένα πρόβλημα. Εχω ζήσει σε πολλές χώρες, στην Αίγυπτο, στον Κόλπο, στην Ευρώπη, ωστόσο προτίμησα τη Γαλλία διότι εδώ το Ισλάμ είναι η δεύτερη θρησκεία».

Ο Ομάρ δεν ζωγραφίζει ανθρώπινα πρόσωπα – και, συνεπώς, συμμορφώνεται με τις σχετικές επιταγές του Ισλάμ και με τις πατρικές νουθεσίες που υπέστη όταν ήταν μικρός. Ωστόσο ο ζωγράφος έχει τη δική του εξήγηση για το συγκεκριμένο φαινόμενο αποχής: «Δεν ζωγραφίζω πρόσωπα διότι δεν έχω τη σωστή τεχνική». Πορτρέτα, λοιπόν, δεν φιλοτεχνεί. Τι ζωγραφίζει όμως; Τοπία της Σαουδαραβίας, του Σουδάν, του Αφγανιστάν και «βάρκες στη θάλασσα, επειδή αντιπροσωπεύουν αυτό που δεν είχα, την ελευθερία».

Κατά τα λοιπά, ο Ομάρ αναφέρθηκε στα παιδικά χρόνια του υπό την εξουσία του Οσάμα: «Ως νέος μού άρεσε να ζωγραφίζω στο σχολείο, αλλά ο πατέρας μου δεν με προέτρεψε. Δεν συζήτησα ποτέ μαζί του για τέχνη, ωστόσο δεν ήθελε να ζωγραφίζω πρόσωπα ή ανθρώπους. Μόνο ζώα, ερήμους, τοπία. Οταν έφτασα στη Γαλλία, το 2016, καταχωρίστηκα επισήμως σαν καλλιτέχνης. Βελτίωσα το στυλ μου και βρήκα τρόπο να εκφράζομαι».

Ο Ομάρ μπιν Λάντεν δεν θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του, στη Σαουδική Αραβία, εκεί όπου πέρασε 20 χρόνια νιότης. Ούτε στο Αφγανιστάν, όπου έζησε άλλα πέντε χρόνια. Και δεν θέλησε να αλλάξει το όνομά του, που ενδεχομένως τρομάζει όποιον το ακούει. Δήλωσε, πάντως, ότι στα αεροπορικά ταξίδια του δεν έχει κανένα πρόβλημα: «Το προσωπικό ασφαλείας γνωρίζει ποιος είμαι, έτσι με αφήνουν ήσυχο».

Από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του βίντεο είναι η αναφορά στη βοήθεια που προσέφεραν στον Οσάμα οι Αμερικανοί «όταν πολεμούσε τους Ρώσους στο Αφγανιστάν». Ο ζωγράφος είπε ότι εκείνη την εποχή σεβόταν πολύ τον πατέρα του: «Ηταν πολύ σημαντικός άνθρωπος, τον δέχονταν βασιλιάδες και πρίγκιπες. Και εγώ ήμουν γιος αυτής της ισχυρής προσωπικότητας! Τον άφησα το 2000. Τότε ζούσαμε σε στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Αφγανιστάν, αλλά ήθελα φυσιολογικότερη ζωή. Είχα βαρεθεί να μη βλέπω την υπόλοιπη οικογένειά μου, να μην μπορώ να παντρευτώ. Είχαμε θρησκευτική διδασκαλία και κατά καιρούς εκπαιδευόμασταν για μάχες. Αλλά εγώ δεν είμαι επιθετικός άνθρωπος».

Η κορυφαία και δήθεν πολιτική κατάθεση της Αλ Κάιντα, η 11η Σεπτεμβρίου 2001, σημάδεψε τη ζωή του Ομάρ: «Μου κατέστρεψε τη ζωή, αφού το όνομά μου συνδέθηκε με το όνομα του πατέρα μου. Επειτα από τα γεγονότα εκείνα και για πολύν καιρό δεν μπορούσα να ταξιδέψω. Το όνομά μου είχε απαγορευτεί, ήταν καταραμένο παντού. Πέρασα μαύρα χρόνια, με απέρριπταν ό,τι και αν έκανα. Πήγα στην Αίγυπτο, όπου παντρεύτηκα το 2006. Δεν ένιωθα καθόλου ασφαλής εκεί. Μας παρακολουθούσαν όλη την ώρα. Φοβόμουν για τη ζωή μου, οι επιθέσεις θα μπορούσαν να έρθουν από οπουδήποτε. Επρεπε να αλλάζουμε τακτικά χώρες σε όλη τη Μέση Ανατολή, γιατί αντιτάχτηκα στον πατέρα μου. Από το 2008 μπορέσαμε επιτέλους να ταξιδέψουμε σχεδόν παντού».

Σχεδόν παντού, δηλαδή οπουδήποτε εκτός των ΗΠΑ: «Κανένας από την οικογένεια δεν μπορεί να πάει εκεί». Πώς αντέδρασε όταν ο πατέρας του εξοντώθηκε από τους Αμερικανούς, τον Μάιο του 2011; «Το άκουσα στην τηλεόραση. Είναι πάντα λυπηρό να χάνεις τον πατέρα σου, όμως καλύτερα έτσι παρά να είσαι πάντα ο Νο1 εχθρός. Δεν είχα καμία επαφή μαζί του από το 2000. Εχω πολύ δύσκολο παρελθόν, είμαι θύμα και συνεχίζω να υποφέρω».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News