Τα δημιουργήματά τους είναι καταρχάς ανθρώπινα, αυθεντικά και τίμια. Είναι επίσης αποτελεσματικά καθώς αποκαλύπτουν πολλά από όλα όσα θα ήθελαν να μάθουν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι τους. Στη μάχη για την επικράτηση στις ενδιάμεσες εκλογές (Μidterm Εlections) που θα πραγματοποιηθούν στις ΗΠΑ την 6η Νοεμβρίου, δύο χρόνια μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, κάποιοι πολεμούν και με αυτόν τον τρόπο: προσεγγίζοντας τους εκλογείς με βίντεο που κοινοποιούνται στο Διαδίκτυο.

Πρόκειται για ένα σύστημα ανάδειξης και αυτοπροβολής των υποψηφίων που είναι σίγουρα πολύ πιο οικονομικό συγκριτικά με την παραγωγή επαγγελματικών τηλεοπτικών σποτ, μια βιομηχανία με κύκλο εργασιών ύψους 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με το Associated Press, μόνον κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα. Είναι επίσης ένα σύστημα πολύ πιο άμεσο, κατάλληλο για τη σύντομη αφήγηση προσωπικών ιστοριών των υποψηφίων, σχετικά με την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων ή την επίτευξη σημαντικών στόχων.

Τα βίντεο επέλεξαν ως κύριο όπλο της προεκλογικής εκστρατείας τους δεκάδες υποψήφιοι, κυρίως του Δημοκρατικού Κόμματος οι οποίοι, παραμένοντας σε απόσταση από το κατεστημένο της παράταξής τους, συνήθως δεν χαίρουν της υποστήριξης ζάπλουτων δωρητών. Άνθρωποι νέοι, άγνωστοι και, κατά κύριο λόγο, γυναίκες.

Η πρώτη που ξεκίνησε, ήδη από τον περασμένο Μάιο, την προεκλογική εκστρατεία της (για το Κογκρέσο) με ένα βίντεο, είναι η Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτέζ, η 29χρονη πορτορικανή πρώην σερβιτόρα σε μπαρ και δηλωμένη σοσιαλίστρια, η οποία στις προκριματικές εκλογές στο Μπρονξ νίκησε τον τέταρτο τη τάξει στο κόμμα των Δημοκρατικών Τζο Κρόουλι.

Το «The Courage to Change» γυρίστηκε σε διάφορα σημεία της Νέας Υόρκης με τη βοήθεια δύο κινηματογραφιστών υποστηρικτών της. Πρωταγωνίστρια είναι η ίδια η Κορτέζ η οποία δηλώνει αμέσως ότι «γυναίκες σαν εμένα υποτίθεται πως δεν μπορούν να διεκδικούν αξιώματα. Δεν προέρχομαι από μια πλούσια ή ισχυρή οικογένεια, είμαι με μητέρα από το Πουέρτο Ρίκο και πατέρα από το ανατολικό Μπρονξ. Γεννήθηκα σε έναν τόπο όπου ο ταχυδρομικός κώδικας καθορίζει τη μοίρα σου».

Έπειτα από εκατομμύρια φορές που αναπαράχθηκε το βίντεό της, η Αλεξάντρια κατέληξε να αποτελεί, πλέον, το νέο πρόσωπο του Δημοκρατικού Κόμματος. Απαλλάσσοντας, ταυτόχρονα, τους πάντες από τη συνθήκη σύμφωνα με την οποία όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική, ειδικά οι γυναίκες, θα πρέπει να προωθούν μια εικόνα άψογη και άκρως συμβατική.

Κάθε βίντεο παρουσιάζει μια ξεχωριστή, συνήθως προσωπική, ιστορία. Η Τζαχάνα Χέις, για παράδειγμα, η 45χρονη αφροαμερικανή δασκάλα η οποία το 2016 ανακηρύχτηκε «εκπαιδευτικός της χρονιάς» από τον Μπαράκ Ομπάμα και σήμερα είναι υποψήφια βουλευτής στο Κονέκτικατ, αποκαλύπτει τα εξαιρετικά δύσκολα χρόνια που πέρασε ως παιδί, μεγαλώνοντας στο πλευρό της γιαγιάς της και βλέποντας τη μητέρα της να προσπαθεί να ξεπεράσει την εξάρτησή της από τα ναρκωτικά. «Εάν το Κογκρέσο αρχίζει να μας μοιάζει, κανένας δεν θα μπορεί να μας σταματήσει», υποστηρίζει.

O Άντριου Γκίλαμ, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος αφροαμερικανός κυβερνήτης της Φλόριντα, μιλάει για το πώς αισθανόταν η μητέρα του κάθε φορά που άνοιγε την εξώπορτα του σπιτιού τους και έβλεπε μπροστά της έναν αστυνομικό που επρόκειτο να την ενημερώσει για τη σύλληψη ενός από τα υπόλοιπα παιδιά της.

Αλλά η πραγματική σταρ του Διαδικτύου είναι η υποψήφια για τη Βουλή των Αντιπροσώπων στο Τέξας Μ. Τζ. Χέγκαρ, πρώην πιλότος της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, επιχειρηματίας, δασκάλα και μητέρα τεσσάρων παιδιών, η οποία με το «Doors» παρουσιάζει την εκπληκτική πορεία της, μιλώντας για τις πόρτες που καθόρισαν τη ζωή της, όπως η γυάλινη πόρτα πάνω στην οποία έριξε ο πατέρας την μητέρα της, όταν εκείνη ήταν ακόμα παιδί, ή η πόρτα του ελικοπτέρου που οδηγούσε η ίδια στο Αφγανιστάν και έπεσε όταν δέχτηκε εχθρικά πυρά κατά τη διάρκεια μιας αποστολής διάσωσης.

Η παραγωγή του βίντεο κόστισε 50.000 δολάρια. Αλλά συνέβαλε στη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου δολαρίων από δωρεές, που προσέφεραν όλοι όσοι το είδαν, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο της Χέγκαρ, κάποια που τόλμησε να συγκρουστεί με το σύστημα και το άλλαξε προς το καλύτερο.

«Οι άνθρωποι διευρύνουν τις ερμηνείες τους όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των πολιτικών ηγετών. Πολιτικός μπορεί να είναι ένας 17χρονος από το Πάρκλαντ της Φλόριντα (την πόλη όπου τον Φεβρουάριο του 2014 ένας 19χρονος σκότωσε 17 μαθητές και μέλη του προσωπικού του πρώην σχολείου του) ή ένας 28χρονος άνθρωπος που έως πέρυσι δούλευε σε μπαρ)», εξήγησε στους New York Times ο Τεντ Γκοφ, πρώην επικεφαλής ψηφιακής επικοινωνίας του Μπαράκ Ομπάμα και συνιδρυτής της Precision Strategies, μιας συμβουλευτικής εταιρείας που πρόσκειται στους Δημοκρατικούς. «Επί χρόνια, πολλοί Δημοκρατικοί υποστήριζαν και ψήφιζαν υποψήφιους που δεν έλεγαν πάντα ακριβώς αυτό που πίστευαν, που δεν έδειχναν πάντα τον πραγματικό τους εαυτό». Τα δεδομένα , ωστόσο, άλλαξαν με την έλευση του Ντόναλντ Τραμπ. «Κοιτώντας γύρω μας, όχι μόνον τον Τραμπ, αλλά όλους όσοι κερδίζουν τις εκλογές, πολλοί από εμάς αρχίσαμε να διερωτώμαστε γιατί δεν λέμε αυτά που πιστεύουμε», δήλωσε ο αμερικανός ειδικός.

Ανάλογη αμεσότητα, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους, επιδεικνύουν και αρκετοί από τους υποψηφίους των Ρεπουμπλικανών.

Ο υποψήφιος κυβερνήτης της Τζόρτζια, Μπράιαν Κεμπ, ο οποίος πιστεύει «στον Θεό, στην οικογένεια και στην πατρίδα – με αυτή τη σειρά» εμφανίζεται σε μια πολιτική διαφήμιση (διάρκειας μερικών δευτερολέπτων και όχι σε βίντεο λίγων λεπτών) να κάθεται βλοσυρός σε μια πολυθρόνα, επιδεικνύοντας ένα τουφέκι στο αγόρι της κόρης του, καθώς αυτό απαριθμεί τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Και ο «συντηρητικός πολεμιστής», σύμφωνα με τον ίδιο, Ρον Ντεσάντις, αντίπαλος του Γκίλαμ στη Φλόριντα, κλείνει το μάτι στον πρόεδρό του με ένα σποτάκι στο οποίο εμφανίζεται να παίζει με τα παιδιά του. Το ένα φοράει μια ολόσωμη φόρμα πάνω στην οποία δεσπόζει η φράση «Make America Great Again», προεκλογικό σλόγκαν του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ το άλλο χτίζει, με τη βοήθεια του πατέρα του, ένα τείχος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News