661
Δύο από τα φρέσκα πρόσωπα των Δημοκρατικών, που συνθέτουν το νέο, «σοσιαλιστικό προφίλ» του κόμματος: η Αλεξάνδρεια Οκάζιο-Κορτέζ και η Αγιάνα Πρίσλεϊ. Ενοχλούν τους Ρεπουμπλικανούς και τους «ανθρώπους του προέδρου» | REUTERS / Brian Snyder

Ενα φάντασμα πλανάται πάνω από τις HΠΑ – οι σοσιαλιστές!

Protagon Team Protagon Team 24 Οκτωβρίου 2018, 18:17
Δύο από τα φρέσκα πρόσωπα των Δημοκρατικών, που συνθέτουν το νέο, «σοσιαλιστικό προφίλ» του κόμματος: η Αλεξάνδρεια Οκάζιο-Κορτέζ και η Αγιάνα Πρίσλεϊ. Ενοχλούν τους Ρεπουμπλικανούς και τους «ανθρώπους του προέδρου»
|REUTERS / Brian Snyder

Ενα φάντασμα πλανάται πάνω από τις HΠΑ – οι σοσιαλιστές!

Protagon Team Protagon Team 24 Οκτωβρίου 2018, 18:17

Δεν είναι αστείο: το επιτελείο των οικονομικών συμβούλων του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ επισείει τον κίνδυνο του… Καρλ Μαρξ, του Μπέρνι Σάντερς και των πολιτικών του λεγόμενου «σουηδικού μοντέλου», ιδίως εκείνων που θεσμοθετήθηκαν υπέρ των εργαζομένων μαμάδων!

Κατά το μακροχρόνιο ψυχροπολεμικό παρελθόν του, ο Λευκός Οίκος έπαιξε και στο εσωτερικό των ΗΠΑ το χαρτί του κομμουνιστικού κινδύνου – και δεν είναι του παρόντος η αποτίμηση ή ο σχολιασμός εκείνης της πολιτικής του, αλλά απλώς η μνεία της, διότι φαίνεται πως και τώρα κάπου εκεί επιστρέφει, στα ένδοξα, αν και όχι μπαρουτοκαπνισμένα, πεδία των αντικομμουνιστικών (αντισοσιαλιστικών) μαχών.

Τουλάχιστον την εκτίμηση αυτή έχει ο ανταποκριτής του Guardian στην Ουάσιγκτον.

Τα 200ά γενέθλια του Μαρξ απασχόλησαν τους συντάκτες μιας έκθεσης του Συμβουλίου Οικονομικών Υποθέσεων του Λευκού Οίκου όσο χρειαζόταν ώστε να επιτρέψουν στον εαυτό τους να εκτιμήσουν συλλογικά -με υπογραμμισμένη την ανησυχία τους- ότι «ο σοσιαλισμός επιστρέφει στον αμερικανικό πολιτικό λόγο».

Οι «άνθρωποι του προέδρου Τραμπ» βλέπουν απήχηση της σοσιαλιστικής ρητορείας «στο Κογκρέσο και σε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος».

Νεαρές Αμερικανίδες στηρίζουν με ενθουσιασμό τις Οκάζιο-Κορτέζ (κέντρο) και Αγιάνα Πρίσλεϊ (δεξιά), δηλαδή το νέο πρόσωπο των Δημοκρατικών (REUTERS/Brian Snyder)

Η έκθεση των συμβούλων κρίνεται από τους πολιτικολογούντες των αμερικανικών media ως αποκαλυπτική του φόβου των Ρεπουμπλικανών μπροστά σε οτιδήποτε θυμίζει σοσιαλισμό. (Και οι Ρεπουμπλικανοί του 2018 θεωρούν ότι μία νέα φουρνιά πολιτικών του Δημοκρατικού Κόμματος… σοσιαλίζει – εκπρόσωπός της μπορεί να χρισθεί αξιοπρεπέστατα η Αλεξάνδρεια Οκάζιο-Κορτέζ.) Η έκθεση των συμβούλων, λοιπόν, αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, ένα είδος καθρέφτη της υπαρξιακής αγωνίας των Ρεπουμπλικανών.

Ωστόσο στα ουσιώδη, δηλαδή στο πιο χειροπιαστό -προεκλογικό- επίπεδο, η έκθεση αναγνωρίζει την αναγκαιότητα εξουδετέρωσης του «καλού χαρτιού» των Δημοκρατικών, που δεν είναι άλλο από την πολιτική τους στην Υγεία.

Ο Μπέρνι Σάντερς καθώς αναλύει το πρότζεκτ του Medicare for all (Υγεία για όλους) που συνεπήρε το κοινό των Δημοκρατικών και εξόργισε τους Ρεπουμπλικανούς (Υoutube)

Ο κατά δήλωσή του σοσιαλδημοκράτης Σάντερς, γερουσιαστής του Βέρμοντ, πρότεινε το πρότζεκτ Medicare for All, ένα φιλολαϊκότερο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που ενστερνίζονται και οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι στις εκλογές του Νοεμβρίου. (Και αυτό συμβαίνει ασχέτως του γεγονότος ότι κορυφαία στελέχη των Δημοκρατικών, όπως η Νάνσι Πελόζι, δηλώνουν απερίφραστα το πολιτικό στίγμα του κόμματός τους με κάθε ευκαιρία: «Είμαστε καπιταλιστές, ακριβώς αυτό».)

Ως προς το Medicare for All, η έκθεση γράφει ότι η χρηματοδότησή του απαιτεί αύξηση της φορολογίας και ότι το αποτέλεσμά του, εφόσον υλοποιηθεί, θα είναι απλώς η μείωση του ΑΕΠ κατά 9% το 2022.

Η έκθεση αποδομεί τις σοσιαλιστικές πολιτικές κρίνοντας ότι παράγουν λιγότερο, στοιχίζουν σε χρήμα και δεν εξασφαλίζουν καν επάρκεια τροφίμων, με το παράδειγμα της προπολεμικής ΕΣΣΔ και των μεταπολεμικών σταλινικών καθεστώτων -«του παραπετάσματος»- σε πρώτη ζήτηση. Δεν παρακάμπτει, δε, και τα συστήματα των σκανδιναβικών χωρών, την «ιστορική σοσιαλδημοκρατία» των οποίων αρνείται: «Οι πολιτικές των σκανδιναβικών χωρών δεν είναι πραγματικά σοσιαλισμός, όπως τον ορίζουν οι οικονομολόγοι». Σημειώνει ότι «το επίπεδο διαβίωσης στις σκανδιναβικές χώρες είναι τουλάχιστον κατά 15% χαμηλότερο από των ΗΠΑ». Και προσθέτει ότι «αν οι ΗΠΑ είχαν υιοθετήσει πολιτικές σκανδιναβικού στυλ από τη δεκαετία του 1970, το ΑΕΠ τους θα είχε μειωθεί κατά τουλάχιστον 19% σε μακροπρόθεσμη βάση».

Από την εξουθενωτική κριτική των συμβούλων δεν ξέφυγαν και οι διατάξεις περί παιδικής και μητρικής μέριμνας στο λεγόμενο «σουηδικό μοντέλο».

Σε δηλώσεις του προς τον Τύπο, ο Kέβιν Χάσετ, πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Υποθέσεων του Λευκού Οίκου ανέπτυξε και τον παρακάτω ισχυρισμό: «Οι Αμερικανοί σκανδιναβικής καταγωγής έχουν εισοδήματα περίπου 30% πάνω από του μέσου Αμερικανού, συνεπώς έχουν εισοδήματα περίπου 50% πάνω από τον μέσο όρο των κατοίκων της χώρας καταγωγής τους. Ετσι, αν φύγετε από τη Σκανδιναβία και μετακινηθείτε στις ΗΠΑ, τότε μπορείτε να περιμένετε το εισόδημά σας να είναι περίπου 50% υψηλότερο».

Σε γενικές γραμμές, η κρίση για την εν λόγω έκθεση των συμβούλων του προέδρου Τραμπ συνοψίζεται στο εξής επιμύθιο: Αισθάνθηκαν την ανάγκη να αμυνθούν απέναντι σε ό,τι θεωρούν επικίνδυνο. Αναγνώρισαν επιστροφή του σοσιαλισμού, και αυτό είναι πάρα πολύ καλό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...