Την θυμάμαι σαν τώρα: αν αναγκαζόταν να πετάξει το κατάξερο πια ψωμί, το φερνε κοντά στο στόμα σαν σε φιλί, σαν να ζητούσε συγγνώμη, έκανε τον σταυρό της κι έπειτα το έτριβε και το 'ριχνε στα σπουργίτια και στα περιστέρια. Ήταν αδιανόητο για μια γυναίκα που είχε δει νεκρούς από την πείνα στους αθηναϊκούς δρόμους κι είχε θρέψει την οικογένειά της με μισό φλιτζάνι σταφίδες για μεσημεριανό να περιφρονήσει τόσο το ψωμί ώστε να το στείλει στα σκουπίδια.
Πόσο γρήγορα, βίαια διανύθηκε η απόσταση από αυτόν τον σεβασμό  ως τις ξέχειλες σκουπιδοσακκούλες με τα υπολείμματα των γευμάτων; Οι χορτασμένοι βαριούνται πολύ εύκολα.

Η μόνιμη και εκβιαστική επωδός των γονιών "φάε το φαϊ σου γιατί άλλα παιδάκια δεν έχουν να φάνε"  έχει επανέλθει στην κυριολεξία της.  Πράγματι πάρα πολλοί δεν έχουν πια να φάνε, 1 στους 11 τρώει σε συσσίτιο και μια βόλτα μεσημέρι χαμηλά στη Σωκράτους θα σας δείξει καθαρά αυτόν τον ένα στους έντεκα.  Κι αν νομίζετε ότι η Κουμουνδούρου αφορά μόνο μετανάστες, κάντε μια γύρα στις αστικές γειτονιές, στα ιδρύματα, στα ειδικά σχολεία.

Δεν χρειάζονται πολλά για να καταλάβουμε τι σημαίνει “υλική αποστέρηση” είναι ένα άθροισμα παραγόντων – όσους πιο πολλούς συγκεντρώνεις τόσο κοντά στο χαρακτηρισμό “φτωχός” βρίσκεσαι. Κι ούτε χρειάζονται πολλά για να καταλάβουμε τα αποστομωτικά ιλιγγιώδη νούμερα: τα φαγητά που πετούν μόνο οι ευρωπαίοι θα αρκούσαν να θρέψουν όλους τους πεινασμένους – 89 εκατομμύρια τόνοι καθαρού φαγητού που περισσεύει. Αχρηστεύεται όντας σωτήριο.

Από εκεί ξεκίνησε το “Μπορούμε” – από την ιδέα ότι το φαϊ, που περισσεύει και καταλήγει στους κάδους, πριν ήταν καθαρό, ζεστό, πολύτιμο. Κι έτσι η ιδέα της Ξένιας Παπασταύρου μέσα σε λιγότερο από ενάμισυ χρόνο στέριωσε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία πού κατ’ ουσίαν εξασφαλίζει φαγητό σε 500 ιδρύματα.  (www.boroume.gr) Από αυτή την απλή, νοικοκυρίστικη άποψη πως καθαρό φαγητό δεν πετιέται, σήμερα το Μπορούμε έχει γίνει η γέφυρα ανάμεσα σε επιχειρήσεις μικρές και επιχειρήσεις κολοσσσούς (πχ Ικέα), σε περιώνυμα ντελικατέσσεν, μπουλανζερί περιοπής βλέπε Paul, αλυσσίδες όρα Βενέτης και ζαχαροπλαστεία πρώτης γραμμής βλέπε Fresh, που τροφοδοτούν σταθερά με τα προϊόντα που τους περισσεύουν, που δεν καταναλώθηκαν μέσα στην ημέρα, σχολεία, ιδρύματα, απόρους. Η γραμμή μεγαλώνει στη λίστα προστίθενται π.χ. και ξενοδοχεία που ετοιμάζουν 1250 μερίδες εβδομαδιαίως παραπάνω και τις προσφέρουν…

Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι κάποιος πονεμένος θα βρεθεί.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News