-Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ευγένειας και τακτ; με ρώτησε ο πατέρας μου όταν ήμουν δώδεκα χρονών. Τον κοίταξα με απορία.
-Θα σου πω ένα παράδειγμα για να το καταλάβεις. Ευγένεια έχει κάποιος που δεν κάθεται με γυρισμένη την πλάτη. Τακτ όμως διακρίνει εκείνον που δεν θα κάτσει ποτέ πίσω από την πλάτη του άλλου, για να μην τον φέρει σε δύσκολη θέση, να μην τον κάνει, άθελά του, αγενή.

Αυτά σκεφτόμουν το πρωί μέσα στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, στην εξόδιο ακολουθία για τον Βύρωνα Θεοδωρόπουλο. Ήταν ο πρύτανης των διπλωματών, ο αξιότερος των εκπροσώπων αυτής της χώρας, διορατικός, ψύχραιμος, πολυμαθής, βαθύς γνώστης, εξαιρετικά καλλιεργημένος. Για μένα ήταν από τους ευγενέστερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Κι από αυτούς που μου επιβεβαίωσαν ότι το τακτ χαρακτηρίζει μόνο τους ευφυέστατους.

Δεν ήταν η διπλωματική του θητεία ούτε οι συναναστροφές του που χάρισαν στον Θεοδωρόπουλο αυτή τη λάμψη της βαθιάς ευγένειας, του τακτ που τον διέκρινε. Δεν ήταν ατσαλάκωτος, δεν είχε καμιά επιτήδευση, αυτό που πολλοί το μπερδεύουν με τους καλούς τρόπους. Από τον τρόπο που σου απηύθυνε οποιαδήποτε ερώτηση, στον τρόπο που ακουμπούσε το φλιτζάνι στο πιατάκι, ως το πώς κυκλοφορούσε νωρίς το πρωί στη Σκουφά, για να αγοράσει τις πρωινές εφημερίδες έβλεπες, απολάμβανες το σπάνιο υλικό μιας μεγάλης προσωπικότητας.

‘Ηταν 2002 όταν με κάλεσε στο τηλέφωνο στον «Ποταμό». Τον είχα γνωρίσει ένα δυο χρόνια νωρίτερα και πάντα, μα πάντα ήταν πρόθυμος να ανταποκριθεί και να βοηθήσει.
– Με την Ινώ (Αφεντούλη) ετοιμάζουμε μια μακρά συνέντευξη, αυτοβιογραφική εν πολλοίς και θέλουμε να το εκδώσετε εσείς.
-Μακάρι, απήντησα ενθουσιασμένη. Να έρθουμε στο γραφείο σας να συζητήσουμε;
Και τότε ο Βύρων Θεοδωρόπουλος μου έδωσε μια απάντηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ:
-Εγώ θα έρθω σ’ εσάς, εγώ σας ζητώ κάτι.

Όταν γνωρίζει κανείς τον τουπέ που διαθέτει και ο τελευταίος γραμματέας υπουργού, μπορεί να εκτιμήσει τι σημαίνει αυτή η στάση από έναν άνθρωπο που έχει κατακτήσει την αποδοχή όλων. Και οφείλω να ομολογήσω ότι στη θητεία μου από δύο μόνο πρόσωπα της δημόσιας ζωής έχω λάβει αυτή την απάντηση. Ο ένας ήταν ο Βύρων Θεοδωρόπουλος. Ό άλλος, ο Γεώργιος Ράλλης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News