Η πρώτη ανάγνωση των αποτελεσμάτων γίνεται με έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Ο Μακρόν θα είναι, λογικά, ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και για πρώτη φορά θα εκλεγεί πρόεδρος ένας άνθρωπος χωρίς… κόμμα. Πόσο ισχυρός μπορεί να είναι;

Αυτό σημαίνει πολλά περισσότερα από την παραμονή της Λεπέν μακριά από το Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Ο Μακρόν είναι ένας νέος άνθρωπος με σύγχρονες αντιλήψεις και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η εκλογή του δεν θα είναι, απλώς, μία μαχαιριά στα πλευρά του λαϊκισμού αλλά, λογικά, θα φέρει νέες ιδέες στις συνόδους κορυφής. Αν θέλει κάποιος, λοιπόν, να διαβάσει με αισιοδοξία το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, θα πει ότι οι ψηφοφόροι δεν παρέδωσαν τη Γαλλία στο λαϊκισμό και αγόρασαν ένα λαχείο υπέρ της ευρωπαϊκής συνοχής.

Υπάρχει όμως και η πιο ρεαλιστική ανάγνωση. Το άθροισμα της Λεπέν και του Μελανσόν συγκροτεί ένα ανατριχιαστικά υψηλό αντιευρωπαϊκό ρεύμα. Δεν μιλάμε, απλώς, για μία ισχυρή τάση στη γαλλική κοινωνία, αλλά για ένα ρεύμα που μπορεί να γίνει και πλειοψηφικό. Τουλάχιστον το 40% των Γάλλων τοποθετείται και ψηφίζει αντιευρωπαϊκά, έστω και αν το κάνει από διαφορετική αφετηρία, ξεκινώντας από τα δύο άκρα του πολιτικού άξονα. Και όσο και αν η βούλησή τους είναι απίθανο να συστεγαστεί κάτω από κοινό σχήμα, ο πρόεδρος Μακρόν δεν είναι δυνατόν να αγνοήσει τον όγκο τους. Το σενάριο για «περισσότερη Ευρώπη» δεν προωθείται εύκολα με το 40% των Γάλλων να έχει ψηφίσει εναντίον του.

Συμπέρασμα της βραδιάς: το αποτέλεσμα των εκλογών επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός ισχυρού λαϊκίστικου, αντιευρωπαϊκού ρεύματος. Αυτήν την κατάσταση θα κληθεί να διαχειριστεί ένας άνθρωπος που δεν έχει εκλεγεί σε κανένα άλλο αξίωμα και χωρίς κόμμα στην πλάτη του. Ετσι όπως έγιναν τα πράγματα, είναι το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί. Ομως δεν είναι και το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στη Λεπέν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News