Μία μυστηριώδης κατηγορία γενετικού υλικού, γνωστή ως σκοτεινό γονιδίωμα, ενδέχεται να βοηθήσει να εφευρεθούν καλύτερες θεραπείες για τη σχιζοφρένεια και τη διπολική διαταραχή, σύμφωνα με νέα μελέτη που παρουσιάζουν οι Times του Λονδίνου.

Το DNA του ανθρώπου διαθέτει περί τα 20.000 γονίδια, η λειτουργία των οποίων είναι σχετικά γνωστή, όπως επίσης οι ειδικοί γνωρίζουν και αρκετές πληροφορίες για τις πρωτεΐνες που κωδικοποιούν. Ωστόσο, αυτά αντιπροσωπεύουν μόνο το 1,5% του DNA μας.

Τα κύτταρά μας φιλοξενούν επίσης τεράστιες ποσότητες γενετικού υλικού που υπάρχει παράλληλα με αυτά τα αναγνωρισμένα γονίδια, η λειτουργία των οποίων δεν είναι πλήρως κατανοητή. Αυτό ονομάζεται σκοτεινό γονιδίωμα και αποτελείται από μία αινιγματική σειρά βιολογικών ιερογλυφικών, που ονομάζεται και «άχρηστο DNA».

Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, μόνο άχρηστο δεν είναι… Σε πρόσφατη μελέτη που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, οι επιστήμονες άρχισαν να εξερευνούν το σκοτεινό γονιδίωμα και ένα από τα πρώτα πράγματα που ανακάλυψαν, ήταν σημεία που περιέχουν γενετικό κώδικα, ο οποίος παράγει πρωτεΐνες που συνδέονται με τη διπολική διαταραχή και τη σχιζοφρένεια.

Νέες θεραπείες

Το εύρημα μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί γιατί οι δύο παθήσεις της ψυχικής σφαίρας είναι κληρονομικές, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο, ώστε να βρεθούν στο μέλλον νέοι στόχοι ως θεραπευτικές επιλογές. Αλλωστε πολλά από τα φάρμακα που χορηγούνται σήμερα, έχουν σχεδιαστεί να στοχεύουν τις πρωτεΐνες που κωδικοποιούν τα γονίδια.

«Είναι πραγματικά συναρπαστικό, διότι μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει κοιτάξει πέρα από τα γονίδια για ενδείξεις που θα βοηθήσουν στην κατανόηση και θεραπεία τέτοιων καταστάσεων», λέει η Τσιατανία Εράντι, ερευνήτρια στο τμήμα Γενετικής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και υπεύθυνη της μελέτης.

Μάλιστα, οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα σημεία του σκοτεινού γονιδιώματος όπου ανακαλύφθηκαν τα χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας και της διπολικής διαταραχής, είναι μοναδικά στον άνθρωπο, καθώς δεν έχουν παρατηρηθεί σε άλλα σπονδυλωτά.

«Ο παραδοσιακός ορισμός ενός γονιδίου είναι πολύ συντηρητικός και έχει αποτρέψει τους επιστήμονες από την εξερεύνηση για την πλήρη λειτουργία ολόκληρου του γονιδιώματος», εκτιμά η δρ Εράντι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις στην επιστημονική έρευνα, οι ειδικοί κοιτούν το δέντρο και χάνουν το δάσος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News