Ένα μεγάλο κτίριο, αποτελούμενο από δύο μέρη που μοιάζουν με κύτη, είναι το νέο αξιοθέατο στην προκυμαία της βασκικής πόλης Σανταντέρ δίπλα στους κήπους Περέδα, στη βόρεια Ισπανία. Το Centro Botín είναι το νέο αρχιτεκτόνημα του Ρέντσο Πιάνο, που άνοιξε τις πύλες του στο κοινό την Παρασκευή, 23 Ιουνίου.

Επενδεδυμένο με 270.000 μαργαριταρένια κεραμικά πλακίδια και ακουμπισμένο πάνω σε λεπτές άσπρες κολόνες ύψους 6 μέτρων, το κτίριο επιτρέπει στον επισκέπτη μια υπέροχη θέα, σαν να πετάει κανείς ψηλά πάνω από τη θάλασσα. Αυτή, ακριβώς, άλλωστε, ήταν η ιδέα του 79χρονου Ιταλού αρχιτέκτονα, που έχει σχεδιάσει 25 μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο: «Από την αρχή, ήθελα το κτίριο να πετάει», λέει στον Guardian.

https://youtube.com/watch?v=wPqLQ-J-C_s%3Fautoplay%3D1

Το τέχνασμα της αιώρησης ήταν η απάντησή του στους ντόπιους όταν διαμαρτυρήθηκαν ότι αυτή η μεγάλη «κιβωτός της τέχνης» θα εμπόδιζε την θέα στη θάλασσα. Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο, αφού ο θορυβώδης παραλιακός δρόμος, ο οποίος παλιότερα απέκοπτε την πόλη από το νερό, βυθίστηκε, διπλασιάζοντας το μέγεθος των γειτονικών κήπων Περέδα και επιτρέποντας για πρώτη φορά την εύκολη πρόσβαση των πεζών στην προκυμαία.

Το κτίριο σχηματίζεται από δύο λοβούς, οι οποίοι «ανοίγουν» στη μέση και ένα ζιγκ ζαγκ από σκάλες οδηγεί σε μια ταράτσα που θυμίζει κατάστρωμα πλοίου με τον ναυτικό αέρα, που χαρακτηρίζει πολλά από τα έργα του Ρέντσο Πιάνο.

Σε αντίθεση με τα 11.000 τ.μ., που καταλαμβάνουν οι 19 γκαλερί του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο, το Κέντρο Μποτίν φιλοξενείται σε δύο επίπεδα επιφάνειας 2.500 τ.μ. με απέραντα παράθυρα που βλέπουν στη θάλασσα, δίνοντας στον επισκέπτη την αίσθηση ότι βρίσκεται σε γέφυρα πλοίου. Ακόμη, περιλαμβάνει εργαστήρια και μια αίθουσα 300 θέσεων για συναυλίες, φεστιβάλ και μαθήματα μουσικής, χορού και μαγειρικής, σύμφωνα με το στόχο του κέντρου για τέχνη με κοινωνική αποστολή.

Το Κέντρο εγκαινιάστηκε με μια έκθεση σχεδίων του Γκόγια και μια ευχάριστη επίδειξη αλληλεπιδραστικών εγκαταστάσεων του Βέλγου εικαστικού Κάρστεν Χέλερ, ενώ μια τρίτη έκθεση συγκεντρώνει έργα της συλλογής Μποτίν, από τις τελευταίες δύο δεκαετίες, μεταξύ των οποίων και έργα των Μόνα Χατούμ και Τασίτα Ντιν.  Μια έκθεση με σχέδια και πίνακες της αφρικανής Τζούλι Μεχρετού θα εγκαινιαστεί τον Οκτώβριο.

Το έργο κόστισε 80 εκατ. ευρώ και χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Μποτίν, το οποίο ιδρύθηκε το 1964 από την οικογένεια Μποτίν. Οι Μποτίν, που κατά σύμπτωση το όνομά τους σημαίνει «λάφυρο», είναι ιδιοκτήτες της τράπεζας Santander. Ο πρώην πρόεδρος της τράπεζας Εμίλιο Μποτίν, ο οποίος ανέθεσε το κτίριο, πέθανε το 2014, έτος που αρχικά είχε προγραμματιστεί να είναι έτοιμη η πινακοθήκη.

«Η ιδέα δεν ήταν να δημιουργηθεί κάτι ανάλογο του Μπιλμπάο», δήλωσε ο Βιτσέντε Τοντόλι, πρόεδρος της εικαστικής επιτροπής του Ιδρύματος και πρώην διευθυντής της Tate Modern, «Το κτίριο δεν προσπαθεί να δώσει την εντύπωση της επίδειξης ή ότι το Σανταντέρ είναι κάτι περισσότερο από αυτό που [πραγματικά] είναι».

Με πληθυσμό 170.000 κατοίκων, η πολιτισμικά συντηρητική πόλη του Σανταντέρ έχει περίπου το μισό μέγεθος του κοντινού της Μπιλμπάο. Ο Ρέντσο Πιάνο το έλαβε υπόψη  δημιουργώντας ένα ανάλογα μέτριο κτίσμα στην προκυμαία.

Η μαργαριταρένια επιφάνειά του συνδέεται με τον παραμυθένιο περίπατο, που εκτός από τους κήπους Περέντα, περιλαμβάνει το μεταμοντέρνο Palacio de Festivales, το οποίο σχεδίασε το 1985 ο Σαένζ ντε Οϊζά, και μερικές υπέροχες παραλίες. Είναι λοιπόν, ένας ακόμη λόγος για να επισκεφθεί κανείς τo  όμορφο λιμάνι -παλιό επίνειο του βασιλείου της Καστίλλης-, που δεν απέχει πολύ από το Μπιλμπάο, την πρωτεύουσα της χώρας των Βάσκων, και το μουσείο Γκούγκενχάιμ, το παράξενο μεταλλικό αριστούργημα του Φρανκ Γκέρι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News