Η ιστορία της μοναδικής Alfa Romeo Group C πάει τρεις δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Ήταν το 1988, όταν η διοικούσα αρχή των αγώνων αντοχής άλλαξε τον κανονισμό προδιαγραφών που έπρεπε να τηρούν τα αυτοκίνητα προκειμένου να συμμετέχουν.

Σκοπό είχε να αντικαταστήσει τους γιγαντιαίους κυβισμούς και τις τερατώδεις τουρμπίνες με κινητήρες μικρότερους σε χωρητικότητα. Πού ξέρεις, ίσως να ‘χε αρχίσει το downsizing από τότε…

Στο ιδανικό timimg της ιστορίας, η Alfa Romeo που είχε έναν άσσο στο μανίκι της. Υπήρχε στη «δεξαμενή» της ένας ρεαλιστικός V10 με χωρητικότητα 3,5 λίτρων. Τον είχε δημιουργήσει ο Pino D’Agostino, ένας κορυφαίος μηχανολόγος της εποχής και επικεφαλής του τμήματος Alfa Corse.

Το συγκεκριμένο μοτέρ υπήρχε ως πρόβλεψη για την ομάδα της Formula 1 της Ligier. Η Alfa ήθελε να επιστρέψει στην κορωνίδα του motorsport και το 10κύλινδρο σύνολο ήταν ό,τι έπρεπε. Μιας και το πιάσαμε εγκυκλοπαιδικά, το μοτέρ στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην Alfa Romeo 164 Procar.

Η Alfa Romeo 164 Procar, παρά την εξαιρετική της αρχική απόδοση στην επίσης μία και μόνη εμφάνισή της, δεν ήταν γραφτό να συνεχίσει. Και ο λόγος ήταν πως γενικότερα η κατηγορία Procar έσβησε πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Οι υπόλοιποι κατασκευαστές φάνηκαν απρόθυμοι να τη στηρίξουν.

Μάλλον μπορείτε τώρα να μαντέψετε και τη συνέχεια. Αυτό ακριβώς το μοτέρ ήταν το είδος του κινητήρα που θα ευνοούσαν οι νέοι κανόνες του Group C. Εκεί, δηλαδή, που θα ‘χε τη δεύτερη ευκαιρία του. Τοποθετημένο στο κέντρο του αγωνιστικού κοσμήματος που βλέπετε.

Γεννηθήτω Alfa Romeo Group C

Ο κινητήρας, λοιπόν, υπήρχε. Έλειπε το σασί. Αλλά υπήρχε και η γνωστή Abarth που έδινε τα φώτα της σε αυτοκίνητα δρόμου και αγωνιστικές κατασκευές. Όπως, για παράδειγμα, την προγενέστερη προσπάθεια της Lancia στα Group C, την LC2. Σύντομα ξεκίνησαν οι δοκιμές. Πού αλλού παρά στην ιδιωτική πίστα της Alfa Romeo, στο γνωστό Balocco, εκεί όπου κάποτε είχαμε οδηγήσει την Alfa Romeo Giulietta QV

To μυστικό project

Εκεί, λοιπόν, άρχισε ο V10 των 620 ίππων να αντηχεί. Εντάξει. Λίγα πράγματα ακούγονται τόσο θεϊκά όσο ένας ιταλικός κινητήρας με αγωνιστικές συχνότητες.

Όλα έδειχναν γεμάτα υποσχέσεις. Όμως το εύθραυστο ιταλικό ταμπεραμέντο έδειξε στοιχεία που δεν έπειθαν για τη συνέχεια. Ως εκ τούτου επιλέχθηκε και πάλι ένας κινητήρας απ’ το Μαρανέλο. Για κάποιους, η κίνηση ήταν ντροπιαστική για τους μηχανικούς του Μιλάνου. Ναι, ισχύουν κι αυτά εντός των γκρουπ των αυτοκινητοβιομηχανιών. Η συνέχεια, πάντως, έλαβε χώρα κάτω από απόλυτη μυστικότητα.

Έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος. Επιλέχθηκε ο Giuseppe Petrotta, πρώην σχεδιαστής της Osella, σε συνεργασία με τον αεροδυναμιστή Giorgio Comaschella. Αυτοί οι δύο δούλεψαν εντατικά για την πανέμορφη, σμιλευμένη απ΄τον άνεμο Alfa Romeo Group C που βλέπετε. Σα να ‘χει βγει από ένα κομμάτι μέταλλο, μινιμαλιστική αλλά και με τόσες αναφορές με θυρίδες τύπου NACA που βγάζει μάτι πως αυτή η Alfa θα ‘ταν μια βεντούζα στην άσφαλτο. Ξεκάθαρα ground-effect σχεδίαση. Για την ιστορία, ο κωδικός του αυτοκινήτου ήταν SE048SP.

Η συνέχεια είναι μάλλον αναμενόμενη ήδη απ’ τον τίτλο του άρθρου που διαβάζετε. Η Alfa Romeo Group C δεν θα ήταν σπάνια, ούτε μυστική, ούτε ένα αυτοκίνητο που μόλις αυτές τις μέρες φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά εκτός του Μουσείου.

Τελικά, το project έμεινε δεν απέδωσε και έμεινε στο ράφι, το φθινόπωρο του ’90. Η γραφειοκρατία, το κόστος, το αμφίβολο της εικόνας ενός πρωτότυπου με κινητήρα απ΄ το Μαρανέλο και όχι απ΄το Μιλάνο αλλά και η πιο λογική προτεραιότητα για συμμετοχή στους αγώνες Τουρισμού που ούτως ή άλλως οι Alfa διέπρεπαν, έβαλαν οριστικά το φάκελο του Group C στο αρχείο.

Ακόμα κι έτσι, όμως, κοιτάζοντας και μόνο την άγνωστη, μυστική και ακριβοθώρητη αυτή απόπειρα της Alfa Romeo, το μόνο που μπορείς να αισθάνεσαι είναι σεβασμός για αυτόν τον κόκκινο ύμνο απέριττης, αγωνιστικής ομορφιάς.

• Ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος «οδηγεί» το 4Drivers και ταυτόχρονα εκδίδει το Best of Cars

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News