Αν μπορούσαμε να συνομιλήσουμε με έναν μέσο άνθρωπο που έζησε πριν κάποιες εκατοντάδες χρόνια στη γη, σίγουρα δεν θα μπορούσε να διανοηθεί το επίπεδο της τεχνολογικής εξέλιξης στο οποίο έχει φτάσει η ανθρωπότητα. Αν όμως όσα συμβαίνουν σήμερα, κάποτε αποτελούσαν φαντασιώσεις κάποιου τρελού, τι γίνεται με όσα σήμερα γεμίζουν τα σενάρια των ταινιών επιστημονικής φαντασίας;

Οι ερωτήσεις που είναι στα χείλη κάθε ανθρώπου ο οποίος αγαπά την τεχνολογία και δίνει βάση στις επιστημονικές έρευνες απαντώνται από τον καθηγητή Γουίλ Στιούαρτ και δημοσιεύονται στο Telepraph:

Φωτόσπαθα στην πραγματική ζωή;

Αρχικά πρέπει να διευκρινίσουμε τι σημαίνει «φωτόσπαθο» αφού ο καθένας μπορεί να φαντάζεται κάτι διαφορετικό. Αν κάνουμε λόγο για ξύλινα ραβδιά που στην άκρη είναι τυλιγμένα με αντανακλαστική ταινία, το παιχνιδάδικο της γειτονιάς μπορεί να σας βοηθήσει. Αν πάλι η ερώτηση αφορά φωτόσπαθα σαν αυτά στον «Πόλεμο των Άστρων» που κόβουν στην μέση εξωγήινα και άλλα πλάσματα, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα. Αυτά τα σπαθιά, προσομοιάζουν περισσότερα με πολύ ισχυρά λέιζερ. Τέτοιου είδους λέιζερ έχουν κατασκευαστεί και πράγματι μπορούν να κόψουν στη μέση μέχρι και ατσάλι.

Χρησιμοποιούνται κυρίως στις βιομηχανίες αυτοκινήτων και είναι συνήθως αόρατα. Προφανώς μπορεί να δημιουργηθεί και κάποιο χρωματιστό λέιζερ που θα φέρνει στο μυαλό εικόνες από το θρυλικό «Star Wars». Η ακτινοβολία ενός τέτοιου όπλου όμως θα τυφλώσει όσους έχουν την ατυχία να βρίσκονται εκεί κοντά ενώ η τιμή του θα ήταν αρκετά μεγάλη.

Θα μπορέσουμε να φέρουμε πραγματικούς δεινοσαύρους σε ένα τεράστιο πάρκο;

To έκανε ο Σπίλμπεργκ στο σινεμά, αλλά το πιθανότερο είναι πως εμείς δεν μπορούμε. Το δείγμα DNA που έχουμε από τους δεινοσαύρους δεν είναι αρκετό οπότε ήδη τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Επίσης το dna κάθε έμβιου όντως αποσυντίθεται πολύ γρήγορα μετά τον θάνατό του.

Αυτά που μας έχουν μείνει από την εποχή των δεινοσαύρων είναι κυρίως απολιθώματα που έχουν αποτυπωθεί στο έδαφος.

Στις ταινίες «Τζουράσικ Πάρκ» (Jurassic Park), το αίμα ενός δεινοσαύρου ανακαλύπτεται στο εσωτερικό ενός κουνουπιού που παγιδεύτηκε σε ένα κεχριμπάρι. Ακόμα και αν αυτό συμβεί στην πραγματικότητα όμως, οι επιστήμονες τονίζουν ότι η απομόνωση του dna δεν θα είναι εφικτή. Έτσι οι αγαπημένοι σε πολλούς δεινόσαυροι μάλλον είναι δύσκολο να επανεμφανιστούν.

Ταξίδι στον χρόνο;

Αποτελεί τη βάση στο σενάριο πολλών ταινιών επιστημονικής φαντασίας ενώ μόνο η σκέψη μιας τέτοιας πιθανότητας ιντριγκάρει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η θεωρία της σχετικότητας μας διδάσκει ότι αν ένα είδους διαστημοπλοίο ταξιδέψει με ταχύτητα, κοντά σε αυτήν του φωτός και στην συνέχεια επιστρέψει στη γη, τότε ο χρόνος για τους επιβάτες του θα είχε κυλήσει λίγο πιο αργά απ’ ότι στους υπόλοιπους ανθρώπους.

Αυτό φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το «ελιξίριο της ζωής». Αν για παράδειγμα κάποιος επιστρέψει από ένα τέτοιο ταξίδι και συγκρίνει το ρολόι του με το ρολόι του σπιτιού, θα παρατηρήσει ότι ο χρόνος θα έχει κυλήσει λίγο λιγότερο στο δικό του. Έτσι η ζωή του θα έχει γίνει λίγο μεγαλύτερη από την οπτική των υπολοίπων ανθρώπων αλλά όχι και από τη δική του.

Οι χρονικές διαφορές όμως στις παραπάνω περιπτώσεις είναι σχεδόν μηδαμινές και σίγουρα δεν βρισκόμαστε κοντά στο να ταξιδέχουμε «μερικά χρονάκια πίσω».

Υπάρχουν εξωγήινοι;

Σε αυτό το κλασσικό ερώτημα, η επιστημονική έρευνα στρέφεται στην αναζήτηση οξυγόνου σε άλλους πλανήτες. Η ύπαρξη οξυγόνου εξάλλου είναι και το βασικότερο κριτήριο για την ύπαρξη οποιασδήποτε μορφής ζωής.

Μέχρι στιγμής πάντως η επιστήμη της φασματολογίας αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα αφού είναι δύσκολο να δεις έναν μικρό πλανήτη δίπλα από το εκτυφλωτικό φως ενός κοντινού αστεριού.

Η ύπαρξη οξυγόνου πάντως θα αποτελέσει τον προπομπό για την αναζήτηση οποιασδήποτε μορφής ζωής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News