Η παραίτηση του Σεμπάστιαν Κουρτς το βράδυ του Σαββάτου σηματοδοτούσε τη δεύτερη φορά που ο νεαρός καγκελάριος της Αυστρίας εγκατέλειπε το αξίωμα. Αν όμως τον Μάιο του 2019, μετά την κατάρρευση της συγκυβέρνησής του με το FPÖ λόγω του Ibiza-gate, στο οποίο είχε εμπλακεί ο ηγέτης αυστριακής Ακροδεξιάς, Χανς-Κρίστιαν Στράχε, ο Κουρτς είχε καταφέρει να επιστρέψει θεαματικά –με τον πλέον περίτεχνο, πολιτικά, τρόπο, αυξάνοντας τα ποσοστά του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος και δημιουργώντας νέα κυβέρνηση με τους Πρασίνους–, τώρα η αποχώρηση δείχνει πιο οδυνηρή: στα 35 του βρέθηκε να παραιτείται εξαιτίας της προσωπικής εμπλοκής του σε σκάνδαλο χειραγώγησης ΜΜΕ με κρατικό χρήμα.

Οσοι όμως έσπευσαν να τον ξεγράψουν πολιτικά, μάλλον βιάστηκαν. Το γεγονός ότι παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του, αλλά και το ότι τη θέση του καγκελαρίου ανέλαβε ο Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ, ο μέχρι πρότινος υπουργός Εξωτερικών που θεωρείται άνθρωπός του, έκαναν τον αυστριακό Τύπο να προεξοφλήσει ότι Κουρτς παραιτήθηκε μεν, αλλά δεν πήγε πουθενά.

«Σκιώδης καγκελάριος» έγραψε στο πρωτοσέλιδό της η αυστριακή εφημερίδα Salzburger Nachrichten, ενώ για την έγκυρη Der Standard της Βιέννης η ανάληψη της καγκελαρίας από τον Σάλενμπεργκ αποτελεί ένδειξη ότι ο Σεμπάστιαν Κουρτς «μπορεί να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή». Οπως δε σημείωσε η Deutsche Welle, η ελαφρώς σκανδαλοθηρική Kronen Zeitung έκανε και λογοπαίγνιο με το όνομα του απερχόμενου καγκελάριου, κυκλοφορώντας με τίτλο «Kurz mal weg» («Φεύγει για λίγο»).

Το Politico εξάλλου προειδοποίησε σε ανάλυσή του ότι είναι πολύ νωρίς να ξεγράψουμε τον Σεμπάστιαν Κουρτς και υπενθύμισε ότι ο Σάλενμπεργκ, θεωρητικά τουλάχιστον, του είναι απολύτως πιστός: είναι ένας διπλωμάτης καριέρας που ήταν σύμβουλος του Κουρτς από τότε που είχε αναλάβει σε ηλικία 28 ετών υπουργός Εξωτερικών το 2013 –και έκτοτε ήταν ένας στενός σύμμαχός του.

Το Politico παρατήρησε ωστόσο ότι η στρατηγική του Κουρτς ως τώρα θυμίζει λίγο Ντόναλντ Τραμπ –ρίχνοντας το φταίξιμο στον υπερβολικό ζήλο των εισαγγελέων– και δεν πείθει πέρα από τους ψηφοφόρους του. Η δε επίκληση από μέρους του τού τεκμηρίου της αθωότητας είναι μεν βάση του δικαιικού συστήματος στις δημοκρατίες της Δύσης, αλλά δεν ισχύει και τόσο στην πολιτική. Επίσης το ότι ο Σάλενμπεργκ είναι σύμμαχός του ισχύει έως τώρα, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί όταν  εγκατασταθεί στην καγκελαρία, συγκεντρώνοντας πολιτική ισχύ που κανείς στην Αυστρία δεν μπορούσε να φανταστεί πριν από δύο χρόνια, όταν, άγνωστος στο ευρύ κοινό, αναλάμβανε υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών.

Η Kronen Zeitung, πάντως, επιμένει ότι ο Κουρτς θα είναι πίσω από όλα. Η εφημερίδα θυμήθηκε την περίοδο (2008-2012) που ο Βλαντίμιρ Πούτιν έγινε πρωθυπουργός, παραχωρώντας προσωρινά (και μόνο κατ’ όνομα) τη ρωσική προεδρία στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Το ότι δεν είναι πια «παιδί-θαύμα» της αυστριακής πολιτικής, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αναδειχθεί σε έναν survivor που συνεχώς επανακάμπτει ως εκ θαύματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News