512
|

Αντέχουμε μια γερουσία;

Αντέχουμε μια γερουσία;

Όταν ο Πλάτωνας υποστήριξε ότι η Δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα και η εξουσία πρέπει να ανατεθεί σε μια μικρή ομάδα βασιλέων-φιλοσόφων που τους ονόμαζε «φύλακες» δηλαδή σε μία μικρή ομάδα «άριστων», ο Αριστοτέλης του απάντησε με την πρώτη ίσως δημοκρατική ρήση της Ιστορίας, «και ποιος θα φυλάει τους φύλακες;».

Αλήθεια, σήμερα που η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία έχει επικρατήσει σε όλο σχεδόν τον κόσμο και τα Κράτη τα κυβερνούν εκλεγμένες από τους λαούς ελίτ κάτι δηλαδή σαν τους «φύλακες» του Πλάτωνα ποιος έχει αναλάβει να τους φυλάει;

Στα μισά περίπου Κράτη του πλανήτη, Δυτικά ή μη και όχι φυσικά στην Ελλάδα, λειτουργούν ανωτέρου επιπέδου συνελεύσεις που με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία αναλαμβάνουν να ελέγχουν τους «άριστους» που οι πολίτες εξέλεξαν ως μέλη των νομοθετικών τους σωμάτων. Συχνά αναφέρονται σε αυτά με τίτλους όπως Γερουσία, Βουλή των Λόρδων, Άνω Δούμα, Βουλή των Συμβούλων και άλλα.

Η διεθνής εμπειρία λέει ότι αν στις ανώτερες αυτές συνελεύσεις δεν επικρατήσει κομματική κυριαρχία μπορούν να ελέγξουν με επιτυχία την εκτελεστική εξουσία, να βελτιώσουν την αντιπροσώπευση, να εμποδίσουν την απόλυτη κυριαρχία της πλειοψηφίας επί του κοινοβουλίου, να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες του νομοθετικού ελέγχου και να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος χρόνος έτσι ώστε να αναπτυχθεί πλήρως ο δημόσιος διάλογος.

Σε μια χώρα που δεν υπάρχει δεκάρα και που μεγάλο μέρος της εκτελεστικής εξουσίας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές μας γιατί οι πολιτικοί δεν προωθούν μεταρρυθμίσεις θεσμικές, που θα εκσυγχρονίσουν τον δημόσιο βίο και για τις οποίες δεν χρειάζεται καμία συμφωνία με την τρόικα; Φοβούνται; Δεν έχουν όραμα ή και τα δύο;

Η πρόταση είναι απλή. Κάθε πέντε χρόνια ανά περιφερειακή ενότητα να ψηφίζουμε τους 100 Συμβούλους της Δημοκρατίας. Το Συμβούλιο της Δημοκρατίας θα έχει επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος θα εκλέγεται επίσης από τον λαό κάθε πέντε χρόνια με ουσιαστικό ρόλο πια και αρμοδιότητα τον έλεγχο σε δεύτερο βαθμό των ψηφισμένων νομοσχεδίων από το Κοινοβούλιο. Το ΣτΔ θα μπορεί να προσκαλεί τον αρμόδιο Υπουργό, μέλη της αντιπολίτευσης, στελέχη του κρατικού μηχανισμού, εμπειρογνώμονες, τεχνοκράτες, εξωτερικούς συμβούλους και πανεπιστημιακούς για να τοποθετηθούν υπέρ ή κατά νομοσχεδίων έτσι ώστε να πάρουν οι
Σύμβουλοι τη τελική τους απόφαση.

Τα μέλη του ΣτΔ θα εκλέγονται από ενιαία λίστα χωρίς επίσημη κομματική πρόταση για μία θητεία, χωρίς δικαίωμα επανεκλογής και με μία σειρά άλλων περιορισμών που θα διασφαλίζουν την όσο το δυνατόν μικρότερη εξάρτησή τους από τα κόμματα.

Αν τώρα αυτή η μεγάλη θεσμική μεταρρύθμιση συνδυαστεί με την επίκαιρη όσο ποτέ απλή αναλογική ένας Υπουργός θα πρέπει να διασφαλίσει αρκετά συχνά τη στήριξη Βουλευτών από περισσότερα κόμματα αλλά και από ένα ανεξάρτητο μη ελεγχόμενο ανώτερο σώμα για την ψήφιση ενός νόμου με αποτέλεσμα να περάσουμε από τη σημερινή πολεμική κατάσταση σε μια εποχή συνεργασίας και μετριοπάθειας.

Εγώ έγραψα μια ιδέα που δεν μπορεί να αναλυθεί επαρκώς σε ένα άρθρο, ο καθένας μας μπορεί να βάλει ένα λιθαράκι για να τη βελτιώσει. Ελάτε να ανοίξουμε τη συζήτηση για αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε χωρίς χρήματα και άδεια της τρόικα. Γιατί όταν το μνημόνιο γίνει παρελθόν πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα ξαναγυρίσουμε πίσω στην παλιά Ελλάδα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News