Το προηγούμενο θέμα μας, αφορούσε τον Κώστα Φέρρη. Ζει από το 1957 στην Ελλάδα, είναι αυτός που είναι, ο δημιουργός με την αναμφισβήτητη και πλούσια προσφορά στον ελληνικό πολιτισμό αλλά τέσσερις φορές που αιτήθηκε ελληνική ιθαγένεια, δεν του απονεμήθηκε. Όπως ο ίδιος εξήγησε, «τις τρεις πρώτες φορές γιατί με συνόδευε "φάκελος" κομμουνιστή (είχα δουλέψει στην Αίγυπτο σ' εφημερίδα της Αριστεράς, με Διευθυντή Σύνταξης τον Σοφιανό Χρυσοστομίδη). Την τέταρτη φορά, στην προφορική μου αίτηση-παράκληση σε υπουργό, μου είπε: "Έλα, βρε Φέρρη, τι ψάχνεις τώρα…".».

Το σημερινό θέμα είναι παρόμοιο, αλλά από την ανάποδη. Ο ποδοσφαιριστής της Εθνικής ομάδας, Παναγιώτης Κονέ, είναι αλβανικής καταγωγής. Ήρθε στην Ελλάδα πολύ μικρός, όταν μετανάστευσαν οι γονείς του. Όπως και σε άλλες, αμέτρητες τέτοιες, περιπτώσεις, όταν πρόκειται για αθλητές, η πολιτεία, λειτουργώντας επιλεκτικά, του έδωσε κατά προτεραιότητα την ελληνική ιθαγένεια. Φυσικά, το παλικάρι τη δικαιούται 100%. Άσε που δεν είχε και κάποιο παρελθόν σε Αριστερή εφημερίδα, όπως ο Φέρρης. Το «επιλεκτικά» αναφέρεται μόνο στο γεγονός πως συνομήλικοί του με ταλέντο σε άλλα πράγματα και όχι στην μπάλα, έχουν γίνει, εδώ και χρόνια, «μπαλάκι» από τη μία κυβέρνηση στην άλλη και από εκεί στα δικαστήρια. Αλλού, όμως, είναι το θέμα. Ο Κονέ, σε παλαιότερη φωτογραφία του, διακρίνεται να σχηματίζει με τα χέρια τον δικέφαλο αετό, εθνικό σύμβολο της Αλβανίας. Όσο η Εθνική ομάδα, όμως, πήγαινε καλά, ουδείς είχε δώσει σημασία. Με το που η Εθνική έφτασε στο σημείο να χάσει μέχρι και από τα Νησιά Φερόε, οι «πατριώτες», που πάντα σε αυτά καιροφυλακτούν, «ανακάλυψαν» ότι ο Παναγιώτης είναι αλβανικής καταγωγής και ζητάνε την αποπομπή του από την ομάδα. Είναι οι ίδιοι που «φουσκώνουν» σαν σκερπάνια, όταν κάποιο παιδί Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό, ως αθλητής ή οτιδήποτε άλλο, επιδεικνύει με υπερηφάνεια την ελληνική σημαία ή υμνεί τη χώρα καταγωγής, σε χώρα που μετανάστευσαν οι γονείς του.

Τα υπόλοιπα τα εξηγεί ο ίδιος, στο παρακάτω σημείωμα, που μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η συγκεκριμένη φωτογραφία είχε τραβηχτεί πριν από χρόνια και είχε αναρτηθεί από τότε σε Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν επελέγη τυχαία, λοιπόν, να αναπαραχθεί σε αυτό το χρονικό διάστημα. Ποτέ δεν έκρυψα ότι είμαι αλβανικής καταγωγής.

Αυτό θα ήταν ασέβεια προς την πατρίδα των γονιών μου και πολλών συγγενών μου. Είμαι και Έλληνας πολίτης. Στην Ελλάδα μεγάλωσα, εκπαιδεύτηκα, έμαθα ποδόσφαιρο. Στη χώρα που υποδέχτηκε την οικογένειά μου και την οποία τιμώ όπως μπορώ.

Αγωνίζομαι για πάνω από μία δεκαετία στις Εθνικές Ομάδες της Ελλάδας, από την Παίδων μέχρι την Ανδρών, και θα συνεχίσω να το κάνω όσο έχω δυνάμεις και όσο ο προπονητής μου κρίνει ότι αξίζω μια θέση στην ομάδα.

Θα συνεχίσω, επίσης, να σέβομαι και να μην ξεχνώ τις ρίζες μου, παρότι αυτό από μερικούς δεν είναι αποδεκτό. Πέρσι, όμως, που η τεχνητά επικαιροποιημένη φωτογραφία ήταν επίσης διαθέσιμη, ήταν αποδεκτό. Αλλά πέρσι ήμουν μέλος μιας ομάδας που ήταν στο Μουντιάλ.

Αν το κριτήριο αποδοχής κάποιου είναι είτε ο βαθμός επιτυχίας του είτε μια καλή ή κακή μέρα μέσα στο γήπεδο, αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν αφορά την Ελλάδα που ξέρω. Η Ελλάδα που εγώ και η οικογένειά μου γνωρίζουμε είναι μια χώρα που κάνει το αντίθετο: σου προσφέρει το δικαίωμα στην επιτυχία ανεξάρτητα με το ποιος είσαι και από πού προέρχεσαι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News