Επί χρόνια φοβόταν ότι οι Γάλλοι δεν θα τον είχαν συγχωρέσει για τις καταστροφές που προκάλεσε στον πόλεμο. Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την Απόβαση στη Νορμανδία, ο 97χρονος Τομ Ράις επανέλαβε σήμερα το άλμα με αλεξίπτωτο που είχε κάνει στις 6 Ιουνίου 1944, υπό τα χειροκροτήματα του πλήθους.

«Ωραία πτήση, ωραίο άλμα, όλα ήταν τέλεια», είπε ο πρώην αλεξιπτωτιστής της 101ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας του αμερικανικού στρατού, κατά την προσγείωσή του σε ένα χωράφι στα βόρεια της κοινότητας Καρεντάν. Ο βετεράνος, με το αλεξίπτωτο στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας, που φορούσε το κράνος της μονάδας του και σκούρα γυαλιά ηλίου, έκανε το σήμα της νίκης χαιρετίζοντας το συγκεντρωμένο πλήθος που παρακολουθούσε με ενθουσιασμό.

Πριν από ακριβώς 75 χρόνια, στα 22 του, ο Ράις επιβιβάστηκε στην Αγγλία σε ένα Douglas C-47. Μέσα στη νύχτα, πήδηξε μαζί με άλλους 9.000 άνδρες πάνω από το Κοτεντέν, στη Νορμανδία. Καθώς κουβαλούσε φορτίο βάρους 50 κιλών, και παρασυρμένος από την ταχύτητα του αεροσκάφους, κρεμάστηκε για λίγα λεπτά από την καμπίνα, όμως κατάφερε τελικά να κάνει το άλμα, μολονότι είχε τραυματιστεί.

Ο στόχος της μεραρχίας ήταν να ασφαλίσει τους δρόμους γύρω από το Καρεντάν, μια πόλη ανάμεσα στις παραλίες Γιούτα και Ομαχα, όπου επρόκειτο τα ξημερώματα να αποβιβαστούν χιλιάδες στρατιώτες των Συμμάχων. Με τους συντρόφους του, ο Τομ Ράις έπρεπε να πάρει θέση στον υδατοφράκτη του Μπαρκέτ, στο κανάλι του Καρεντάν. Και τα κατάφεραν.

Από την ημέρα εκείνη, ο νεαρός που αργότερα έγινε καθηγητής ιστορίας, έχει κάνει περίπου 60 πτώσεις με αλεξίπτωτο και τα τελευταία έξι χρόνια πηδάει κάθε Ιούνιο για να τιμήσει την D-Day. «Το κάνει για όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και θα συνεχίσει για όσο μπορεί», είπε η σύζυγός του, Μπρέντα, που παρακολούθησε το τελευταίο άλμα του.

Το 1994 ο Ράις είχε πηδήξει και πάλι με αλεξίπτωτο στη Νορμανδία, για τα 50 χρόνια από την Απόβαση. Ομως φοβόταν πάντα το πώς θα αντιδρούσαν οι Γάλλοι στην παρουσία του στη χώρα.

«Οι κάτοικοι του Καρεντάν δεν μας συγχώρησαν ποτέ για την καταστροφή της πόλης και τον θάνατο των συγγενών τους», έγραφε το 2004 στο βιβλίο του «Trial by Combat». «Κάναμε πολλές ζημιές, άνθρωποι σκοτώθηκαν, υπήρξαν ζημιές από το πυροβολικό, παράθυρα που έσπασαν», ανέφερε επίσης σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Πέρσι, ο δήμαρχος του Καρεντάν Ζαν-Πιερ Λονέρ τον υποδέχτηκε στη Νορμανδία και μετά του έγραψε για να τον διαβεβαιώσει πως όλα έχουν συγχωρεθεί εδώ και πολλά χρόνια. «Ολοι οι βετεράνοι το λένε αυτό: «καταστρέψαμε τη χώρα σας». Αιφνιδιάζονται όταν τους υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες», σχολίασε ο Λονέρ.

«Δεν θα το πίστευα ποτέ ότι θα υπήρχε ένα τέτοιο πλήθος σήμερα. Είναι απίστευτο», είπε πραγματικά έκπληκτος ο Ράις. «Οι Γάλλοι είναι τόσο ευγενικοί μαζί μας και τόσο καλοί. Για τους περισσότερους, είμαστε σαν οικογένεια», συνέχισε.

Και, όταν ρωτήθηκε αν θα ξαναπηδήξει με αλεξίπτωτο, ο 97χρονος δεν δίστασε καθόλου: «Θα το ξανακάνω αύριο!».

Δύο ακόμα βετεράνοι, ο 95χρονος Χάρι Ριντ και ο 94χρονος Τζον Χάτον επίσης πήδηξαν με αλεξίπτωτο στη Νορμανδία, για να τιμήσουν τους νεκρούς συμπολεμιστές τους. Ο πρώτος ήταν 20 χρόνων και δεύτερος 19, όταν πάτησαν το γαλλικό έδαφος, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 6ης Ιουνίου του 1944, έξι ώρες πριν την απόβαση των υπολοίπων. Αποστολή τους να πάρουν τον έλεγχο δύο γεφυρών, που ήταν σε στρατηγικό σημείο για να διευκολύνουν την προέλαση των Συμμάχων. Μέσα σε λίγη ώρα, τα είχαν καταφέρει και έστειλαν το πολυπόθητο κωδικοποιημένο μήνυμα στους ανωτέρους τους στην Αγγλία.

«Ηταν υπέροχη πτώση, αισθάνομαι πολύ όμορφα. Η υγεία μου είναι καλή και το μυαλό μου το ίδιο», είπε στους δημοσιογράφους ο Ριντ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News