Ο Ελληνας που έφτιαξε τη νέα μεγάλη τοιχογραφία του Παρισιού
Ο Ελληνας που έφτιαξε τη νέα μεγάλη τοιχογραφία του Παρισιού
Τέλη Αυγούστου του 2003, ο αριθμός 74 της Πειραιώς έγινε ξαφνικά «προορισμός» για όλη την Αττική. Μια απρόσμενη τοιχογραφία, με αισθητική πρωτόγνωρη για τα έως τότε γκράφιτι και murals της Αθήνας αποκαλύφθηκε, καταλαμβάνονατς όλο τον φράχτη του εργοστασίου ΕΛΑΪΣ. Ηταν η πρώτη μεγάλη δημόσια χειρονομία τέχνης του Στέλιου Φαϊτάκη. Του απόφοιτου της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, του ενεργού και αναγνωρισμένου γκραφιτά ήδη από τη δεκαετία του ’90 στους δρόμους της Αθήνας, τον οποίο κάλεσε το περίφημο Palais de Tokyo να δημιουργήσει μια μόνιμη τοιχογραφία ειδικά για το μουσείο του Παρισιού.
Το Palais de Tokyo καλεί το κοινό να ανακαλύψει τη νέα τοιχογραφία στις 14 Ιουλίου
Κάποιοι βλέπουν στο έργο του τη δύναμη της κλίμακας και της εκφραστικότητας, τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του Ντιέγκο Ριβιέρα. Οι Νew York Times πρόσφατα του αφιέρωσαν ένα ειδικό άρθρο, το ίδιο και ο Guardian και πολλά διεθνή μέσα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δημιούργησε μια τοιχογραφία που θα μείνει για πάντα στο Palais de Tokyo. Eίναι κυρίως αυτή καθ’αυτή η δημιουργική του ταυτότητα. Το γεγονός ότι εκκινεί από τη βυζαντινή αγιογραφία και δημιουργεί πάνω σε έναν καμβά έργο που αποτελεί απόγονο της σπουδαίας εικονογραφίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα έργα του είναι πολιτικές και κοινωνικές αλληγορίες ή παραβολές που σε καλούν να τις ανακαλύψεις σχεδόν σαν να διαβάζεις τις σελίδες ενός βιβλίου.
Εντεκα ώρες κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο
Πέρασαν 13 χρόνια από την έκπληξη της Πειραιώς. Τότε που δούλευε μέσα στον Αύγουστο, από τις 5 το πρωί για έντεκα συνεχόμενες ώρες μέσα στην αφόρητη ζέστη, δημιουργώντας μια τοιχογραφία-αφήγηση της ιστορίας και του συμβολισμού της ελιάς. Ομως τα έργα του – όπως και αυτό στο Παρίσι- αποτελούν σχόλια για την οικονομική και την κοινωνική κατάσταση. Η έννοια της επαναστατικότητας, της αντίδρασης στην καταπίεση διατρέχουν τη θεματική του καθώς αυτή απρόσμενα αλλά τόσο συμβολικά παίρνει μορφή με έντονα χρυσά χρώματα, το σκονισμένο γαλάζιο και το βαθύ κόκκινο, με περιγράμματα βυζαντινών φιγούρων και με την ελλειπτική διάσταση βάθους μιας βυζαντινής εικόνας. Ασκητικές μορφές σε στάση ή αναμονή μιας απαιτούμενης επανάστασης.
Ένα βίντεο που δημοσίευσε ο χρήστης @stelios_faitakis στις
Eνα βιντεάκι στο οποίο βλέπουμε τον Στέλιο Φαϊτάκη την ώρα που δημιουργεί την τοιχογραφία
Το έργο στο Palais de Tokyo αναφέρεται στην εξέγερση των γάλλων φοιτητών το 1968 στο Παρίσι. Ο τίτλος είναι «Η ελεγεία του Μάη». Επιμελητής του πρότζεκτ, που παρουσιάζεται στο κοινό από τις 14 Ιουλίου είναι ο Hugo Vitrani ο οποίος λέει ότι τα έργα του Φαϊτάκη έχουν στοιχεία από τους πίνακες του Ντίρερ, τις τοιχογραφίες του Ντιέγκο Ριβέρα και ταυτόχρονα ενσωματώνουν στοιχεία των κρητικών και βυζαντινών εικόνων καθώς και της κληρονομιάς του γκράφιτι.
Στην ουσία η «Ελεγεία του Μάη» είναι δύο τοιχογραφίες πάνω στο ίδιο θέμα: την άρνηση να υποταχθείς. Επηρεασμένος από τις αρχές του Καταστασιακού Ιδεώδους, αναφέρεται στην εξέγερση του 1968 και αναζητεί τη σύνδεση με την κίνηση 15-Μ που απλώνεται από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι, τη Μαδρίτη, τη Χιλή προσπαθώντας να καλέσει σε αφύπνιση και εξέγερση. Η μια τοιχογραφία ονομάζεται «Μέρος πρώτο: Το βάθος των πραγμάτων» και η δεύτερη «Μέρος δεύτερο: Η στρογγυλή τράπεζα».
Το 2011 στη Μπιενάλε της Βενετίας, συμμετέχοντας στο περίπτερο της Δανίας, είχε δημιουργήσει μια τοιχογραφία με θέμα τις διαδηλώσεις της Αθήνας και τίτλο «Imposition Symphony». Εβλεπες σκηνές από τους δρόμους της πόλης με τους συγκεντρωμένους πολίτες, τον Μάο να κρατά τον Κιμ Γιονγκ Ουν, του αιρετικό ψυχίατρο Βίλχελμ Ράιχ στην πυρά όπως έκαιγαν τα βιβλία του οι υπεύθυνοι της λογοκρισίας. Σκηνές βιβλικής κόλασης σε μια τοιχογραφία που σχολιάστηκε όσο λίγες.
Με μικρές πινελιές σε χρώματα και τεχνοτροπία που παραπέμπουν σε βυζαντινές εικόνες σχεδιάζει την τοιχογραφία
Ο Φαϊτάκης, ο Ψαραντώνης, ο Κιαροστάμι
Eκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στο 2008 στην γκαλερί Breeder με την οποία παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένος και συνεργάτης. Καθώς η δουλειά του εξελισσόταν και περνούσε πλέον και στην δημιουργία πινάκων, άρχισε και ο ίδιος να μυείται σε μια νέα διαδικασία για αυτόν: η τέχνη του δεν ήταν πια μόνο εφήμερη, ελεύθερη να υποστεί φθορές ή αλλοιώσεις, εκτεθειμένη στις δυσκολίες ή στις αρετές του δημόσιου χώρου.
Ένα βίντεο που δημοσίευσε ο χρήστης @stelios_faitakis στις
Ο Φαϊτάκης ζωγραφίζει όσο έξω από το παράθυρο χορεύουν στην αυλή του μουσείου
Αν και εκθέτει ή δημιουργεί σε ολόκληρο τον κόσμο, ο ηλικίας 40 ετών σήμερα Στέλιος Φαϊτάκης δεν εγκαταλείπει την Ελλάδα είναι η βάση του, η πηγή έμπνευσης και εξέλιξης της τέχνης του. Αλλωστε όπως δήλωσε στους New York Times :«Ακουσα κάποτε τον λυράρη Ψαραντώνη να λέει ότι ένα δέντρο χρειάζεται δυνατές, υγιείς ρίζες για να μπορέσει να δημιουργήσει φύλλα και καρπούς. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο». Να λοιπόν και μια συγγένεια του Φαϊτάκη με τον Αμπάς Κιαροστάμι που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Διαβάζοντας αυτή του τη φράση, θυμήθηκα την αγαπημένη αποστροφή του ιρανού σκηνοθέτη: «Οταν ξεριζώνεις ένα δέντρο από το έδαφος και το μεταφέρεις από το ένα μέρος στο άλλο, το δέντρο δεν θα ξανακάνει καρπούς. Και αν κάνει, οι καρποί του δεν θα είναι τόσο καλοί όσο ήταν στην πατρίδα του. Είναι ο νόμος της φύσης. Νομίζω ότι εάν εγκατέλειπα τη χώρα μου θα ήμουν το ίδιο όσο αυτό το δέντρο».
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Ούτως ή άλλως σε αυτή τη χώρα συνεχώς σταυροκοπιόμαστε, δεν κινδυνεύει η πίστη
26 Απριλίου 2024, 22:53
