Απεργούν από την Τρίτη 2 Μαΐου οι σεναριογράφοι του κινηματογράφου και της τηλεόρασης στο Χόλιγουντ, για πρώτη φορά εδώ και 16 χρόνια (2007), όπως αναφέρουν στο ρεπορτάζ τους οι Τζον Κόμπλιν και Μπρουκς Μπαρνς των New York Times.

Το διοικητικό συμβούλιο της Συνομοσπονδίας των Αμερικανών Σεναριογράφων (Writers Guild of America-WGA), που εκπροσωπεί 11.500 επαγγελματίες του κλάδου, δήλωσε πως η απόφαση για την απεργία ελήφθη ομόφωνα, μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τα μεγαλύτερα στούντιο του Χόλιγουντ για τη σύναψη νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας (υπογράφεται ανά τριετία).

Ενόψει της λήξης της προηγούμενης σύμβασης στο τέλος του προηγούμενου μήνα, όλοι γνώριζαν πως οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών θα ήταν αυτή τη φορά ιδιαίτερα δύσκολες. Η Ενωση Κινηματογραφικών και Τηλεοπτικών Παραγωγών, που εκπροσωπεί τα στούντιο, δήλωσε ότι παρουσίασε μια περιεκτική πρόταση την οποία, ωστόσο, απέρριψαν οι σεναριογράφοι, με τους συνδικαλιστικούς φορείς τους να υποστηρίζουν ότι «σε αυτή τη διαπραγμάτευση διακυβεύεται η επιβίωση της συγγραφής (σεναρίων) ως επάγγελμα».

Με βάση τα όσα δήλωσαν αμφότερες οι πλευρές αργά τη Δευτέρα, μερικές ώρες πριν από την έναρξη της απεργίας, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτών που ζητούν οι σεναριογράφοι και εκείνων που είναι πρόθυμα να προσφέρουν τα στούντιο. Οι εταιρείες παραγωγής του Χόλιγουντ είπαν ότι η προσφορά τους περιέλαβε «γενναιόδωρες αυξήσεις μισθών για τους σεναριογράφους». Oι δύτεροι, όμως, κατηγόρησαν τα στούντιο για «αμετακίνητη στάση» στις συνομιλίες, η οποία «πρόδωσε τη δέσμευσή τους για περαιτέρω υποτίμηση του επαγγέλματος του σεναριογράφου».

Οι δημοσιογράφοι των New York Times σημειώνουν ότι υπέρ της κήρυξης απεργίας διαρκείας σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων είχαν ταχθεί στα μέσα του προηγούμενου μήνα, μέσω ψηφοφορίας, περισσότεροι από 9.500 σεναριογράφοι στις ΗΠΑ.

Οι σεναριογράφοι απαιτούν καταρχάς καλύτερες αμοιβές, δεδομένου ότι η επέλαση του Netflix και των λοιπών αντίστοιχων πλατφορμών οδήγησαν μεν σε τεράστια αύξηση των νέων παραγωγών, αλλά όχι και σε αύξηση των αμοιβών των περισσότερων σεναριογράφων, που κατέληξαν να κερδίζουν λιγότερα στην εποχή του streaming.

Ζητούν επίσης καλύτερες συνθήκες εργασίας, ενώ ανησυχούν και για τις ραγδαίες τεχνολογικές αλλαγές που διαταράσσουν και τη βιομηχανία του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ειδικά για τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης δυνητικά σε κάθε φάση μιας κινηματογραφικής/τηλεοπτικής παραγωγής.

Σε ανταπόκρισή του από τη Νέα Υόρκη, ο Μάσιμο Γκάτζι της Corriere della Sera, εστιάζοντας κυρίως στην απειλή που δύναται να καταστεί η Τεχνητή Νοημοσύνη και για τους σεναριογράφους, γράφει πως, όχι κατά της χρήσης της αλλά υπέρ του ελέγχου της, τάσσονται κορυφαίοι κινηματογραφιστές, όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ –«ο κινηματογράφος είναι συναίσθημα, δεν μπορείς να κάνεις τις μηχανές να αντιγράφουν την ανθρώπινη εμπειρία» έχει αναφέρει σχετικά– αλλά και κορυφαίοι ηθοποιοί, με τον Τζορτζ Κλούνεϊ να φοβάται, για παράδειγμα, πως η ευρεία χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης και στη βιομηχανία του κινηματογράφου και της τηλεόρασης θα μπορούσε να συμβάλλει στην αύξηση των ανισοτήτων και των διακρίσεων, με αλγόριθμους να διαιωνίζουν προκαταλήψεις και να αναπαράγουν στερεότυπα.

Για το σωματείο των σεναριογράφων οι φόβοι σχετίζονται με τον αντίκτυπο της Τεχνητής Νοημοσύνης στη δουλειά τους: η WGA υποστηρίζει ότι δεν επιθυμεί απαγορεύσεις αλλά κανόνες. Δεν είναι κατά της χρήσης της Τεχνητής Νοημοσύνης, ζητάει όμως αυτή να ενσωματωθεί στο έργο των σεναριογράφων, να μην μπορεί να χρησιμοποιείται αυτόνομα από τους παραγωγούς: αυτό που φοβούνται οι σεναριογράφοι είναι να μην έρθουν αντιμέτωποι με μια εταιρεία που εγκρίνει ένα σενάριο αλλά, μην έχοντας πειστεί από κάποιες σκηνές, τις αντικαθιστά με άλλες που έχουν γραφτεί από το ChatGPT ή άλλους εξειδικευμένους αλγόριθμους Τεχνητής Νοημοσύνης, όπως εξηγεί ο ιταλός δημοσιογράφος.

«Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει αν και πότε οι νέες τεχνολογίες θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν πλήρως την ανθρώπινη εργασία: έτσι αναζητούνται εγγυήσεις ενάντια σε έναν εν μέρει αόρατο εχθρό: ο οποίος αναδύεται ξαφνικά όταν, για παράδειγμα, γυρίζονται ντοκιμαντέρ με τη φωνή του αείμνηστου Αντονι Μπουρντέν ή του Αντι Γουόρχολ να αναδημιουργείται τεχνητά. ‘Η όταν ο ηθοποιός Τζέιμς Ερλ Τζόουνς εξουσιοδοτεί τη χρήση παλιών ηχογραφήσεων του “Νταρθ Βέιντερ” για την αναπαραγωγή της φωνής του σε μελλοντικές ταινίες, μέσω μιας διαδικασίας τεχνητής νοημοσύνης» εξηγεί.

Οι σεναριογράφοι, στην προκειμένη περίπτωση, θέλουν τουλάχιστον η δουλειά τους να διακρίνεται (και να αμείβεται για αυτό) από τη δουλειά των μηχανών. «Το Χόλιγουντ είναι ένας από τους λίγους συνδικαλισμένους κλάδους στην Αμερική εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα, και ο άλλοτε πανίσχυρος κόσμος του κινηματογράφου έχει εμπλακεί εδώ και δεκαετίες σε μια διαμάχη με τους κολοσσούς της Σίλικον Βάλεϊ, που τον έχουν φέρει σε δύσκολη θέση. Αυτή θα μπορούσε να είναι η τελευταία μεγάλη μάχη» προσθέτει ο Μάσιμο Γκάτζι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News