Ακόμη μία αρνητική διάκριση κατέχει η χώρα μας, αφού σύμφωνα με Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.), το 2018 καταγράφηκαν 413 πνιγμοί σε θάλασσες και πισίνες. Την ίδια περίοδο στην Ιταλία, χώρα που έχει εξαπλάσιο πληθυσμό, οι πνιγμοί ήταν μόλις 400.

Σύμφωνα με τον Βασίλη Δρακόπουλο, γιατρό εργασίας, η  πρόληψη των πνιγμών είναι πιο σημαντική από τη διάσωση και τη διαχείριση. Και ένα οργανωμένο πρόγραμμα πρόληψης αφορά τον λουόμενο και βασίζεται σε τέσσερις πυλώνες.

Ο πρώτος είναι ο έλεγχος και η πληροφόρηση. Ολα τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πνιγμού (ασθενείς με στεφανιαία νόσο, επιληψία ή άλλους ιατρικούς και φυσικούς περιορισμούς), θα πρέπει να λαμβάνουν λεπτομερείς πληροφορίες για τη μείωση του κινδύνου, εάν αποφασίσουν να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες του νερού.

Ο δεύτερος αφορά την ικανότητα κολύμβησης. Δεν υπάρχει ομοφωνία στο ποια είναι η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσουν μαθήματα κολύμβησης τα παιδιά. Δεν υπάρχει επίσημη σύσταση, αλλά ούτε και αντένδειξη για την έναρξη μαθημάτων κολύμβησης πριν από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Ωστόσο, είναι σαφές ότι για να μειωθεί ο κίνδυνος πνιγμού όλοι οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε δραστηριότητες μέσα και γύρω από το νερό, θα πρέπει να έχουν την ικανότητα να επιπλέουν, να κινούνται στο νερό (για 25 τουλάχιστον μέτρα) και να έχουν εκπαιδευτεί στο κράτημα της αναπνοής.

Τα ατομικά βοηθήματα επίπλευσης (σωσίβια γιλέκα) στο σκάφος ή κατά τη διάρκεια θαλάσσιων σπορ, είναι ο τρίτος πυλώνας πρόληψης, ενώ οι στρατηγικές πρόληψης του πνιγμού, με γνώση της επικινδυνότητας είναι ο τέταρτος. Δηλαδή δεν επιτρέπεται να κάνει κάποιος μπάνιο όταν έχει γεμάτο στομάχι, όταν έχει καταναλώσει αλκοόλ ή ψυχοδραστικές ουσίες.

«Οι ομάδες που προγραμματίζουν δραστηριότητες στο νερό ή κοντά σε αυτό, θα πρέπει να διαθέτουν ένα σχέδιο ασφάλειας, δηλαδή πρόληψη, διάσωση και διαχείριση των θυμάτων πνιγμού», εξηγεί ο κ. Δρακόπουλος. Σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου ή στην περίπτωση μεγάλων ομάδων, πρέπει να προβλέπεται η ύπαρξη κατάλληλου εξοπλισμού διάσωσης και εκπαιδευμένου προσωπικού (ο αριθμός σε σχέση με τον αριθμό της ομάδας δεν ορίζεται).

Διάσωση

Αν αντιληφθείτε κάποιο άτομο να πνίγεται ή να ζητάει βοήθεια, ακολουθήστε τα βήματα:

Διάσωση με παρακολούθηση και φωνητική καθοδήγηση:

• μην χάνετε από τα μάτια σας (παρακολουθείστε) το  άτομο που κινδυνεύει
• αν είστε μόνος σας, ζητήστε βοήθεια και από άλλους
• αν το άτομο έχει τις αισθήσεις του και επικοινωνεί, δώστε του οδηγίες να κολυμπήσει προς τη στεριά.

Διάσωση χωρίς επαφή με διάφορα μέσα:

• πετάξτε ένα σχοινί, ένα σωσίβιο, μια σανίδα ή οτιδήποτε μπορεί να επιπλέει για να πιαστεί το άτομο που κινδυνεύει
• αν βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη στεριά απλώστε μια ράβδο, μια ομπρέλα ή οποιοδήποτε μακρύ αντικείμενο για να πιαστεί το άτομο που κινδυνεύει
• φωνάξτε όσο πιο δυνατά μπορείτε βοήθεια και ζητείστε από κάποιον να καλέσει το 166 (ΕΚΑΒ) ή το 112 (Ευρωπαϊκός Αριθμός Εκτακτης Ανάγκης)
• αν είστε δεινός κολυμβητής μπορείτε να μπείτε στο νερό μέχρι το σημείο που καλύπτει τη ζώνη σας και να απλώσετε ένα αντικείμενο ή ρούχο για να πιαστεί το άτομο που κινδυνεύει (χωρίς επαφή!)

Ποτέ μην προσπαθήσετε να σώσετε κάποιον πηδώντας μόνοι στο νερό γιατί κινδυνεύετε να θέσετε σε κίνδυνο δύο άτομα.

Αυτό (διάσωση με επαφή) μπορεί να το κάνει μόνο ένας καλά εκπαιδευμένος ναυαγοσώστης, αφού έχει εξαντλήσει τις παραπάνω προσπάθειες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News