Το κοιμητήριο Μορούμπι στο Σάο Πάολο έχει πάντοτε πολύ κόσμο, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κάποια τελετή. Ενας από τους τάφους που βρίσκονται εκεί, με την επιγραφή «Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού» χαραγμένη στη μαρμάρινη πλάκα του, είναι εδώ και τρεις δεκαετίες τόπος προσκυνήματος. Τον επισκέπτονται καθημερινά, Βραζιλιάνοι από κάθε σημείο της χώρας, τουρίστες από όλο τον Κόσμο, ακόμη και σχολεία. Είναι ο τάφος του Αϊρτον Σένα.

Την Πρωτομαγιά το βουβό πλήθος ήταν πολύ μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, καθώς συμπληρώνονταν 30 χρόνια από την αποφράδα μέρα του δυστυχήματος που έκοψε το νήμα της ζωής του. Οι θαυμαστές του απόθεσαν στο μνήμα του, λουλούδια, σημαίες, ακόμη και κράνη της F1. Ανάμεσά τους, άνθρωποι νεαρής ηλικίας, που δεν πρόλαβαν να τον δουν στις πίστες να ξεπερνά τα όρια σαν ατρόμητος ακροβάτης χωρίς δίχτυ ασφαλείας, αλλά διδάχθηκαν τον μύθο του από τους παλαιότερους.

Στην Ιμολα, τον τόπο της τραγωδίας, η μνήμη του θρυλικού πιλότου της Φόρμουλα 1 (αλλά και του Αυστριακού, Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ, ο οποίος σκοτώθηκε στη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών μια ημέρα νωρίτερα) τιμήθηκε με επισημότητα. Στο Σαν Μαρίνο παρακολούθησαν τη συγκινητική τελετή, ο υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας, Μάουρο Βιέρα, ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ, ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, Αντόνιο Ταγιάνι, ο δήμαρχος της Ιμολα, Μάρκο Πανιέρι, και ο διευθύνων σύμβουλος της Φόρμουλα 1, Στέφανο Ντομενικάλι. Στο τέλος στάθηκαν μπροστά σε ένα πανό με τη φωτογραφία του Σένα, στο σημείο του θανάσιμου τραυματισμού του, και άφησαν από μια ανθοδέσμη.

«Ενα είδωλο, ένας πρωταθλητής, μια ιδιοφυΐα. Ακόμη και 30 χρόνια μετά, η επιρροή του Αϊρτον Σένα παραμένει ισχυρή», έγραψε η Φόρμουλα 1 σε αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο λόγος για τον οποίο ο Σένα «ζει» τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατό του, δεν είναι μόνο το θεϊκό του ταλέντο, το οποίο εκτόξευσε τη δημοτικότητα του σπορ στα ύψη (χάρη και στη συναρπαστική αντιπαλότητα του Βραζιλιάνου με τον Αλέν Προστ). Είναι και η γοητευτική του προσωπικότητα. Η φιλοσοφία του για τη ζωή. Οι αξίες που υπερασπίστηκε. Η ατσάλινη αυτοπεποίθηση, αλλά και η ηρεμία που απέπνεε. Το υπέροχο κοντράστ του βασιλιά στο πιο πλούσιο άθλημα, ο οποίος αγωνιά για τα παιδιά που ζουν στις φαβέλες.

Η δημιουργία του Ινστιτούτου Αϊρτον Σένα ήταν το τελευταίο πράγμα που είχε συζητήσει με την αδελφή του, Βιβιάνε, λίγο πριν ταξιδέψει στο Σαν Μαρίνο για να συναντήσει τον θάνατο, όπως έγραψε ο Guardian. Είχε, ήδη, προσφέρει τεράστια χρηματικά ποσά για παιδιά που ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης, όμως θεωρούσε ότι αυτή η βοήθεια -σαν ελεημοσύνη- δεν ήταν αρκετή. Στο όραμά του έδωσε σάρκα και οστά η Βιβιάνε. Μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και υποτροφιών του Ινστιτούτου, του οποίου είναι πρόεδρος η ίδια, κατάφεραν να σπουδάσουν πάνω από 20 εκατομμύρια νεαροί Βραζιλιάνοι.

Δυο 24ωρα πριν από την τραγωδία στην Ιμολα ο συμπατριώτης του, Ρούμπενς Μπαρικέλο, είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Τον ανέσυραν αναίσθητο από το μονοθέσιο που οδηγούσε. Την επόμενη μέρα σκοτώθηκε ο Ρατζενμπέργκερ. Οταν πληροφορήθηκε ότι ο συνάδελφός του δεν είχε την παραμικρή ελπίδα να επιβιώσει, ο Σένα έπεσε στον ώμο του γιατρού της Φόρμουλα 1, Σιντ Ουότκινς, με τον οποίο είχε αναπτύξει σχέση πατέρα με γιο, και ξέσπασε σε κλάματα. Ο 65χρονος καθηγητής Ουότκινς, διακεκριμένος νευροχειρουργός, είχε κακό προαίσθημα. Προσπάθησε να πείσει τον 34χρονο -τότε- πιλότο να αποσυρθεί από τον αγώνα, ή και να εγκαταλείψει δια παντός τη δράση.

«Εχεις αναδειχθεί τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, είσαι αποδεδειγμένα ο ταχύτερος οδηγός. Τι άλλο πρέπει να κάνεις; Παράτα τα και πάμε για ψάρεμα», του είπε. Επειτα από μια μεγάλη παύση, ο Σένα απάντησε: «Σιντ, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Δεν μπορώ να παραιτηθώ, πρέπει να συνεχίσω». Σε όλες τις συνεντεύξεις που παραχώρησε μέχρι τον θάνατό του, το 2012, ο γιατρός συμπλήρωνε τη διήγηση αυτού του διαλόγου με τη φράση: «Εκτοτε το μετανιώνω κάθε μέρα, που δεν κατάφερα να τον πείσω».

Ο Σένα είχε φοβηθεί, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του, όμως του ήταν αδύνατο να σταματήσει. Εξι χρόνια πριν χάσει τη ζωή του είχε παραδεχτεί: «Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν οδηγούσα συνειδητά, αλλά με ένα είδος ενστίκτου. Βρισκόμουν σε άλλη διάσταση». Κάθε φορά που έμπαινε στο κόκπιτ, ένιωθε την ακατανίκητη επιθυμία να… προσπεράσει τον εαυτό του. Να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα.

Θα έκανε τα πάντα για τη νίκη. Από την άλλη, όμως, ήταν ο πρώτος που θα σταματούσε για να βοηθήσει όποιον αντίπαλο το είχε ανάγκη. Στις ελεύθερες δοκιμές του Βελγικού Γκραν-Πρι το 1992 έκανε κάτι εξωφρενικό. Οταν ο Ερίκ Κομά έχασε τον έλεγχο, προσέκρουσε στις μπαριέρες και έμεινε αναίσθητος στο κόκπιτ, ο Σένα ακινητοποίησε τη McLaren του στο σημείο του ατυχήματος -ενώ τα άλλα μονοθέσια περνούσαν από δίπλα του με ιλιγγιώδη ταχύτητα-, έλυσε τις ζώνες του και έτρεξε να σβήσει τον κινητήρα της Ligier που οδηγούσε ο Γάλλος, ρισκάροντας τη ζωή του. Η διαρροή καυσίμων μετά την πρόσκρουση θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά ή έκρηξη.

Ο θάνατός του ήταν ένα παγκόσμιο «σοκ». Και έγινε η αφορμή να αλλάξουν όλα στους κανονισμούς ασφαλείας για τα οχήματα και τα σιρκουί, όπως αναφέρει σε εκτενές αφιέρωμά του το BBC. Στα 30 επόμενα χρόνια μόνο ένας οδηγός έχασε τη ζωή του σε πίστα της Φόρμουλα 1: ο Ζιλ Μπιανκί στο Γκραν Πρι της Ιαπωνίας το 2014.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News