Τα δύο τρίτα των Γάλλων προβλέπουν πως στις προεδρικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στη χώρα τους τον Απρίλιο του 2022, στην τελική μάχη του δεύτερου γύρου για την κατάκτηση του Ελιζέ θα αναμετρηθούν ο Εμανουέλ Μακρόν και η Μαρίν Λεπέν. Την ίδια ώρα, ωστόσο, σχεδόν τα τρία τέταρτα των γάλλων πολιτών το απεύχονται.

Αυτό τουλάχιστον αποκάλυψε δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα για λογαριασμό της  Figaro. Και πατώντας πάνω στα ευρήματά της, η συντηρητική γαλλική εφημερίδα εύχεται, μέσω ενός κεντρικού άρθρου της που υπογράφει ο Βενσάν Τρεμολέ ντε Βιλέρς, να κινητοποιηθούν οι ψηφοφόροι της παραδοσιακής Δεξιάς ούτως ώστε να σπάσουν το δίπολο της διεκδίκησης της εξουσίας από δύο παρατάξεις που δηλώνουν αμφότερες, ακολουθώντας το παράδειγμα της Μάργκαρετ Θάτσερ, πως «There is no alternative», δεν υπάρχει καμία εναλλακτική επιλογή.

«Ο πόλεμος είναι δυαδικός, αλλά η πολιτική, ορθώς, δεν είναι. Για να είναι αντιπροσωπευτική, η πολιτική ζωή πρέπει να είναι πολυφωνική», υπενθυμίζει ο γάλλος αρθρογράφος. Αυτό, ωστόσο, δεν αλλάζει το γεγονός πως η παραδοσιακή Δεξιά στη Γαλλία «έχασε πολλά και απογοήτευσε πολύ». Αλλά η προάσπιση της κοσμικότητας του κράτους σε μια περίοδο έντονων αντιπαραθέσεων στους κόλπους της Αριστεράς με τελευταία αφορμή μια πορεία κατά της ισλαμοφοβίας (ο Ζαν-Λικ Μελανσόν της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κατηγορήθηκε ότι ασπάζεται τις θέσεις των πιο ακραίων μουσουλμάνων) θα αποδείκνυε ότι το υγιές κομμάτι της Δεξιάς «μπορεί να ξαναβρεί τη θέση του» στην πολιτική σκηνή της χώρας.  Ο δρόμος είναι σίγουρα δύσβατος αλλά υπάρχει. Για να τον διανύσει, όμως, η Δεξιά θα πρέπει πρώτα, υποστηρίζει ο ντε Βιλέρς «να ανακατασκευάσει – όσον αφορά σημαντικά ζητήματα όπως η μετανάστευση, το συνταξιοδοτικό, το πολιτικό Ισλάμ, οι δημόσιες δαπάνες – τη δυνατότητα της ευφυούς διαφωνίας».

Κατά πόσο αυτό είναι εφικτό στην πράξη, θα φανεί σύντομα. Την ίδια ώρα, ωστόσο, ο διευθυντής της αριστερόστροφης Libération Λοράν Ζοφράν, πατώντας και εκείνος πάνω στα ευρήματα της ίδιας δημοσκόπησης, επισημαίνει πως στην ίδια θέση με την παραδοσιακή Δεξιά βρίσκεται και η παραδοσιακή Αριστερά της Γαλλίας.

Η έρευνα της Le Figaro αποκάλυψε επίσης πως το 68% των Γάλλων δεν πιστεύει πλέον στο δίπολο Δεξιά – Αριστερά. Σύμφωνα με τον Ζοφράν, όμως, η «οριζόντια» διαφορά ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά επί θεμάτων όπως ο ρόλος του κράτους, η φορολογία, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και το περιβάλλον εξακολουθεί να υφίσταται. Αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να ακυρωθεί από την «κάθετη» διαφορά των δίπολων εξωστρέφεια – εσωστρέφεια, ανεκτικότητα – ταυτότητα, ελίτ – λαός την οποία εκφράζουν κατά κύριο λόγο ο Μακρόν από τη μία πλευρά και η Λεπέν από την άλλη. Και το ότι στη συνείδηση των γάλλων ψηφοφόρων ο Μακρόν εκφράζει την ελίτ, καθιστά κάθε άλλο παρά σίγουρη την επανεκλογή του.

Τόσο για την παραδοσιακή Δεξιά όσο και για την παραδοσιακή Αριστερά της Γαλλίας, οι προεδρικές εκλογές του 2022 θα αποτελέσουν μια κρίσιμη δοκιμασία. Αμφότερες πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταγωνιστούν τους νέους κυρίαρχους του πολιτικού παιχνιδιού. Ο δρόμος, ωστόσο, που πρέπει να διανύσουν είναι μακρύς.

Προς το παρόν η Αριστερά είναι κατακερματισμένη και δεν διαθέτει υποψήφιους που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την προεδρία ενώ η Δεξιά, παρότι εμφανίζεται πιο ενωμένη, διαθέτει περιορισμένη εκλογική απήχηση. Κατά την επόμενη διετία, η παραδοσιακή Αριστερά και η παραδοσιακή Δεξιά θα πρέπει, οπότε, να αποπειραθούν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους. Οι κύριοι αντίπαλοι του νέου δίπολου εξωστρέφεια – εσωστρέφεια, ο κεντροδεξιός φιλελευθερισμός του Μακρόν, δηλαδή, και ο ακραίος εθνικισμός της Λεπέν, θα συνεχίσουν να έχουν το προβάδισμα. Αλλά το αποτέλεσμα των εκλογών σίγουρα δεν είναι δεδομένο, παρόλο που και η Δεξιά και η Αριστερά θα ξεκινήσουν τον προεκλογικό τους αγώνα από μειονεκτική θέση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News