Αν ήταν άνθρωπος θα είχε εξαντληθεί μέχρι θανάτου προτού φθάσει στα μισά του δρόμου, καθ’ ότι μωρά παιδιά δεν μπορούν να ταξιδέψουν 4.500 χιλιόμετρα – σε τέτοια ηλικία, προτού σκληραγωγηθούμε και… αποκτηνωθούμε, είμαστε το πιο αδύναμο είδος του κόσμου. Ομως ό,τι δεν μπορεί να κάνει το βρέφος μας, το φέρει εις πέρας ο νεοσσός του φλαμίνγκο – του «σικελικού» σίγουρα, όπως έγραψε η Corriere della Sera.

Το ιταλικό Μέσο, σε εκτενές δημοσίευμά του, αφηγήθηκε τη συναρπαστική ιστορία ενός νεοσσού του φτερωτού είδους που έχει «το χρώμα της φλόγας» στο όνομά του και τη φλογερή εντολή του μακρινού ταξιδιού καταγεγραμμένη στο DNA του. Το ηλικίας πέντε μηνών πουλί κατάφερε να πετάξει από μία περιοχή κοντά στις Συρακούσες μέχρι τη νότια ακτή του Περσικού Κόλπου. Το ταξίδι του δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση, αφού τεκμηριώθηκε από το «δαχτυλίδι» που του είχαν περάσει οι Ιταλοί στο πόδι αμέσως μετά τη γέννησή του, όπως έκαναν και σε άλλα πουλάκια του είδους του.

Το συγκεκριμένο φλαμίνγκο έσκασε μύτη από το αυγό του κατά τη διάρκεια του εφετινού καύσωνα που έψησε ανθρώπους και εκκόλαψε φλαμίνγκο δίπλα στο διάσημο «Αυτί του Διονύσου» και πλάι στο ελληνικό θέατρο όπου ακόμη και σήμερα, κάθε καλοκαίρι, ανεβαίνουν από ιταλικούς θιάσους οι αθάνατες τραγωδίες και κωμωδίες. Μπορεί και να άνοιξε το μάτι του καθώς στο θέατρο παίζονταν οι «Ορνιθες» και γινόταν λόγος για τη νεφελοκοκκυγία των πουλιών…

Το πουλί αμέσως έλαβε έναν κωδικό από τους ειδικούς της ιταλικής εταιρείας προστασίας πτηνών LIPU (Lega italiana protezione uccelli). Ηταν ο E:HJV. Οπως απεδείχθη, το πουλί διήνυσε την τεράστια απόσταση μέσα σε λίγους μήνες, ξεκινώντας τον Αύγουστο, μετακινούμενο από το καταφύγιο πτηνών των Συρακουσών δυτικότερα αρχικώς, στο Τράπανι, και στη συνέχεια ανατολικά και νότια, ώσπου έφθασε στα Εμιράτα. Εκεί έγινε αντιληπτό ότι έφερε τη σήμανση στο πόδι του, και φωτογραφήθηκε. Τα καρέ διακινήθηκαν μεταξύ των ορνιθολόγων και εξήχθησαν τα συμπεράσματα που έπρεπε.

Η έξτρα πληροφορία την οποία έδωσε η Corriere αφορά το ενδιαφέρον που επέδειξε για το πουλί ακόμη και ο σεΐχης Αλ Μουάλα, υπουργός Τουρισμού και Αρχαιοτήτων των Εμιράτων, αν και, σχετικά με τα πτηνά, ευρέως είναι γνωστή η αγάπη των αράβων Κροίσων μόνο για τα κυνηγετικά γεράκια. Να που τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, τελικά.

Οι ειδικοί στα φλαμίνγκο είπαν στο ιταλικό Μέσο ότι «τα φλαμίνγκο των Συρακουσών δεν γνωρίζουν σύνορα» και ότι είναι βέβαιοι ότι ανάλογα μηνύματα για τα μακρινά ταξίδια τους «θα έχουμε και από τη λίμνη Νακούρου», της Κένυας, «οπότε θα αντιληφθούμε τον πλήρη κύκλο της μετανάστευσης αυτού του είδους».

Οι άνθρωποι της LIPU είναι πλέον βέβαιοι ότι οι νεοσσοί των φλαμίνγκο μπορούν να μετακινηθούν όχι μόνο στους κλασικούς παράκτιους υδροβιοτόπους της Μεσογείου, που είναι ο συνήθης προορισμός τους και ο τόπος συγκέντρωσής τους, αλλά και σε άλλη μέρη, μακριά, στην Ανατολή, όπως η Τουρκία και το Ιράν. Και ότι τέτοια ταξίδια δεν τα κάνουν μόνο τα «σικελικά» φλαμίνγκο, αλλά και τα «γαλλικά» και τα «ισπανικά» .

Είναι μία μεταναστευτική κινητικότητα «παράλληλη» με την ανθρώπινη, με αυτήν δηλαδή που γίνεται σε αντίθετη κατεύθυνση και όχι με τη δύναμη των φτερών, αλλά με το καύσιμο των δολαρίων που καταπίνουν ο διακινητής και τα καρυδότσουφλά του…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News