Στο νέο της τραγούδι με τίτλο «Break my heart», η Dua Lipa τραγουδά το εξαιρετικά επίκαιρο «Επρεπε να είχα μείνει σπίτι». Όμως αυτός ο στίχος είναι ένα από τα λίγα στοιχεία  που υπενθυμίζουν στον ακροατή πως πρόκειται για κομμάτι του 2020. Ναι, φυσικά, η ποιότητα του βίντεο δείχνει ότι είναι πρόσφατο, όμως τόσο οι εικόνες, όσο και ο ήχος, είναι βγαλμένα από προηγούμενες δεκαετίες.

Με το χαρακτηριστικό της, πλέον, κοκαλάκι να κρατά τα βαμμένα ξανθά μαλλιά της, η 24χρονη, παρέα με τις χορεύτριες της, μοιάζουν σαν κομπάρσοι από την ταινία «Clueless», του 1995. Αυτό που βλέπεις, άλλωστε, στο βίντεο, θυμίζει παρελθόν,τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και τις αρχές του 21ού αιώνα.

Ομως, η 24χρονη Βρετανή, με καταγωγή από το Κόσοβο, δεν είναι η μόνη τραγουδίστρια που με τη μουσική της φαίνεται να αναπολεί την συγκεκριμένη εποχή, εκεί λίγο πριν ή λίγο μετά από το Mιλένιουμ, γνωστή και ως Y2K.

Η Αριάνα Γκράντε, ο Τρόι Σιβάν, και η SZA είναι μόνο μερικές από τους καλλιτέχνες που γεννήθηκαν στις αρχές τις δεκαετίας του ΄90 και τώρα φέρνουν στο προσκήνιο κάποιες από τις μουσικές τάσεις της παιδικής τους ηλικίας.

Φυσικά, η νοσταλγία για τα 90’s δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά ο χρόνος κυλάει και μαζί προχωρά ο περίπου 20ετής κύκλος που επαναφέρει το παλιό, αυτή τη φορά ως βίντατζ, όπως προκύπτει και από σχετικό άρθρο των New York Times. Ετσι, τα χαρακτηριστικά της προ 20ετίας ποπ σκηνής _ boy bands, φουτουρισμός και υπερβολικά πολύ γκλίτερ _ κάνουν… comeback και ανακατασκευάζονται, μέσω των νεαρών αστέρων του σήμερα.

Τι ακριβώς, λοιπόν, αντιπροσωπεύει το Y2K; Σε ένα περυσινό άρθρο του στο GQ, για την επιστροφή της μόδας εκείνης της εποχής, ο Γκριμ Σβαρτς περιέγραψε την αισθητική της ως «μια μίξη ανησυχίας και ενθουσιασμού για την ραγδαία εξάπλωση της τεχνολογίας και την έναρξη της νέας χιλιετίας».

Οπως συνήθως συμβαίνει, το κοινωνικό κλίμα αποτυπώθηκε και στην μουσική βιομηχανία, που ήταν πολύ πιο διαφορετική και αισιόδοξη από ό,τι είναι σήμερα. Αλλωστε, πώς να μην ήταν; Οι εφαρμογές streaming δεν υπήρχαν, λίγοι ήταν αυτοί που κατέβαζαν παράνομα τραγούδια και τα δισκάδικα ήταν ακόμη «ζωντανά».

Λεφτά υπήρχαν και σίγουρα, πρέπει να βοήθησε η ακαταμάχητη δημοφιλία μίας λαμπερής ποπ μουσικής, που στόχευε στο εφηβικό κοινό και όπως πάντα, έβρισκε τρόπους να παραμένει και να «κολλάει» στο κεφάλι σου. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, οι N’Sync και οι Backstreet Boys σημείωσαν τεράστια επιτυχία και, λίγο πιο δίπλα στο μουσικό φάσμα, έμπαινε στο προσκήνιο και η R&Β, με γκρουπ σαν τις TLC και τις Destiny’s Child.

Δύο δεκαετίες αργότερα, η μεγαλύτερη νεαρή αστέρας της ποπ, η Αριάνα Γκράντε, ανέβηκε στην σκηνή στο τεράστιο φεστιβάλ της Κοατσέλα μαζί με τέσσερα από τα πέντε μέλη των N’Sync. «Προετοιμάζομαι όλη μου τη ζωή για αυτήν την στιγμή» φώναξε, εμφανώς ενθουσιασμένη, στο κοινό της η βραβευμένη με Grammy καλλιτέχνις.

Ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ ήταν το μόνο μέλος του διάσημου boy band που δεν κατάφερε να «δώσει το παρών» εκείνη την ημέρα, όμως… επανόρθωσε με το ντουέτο του με την τραγουδίστρια της σόουλ και της R&B, SZA, με τίτλο «The other side». Το βίντεο για το τραγούδι φαίνεται να νοσταλγεί τις απαρχές των 2000’s, ενώ η ανερχόμενη «Summer Walker» γύρισε τον χρόνο λίγο πιο πίσω.

Για το single της «Come Thru» δανείστηκε ένα κομμάτι από το hit του 1997 «You make me wanna», προσκαλώντας και τον δημιουργό του, Ασερ, στο βίντεο κλιπ. Ποιος θα το περίμενε, ότι εν έτει 2020, οι καρδιοκατακτητές από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 θα ήταν και πάλι στην μόδα;

Ομως, κανένα βίντεο δεν κλείνει το μάτι στην εποχή του Y2K σαν αυτό της Normani, για το τραγούδι της «Motivation», στο οποίο ξεκάθαρα μιμείται την Μπρίτνεϊ Σπίαρς και την Τζένιφερ Λόπεζ, φορώντας ένα μπλουζάκι με την επιγραφή «1996» (τη χρονιά που γεννήθηκε).

Ισως η νοσταλγία για τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και των αρχών των 2000’s, μιας εποχής που για πολλούς φαίνεται «σαν χθες», να είναι κάπως σουρεαλιστική. Η περίοδος, άλλωστε, δεν ήταν για τη μουσική τόσο σημαντική όσο τα ‘60ς και τα ‘80ς. Και αν θέλουμε να την προσδιορίσουμε χρονικά, μπορεί να μην συμφωνούμε για την αρχή της, ξέρουμε, όμως, το τέλος της. Τελείωσε μαζί με τις ζωές 2.977 ανθρώπων, με την πτώση των Δίδυμων Πύργων της Νέας Υόρκης.

Πολλά άλλαξαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και η μουσική δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ξαφνικά, το μέλλον δεν φαινόταν τόσο λαμπρό, ειδικότερα για μία μουσική βιομηχανία που θα μεταμορφωνόταν, όσο όλο και περισσότερα σπίτια, σε όλο και περισσότερες χώρες, είχαν πρόσβαση σε παράνομες εφαρμογές λήψης τραγουδιών, σαν το Νapster.

Και πάλι, όμως, η μιλένιουμ ποπ υπήρξε, στα πλαίσια μιας εντελώς διαφορετικής κοινωνίας από τη δική μας και τώρα «τρυπώνει» στα κομμάτια των καλλιτεχνών που θα μεσουρανούν για τα επόμενα χρόνια. Γιατί, στο κάτω-κάτω, άνθρωποι είναι και αυτοί και στους δύσκολους καιρούς καταφεύγουν στις πιο αθώες πτυχές του μυαλού τους, όπου αναπαύεται η νοσταλγία για την παιδική τους ηλικία και οι ήχοι που την συνοδεύουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News