Στην καρδιά του καλοκαιριού τα βλέμματα και των Ελλήνων θα είναι στραμμένα στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Οι τηλεοράσεις θα μεταφερθούν στα μπαλκόνια και όλοι θα περιμένουν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016. Κάποια στιγμή τα τηλεοπτικά πλάνα θα ακολουθήσουν τα βήματα του επικοντιστή Κώστα Φιλιππίδη, του κορυφαίου έλληνα αθλητή στίβου για το 2014 που ξέρει πολύ καλά να πολεμάει και να βάζει όλο και ψηλότερα τον πήχη. Τι και αν όπως φαίνεται ο ίδιος αλλά και το άθλημα του δεν απολαμβάνουν το ενδιαφέρον που τους αξίζει από τους υπευθύνους του ελληνικού αθλητισμού.

Συναντήσαμε τον Κώστα Φιλιππίδη ένα μεσημέρι Σαββάτου στο κλειστό προπονητήριο του ΟΑΚΑ. Ο ίδιος βρίσκεται στην τελική ευθεία της προετοιμασίας του για τους Αγώνες του Ρίο. «Ελα να δεις πού κάνω προπόνηση», μας είπε μετά τις αρχικές συστάσεις. Μπαίνοντας στον κλειστό χώρο των πιο γνωστών εγκαταστάσεων της χώρας συνειδητοποιήσαμε ότι η εικόνα που είχαμε για τον χώρο όπου προπονούνται οι πρωταθλητές απείχε πολύ από την πραγματικότητα: σπασμένοι τοίχοι, παρατημένα όργανα, στρώματα καλυμμένα με τόνους σκόνης και ένα ταβάνι που μετά από χρόνια σταμάτησε να στάζει.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Για τον Κώστα Φιλιππίδη όλα άρχισαν προτού κλείσει τα πέντε χρόνια του. «Η αρχή έγινε με την ενόργανη γυμναστική με την οποία ασχολήθηκα μέχρι τα 14. Ημουν καλός αλλά μέσα σε ένα καλοκαίρι πήρα απότομα ύψος και έκτοτε το κορμί μου δεν ήταν κατάλληλο για το συγκεκριμένο άθλημα. Ετσι ξεκίνησα το άλμα επί κοντώ στον Πανελλήνιο, με προπονητή τον Δημήτρη Κυτέα. Μέχρι και σήμερα είμαι στον ίδιο σύλλογο και έχω τον ίδιο προπονητή».

Βρισκόμασταν καθισμένοι σε δύο μαύρες καρέκλες ακριβώς δίπλα στα δύο στρώματα όπου προσγειώνονται οι αθλητές του άλματος επί κοντώ. Ο Φιλιππίδης μας μίλησε για τα πρώτα του χρόνια στο άθλημα. Τότε που μετά το σχολείο έπρεπε να τρέξει για την προπόνηση. «Οταν ήμουν στο γυμνάσιο, το σχολείο ήταν μία εβδομάδα πρωί και μία εβδομάδα απόγευμα. Ηταν πολύ δύσκολο. Την μία εβδομάδα πήγαινα προπόνηση πριν από το σχολείο και την άλλη μετά. Οταν πήγα λύκειο άλλαξα σχολείο και ρύθμισα λίγο την καθημερινότητά μου».

Εκτός από τις σκληρές προπονήσεις, ο Φιλιππίδης πέρασε και αρκετές ώρες πάνω από τα βιβλία. Ετσι κατάφερε να εισαχθεί στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. «Είχα ένα πιεσμένο πρόγραμμα αλλά δεν στερήθηκα κάτι. Απλώς ήμουν όλη μέρα στην τσίτα. Μέχρι και πέρυσι που τελείωσα το μεταπτυχιακό στην ΑΣΣΟΕ». Ενας πρωταθλητής λοιπόν με μεταπτυχιακό που στην Ελλάδα του 2016 παλεύει ακόμα για τα βασικά. «Στο εξωτερικό έχουν την στήριξη της χώρας τους» υποστήριξε ο ίδιος, «τους παρέχονται οι κατάλληλες συνθήκες για να γυμναστούν. Σκέψου ότι αυτήν τη στιγμή δεν έχουμε ένα στρώμα να βγάλουμε έξω για να κάνω προπόνηση. Ετοιμάζομαι για Ολυμπιακούς Αγώνες και έχω μόνο τον κλειστό στίβο. Τον χειμώνα από την άλλη δεν έχουμε καν θέρμανση».

«Θεωρείς ότι το πρόβλημα είναι καθαρά οικονομικό;» ρωτήσαμε τον αθλητή. Απάντησε χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα. «Σαφώς είναι και θέμα οικονομικό. Λείπουν οι πόροι. Ομως ακόμα και στην περίπτωση που φέρουμε ένα ακριβό όργανο, δεν θα έχει την κατάλληλα συντήρηση και θα χαλάσει αμέσως. Δεν υπάρχει ένας στρατηγικός σχεδιασμός. Βέβαια ο ΣΕΓΑΣ (Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων) έχει κάνει προσπάθειες τα τελευταία χρόνια. Αρκετά πράγματα όμως θέλουν ακόμα δουλειά».

Ο Φιλιππίδης αποφάσισε να μείνει εδώ και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. «Δεν μπήκα ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ ότι αυτή η κατάσταση θα με κάνει να φύγω από την χώρα. Θα κάτσω εδώ και θα το παλέψω» λέει. Συνοδοιπόρος του όλα αυτά τα χρόνια είναι ο κ. Κυτέας αλλά και η οικογένειά του. Ο πρωταθλητής όμως έχει και σημαντική βοήθεια στον οικονομικό τομέα. «Αυτή τη στιγμή ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της προετοιμασίας μου καλύπτεται από τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ). Αυτός είναι και ο χορηγός μου μέσω του προγράμματος ‘‘Υιοθετήστε έναν αθλητή’’ της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ). Αυτή η στήριξη υπάρχει τα τελευταία δύο χρόνια και ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Προέδρου της ΕΟΕ Σπύρου Καπράλου τον οποίο θα ήθελα να ευχαριστήσω. Πραγματικά η βοήθεια των ΕΛΠΕ είναι πολύ σημαντική γιατί υπάρχει μεγάλο κόστος στην προετοιμασία μας».

Φέτος λοιπόν ο Κώστας Φιλιππίδης αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τον αθλητισμό. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει σε πάνω από 30 αγώνες κάθε 12 μήνες. Μία ζωή μοιρασμένη σε αεροπλάνα, ξενοδοχεία και δεκάδες διαδρόμους γηπέδων στίβου ανά τον κόσμο. «Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες θέλω να συνεχίσω με ένα διδακτορικό» λέει. Οι ακαδημαϊκές βλέψεις λοιπόν δεν σταματούν. Αλλωστε, όπως υπογράμμισε, «ο αθλητισμός τελειώνει νωρίς και εγώ δεν έχω σκοπό να γίνω προπονητής. Η προπονητική είναι για όσους την έχουν σπουδάσει, όχι για τους πρώην αθλητές».

Τα χέρια του πρωταθλητή είναι γεμάτα κάλους. «Παράσημα» σκληρής προπόνησης και συνεχών αγώνων. Ο ίδιος πάντως δεν θεωρεί ότι αυτό είναι κάτι αξιοσημείωτο. «Τι να πουν και οι εργάτες που σκάβουν με 40 βαθμούς» λέει χαριτολογώντας. Μας αποχαιρετά και επιβιβάζεται στο μικρό του αυτοκίνητο. Σε λίγο καιρό η κάμερα θα τον ακολουθεί καθώς θα «ίπταται» στον ουρανό του Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκεί ίσως καταφέρει για ακόμη μια φορά να δει τον κόσμο πάνω από τα 590 εκατοστά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News