Το Νταντί, η πατρίδα του Μπράιαν Κοξ, είναι μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στη βόρεια Σκωτία, άχρωμη και σκοτεινή με μια πρώτη ματιά, αλλά γοητευτική και μυστηριώδης αν περπατήσεις λίγο στα δρομάκια της. Σκοτεινό, μυστηριώδη, αλλά και γοητευτικό θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς και τον 77χρονο Κοξ, χάρη στον ρόλο με τον οποίο έγινε περισσότερο γνωστός: του μεγιστάνα Λόγκαν Ρόι στο «Succesion», την καθηλωτική τηλεοπτική σειρά του HBO που για πολλούς θεωρείται η καλύτερη της δεκαετίας.

Κλασικός σαιξπηρικός ηθοποιός με πολυάριθμες διακρίσεις, ο Μπράιαν Κοξ έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με δύο βραβεία Λόρενς Ολίβιε (και άλλες δύο υποψηφιότητες), μια Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία του Λόγκαν Ρόι και ένα Primetine Emmy, ενώ ήταν υποψήφιος για τρία Emmy Α’ ανδρικού ρόλου στη Ζώνη Υψηλής Τηλεθέασης, συνολικά.

Στην πρόσφατη τελετή απονομής το βραβείο κέρδισε τελικά ο συμπρωταγωνιστής του στο «Succesion» Κίραν Κάλκιν. Ο Κοξ έχει μια κόρη και έναν γιο από τον δεύτερο γάμο του με την Καρολάιν Μπαρτ και άλλους δύο γιους από τον τρίτο γάμο του, με την επίσης ηθοποιό Νικόλ Ανσαρί. Ζει με τη σύζυγό του μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης. (Δείτε το trailer της σειράς)

«Είμαι εργασιομανής» δηλώνει σε συνέντευξή του στους Times, με αφορμή τα βραβεία Emmy αλλά και την επιστροφή του στο ραδιόφωνο του BBC4 με το δράμα σε δύο μέρη «McLevy in the New World». «Ολοι αναρωτούνται “πώς κάνεις τόσα πολλά;” Η απάντηση είναι “γιατί τα απολαμβάνω”. Η υποκριτική είναι μια υπέροχη ζωή. Δεν θα την παρατούσα με τίποτα. Αλλά είναι και μια ζωή γεμάτη απογοήτευση. Πρέπει να ξέρεις πώς να διαχειρίζεσαι την απόρριψη» λέει στη δημοσιογράφο της  βρετανικής εφημερίδας, Ελίζαμπεθ Πέρλμαν. Προσθέτει ότι στο Χόλιγουντ έχεις έξτρα προνόμια: «Οταν πηγαίνεις σε μια τελετή βραβείων, υπάρχουν εκεί άνθρωποι που δίνουν δώρα, οπότε μόλις απέκτησα μια τεράστια καφετιέρα».

Ο Κοξ αποκαλύπτει ακόμη ότι παράτησε το σχολείο στα 15 του: «Ημουν σαν ψάρι έξω από το νερό. Πήγαινα σε μια τεχνική σχολή και ήμουν απελπιστικά κακός στην ξυλουργική. Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός, από τα τρία μου χρόνια. Ευτυχώς είχα δυο σπουδαίους δασκάλους που με φρόντιζαν. Ενας από αυτούς ήταν ερασιτέχνης τραγουδιστής όπερας και μεγάλος λάτρης του θεάτρου».

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Brian Cox (@coxusa)

Ο πατέρας του Μπράιαν Κοξ και η αδελφή του στο μαγαζί τους το 1954, έναν χρόνο πριν πεθάνει

Ο σκωτσέζος ηθοποιός ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά μιας κλώστριας σε υφαντουργείο γιούτας, που πάθαινε τακτικά νευρικές κρίσεις, και ενός πρώην αστυνομικού που άνοιξε στη συνέχεια ένα μαγαζάκι, αλλά πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας όταν ο Κοξ ήταν οκτώ ετών. Η κληρονομιά του; «Ο πατέρας μου άφησε 10 λίρες στην τράπεζα όταν πέθανε. Δυστυχώς, πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία. Ηταν μόλις 51. Ηταν μπακάλης και τα πήγαινε καλά, αλλά έκανε κακές επενδύσεις. Ηταν μια φτωχή περιοχή και όταν πέθανε του χρωστούσαν πολλοί στη γειτονιά . Δεν πλήρωσαν ποτέ. Αυτό σήμαινε ότι από την κατώτερη μεσαία τάξη περάσαμε στη φτώχεια. Παρακάμψαμε την εργατική τάξη».

Οταν η μητέρα του έπαθε έναν πολύ σοβαρό νευρικό κλονισμό, της έκαναν θεραπεία με ηλεκτροσόκ. «Ενα μεγάλο μέρος της μακροπρόθεσμης μνήμης της χάθηκε» λέει, οπότε τον μεγάλωσαν οι αδερφές του. «Η μεγαλύτερη αδερφή μου ήταν πολύ καλή μαζί μου. Ζούσαν με τον άνδρα της σε δυο δωμάτια και είχαν δυο παιδιά. Ηταν πολύ φτωχικά. Με πήρε μαζί της και κοιμόμουν με τα παιδιά σε ένα κρεβάτι. Πέντε οικογένειες μοιραζόμασταν μια τουαλέτα».

Ο Κοξ ήταν προικισμένος με καλή φωνή: «Το ραδιόφωνο έχει να κάνει πρώτα και κύρια με τη φωνή. Λατρεύω το ραδιόφωνο γιατί δεν χρειάζεται να φοράς κοστούμι. Δεν χρειάζεται καν να μάθεις τον ρόλο σου. Δεν χρειάζεται να μακιγιαριστείς. Οπότε είναι πολύ ευχάριστο» λέει στους Times.

Η πρώτη του δουλειά ήταν στο τοπικό θέατρο ρεπερτορίου στο Νταντί, όπου ξεκίνησε ως βοηθός της καλλιτεχνικής διευθύντριας, η οποία του έδινε τις εισπράξεις για να τις καταθέσει στην τράπεζα. «Φανταστείτε ότι εμπιστευόταν ένα 15χρονο αγόρι! Θα μπορούσα να το είχα σκάσει με τα λεφτά. Επλενα και τη σκηνή. Μετά από αρκετούς μήνες ανέβηκα στην ιεραρχία και έγινα ο χειρότερος διευθυντής σκηνής που υπήρξε ποτέ. Σε μια περίπτωση ξέχασα να σηκώσω την κουρτίνα…» θυμάται από εκείνη την περίοδο.

Και η σχέση του με τον Λόγκαν Ρόι; «Η προσωπικότητα του Λόγκαν Ρόι είναι πολύ πιο σκληρή από τη δική μου. Εγώ είμαι αβέβαιος, ενώ εκείνος είναι απόλυτος. Συνειδητοποίησα ότι είναι ένας άνθρωπος που έχασε κάτι στην πορεία. Εχασε την αίσθηση του σκοπού, ή τουλάχιστον ο σκοπός του έγινε πολύ διαφορετικός. Τα πάντα συνδέθηκαν με την απληστία» αναφέρει ο σκωτσέζος ηθοποιός για τον ρόλο του στο «Succesion», που τον έκανε διάσημο διεθνώς.

Στη συνέντευξή του στους Times ο Κοξ αποκαλύπτει ακόμη ότι τα γυρίσματα της σειράς του HBO ήταν πολύ ευχάριστα. Ενα από τα καλύτερα πράγματα ήταν να παρακολουθεί το χάος που προκαλούσε ο 40χρονος Κίραν Κάλκιν (ο μικρότερος αδελφός του Μακόλεϊ Κάλκιν  υποδύεται τον γιο του Λόγκαν Ρόι, Ρόμαν) καθώς αναδυόταν ως ένας εξαιρετικός ηθοποιός.

«Λατρεύω τον Κίραν. Νομίζω ότι είναι θεϊκός. Με κάνει να γελάω. Είμαι πολύ χαρούμενος που πήρε το Emmy, γιατί του άξιζε. Το να παρακολουθείς τη διαφορετική δυναμική των ηθοποιών είναι αστείο. Εχεις κάποιον όπως ο Μάθιου ΜακΦάντιεν  (Τομ Βάμπσγκανς), ο οποίος είναι σοβαρός και προσγειωμένος και απλά μπαίνει και λέει τα λόγια του. Και μετά έρχεται ο Τζέρεμι Στρονγκ (Κένταλ Ρόι), που είναι πολύ έντονος» λέει για τους νεαρούς συμπρωταγωνιστές του στη σειρά.

Ποιο είναι το μυστικό του για έναν καλό γάμο; «Ξεχωριστά υπνοδωμάτια» υποστηρίζει ορθά-κοφτά ο σκωτσέζος ηθοποιός, «Επισκέπτεστε ο ένας τον άλλον. Ο σύντροφός σας πρέπει να νιώθει ελεύθερος. Ο πρώτος μου γάμος χάλασε γιατί ήμουν στην πιο φιλόδοξη περίοδό μου και αδιαφορούσα για πολλά πράγματα που συνέβαιναν. Η γυναίκα μου ήταν πολύ ικανή στα οικονομικά και τα πήγε πολύ καλά, με κράτησε όρθιο. Αλλά ήταν πιεστικό για το ζευγάρι και μας διέλυσε» αποκαλύπτει.

Το ιδανικό του Σαββατοκύριακο «είναι να μην κάνω τίποτα. Μου αρέσει να είμαι το απόλυτο φυτό. Για μένα αυτή είναι η υπέρτατη πολυτέλεια» λέει ο Κοξ, ενώ παραδέχεται ότι η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη υπόθεση: «Τα παιδιά μου λένε ότι δεν είμαι κακός. Αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό. Οταν χάνεις τον πατέρα σου σε ηλικία οκτώ ετών και η μητέρα σου τρελαίνεται, είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις τι σημαίνει γονική μέριμνα».

Τι του αρέσει να κάνει; «Λατρεύω τη σιδερώστρα μου» ομολογεί στους Times ο σκωτσέζος ηθοποιός. «Δεν ξέρω γιατί, αλλά το σιδέρωμα είναι για μένα διαλογισμός» – και δεν είναι ο μόνος που το βλέπει έτσι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News