Πρώην ηθοποιός σε ταινίες πορνό, η Οβιντί ερευνά από το 2003 σε ντοκιμαντέρ και βιβλία την πορνογραφική βιομηχανία, τη σεξουαλικότητα των νεαρών κοριτσιών, την πορνεία και την εικόνα των γυναικών στην κοινωνία.

Εχει αναλάβει η πορνογραφία το ρόλο της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης; την ρωτάει η Figaro. «Από τη μια πλευρά οι συντηρητικοί έχουν πάθει πανικό, από την άλλη οι ελευθεριακοί του σεξ ζουν στην απόλυτη άρνηση. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η πορνογραφία δεν έχει καμία επίδραση στις σεξουαλικές μας συνήθειες κάνουν λάθος. Εμείς ως ενήλικες, χωρίς καν να το σκεφτούμε, μπορούμε να υιοθετήσουμε ορισμένους από τους κώδικές της. Τι γίνεται με τα παιδιά που μεγάλωσαν έτσι; Προφανώς, κάνουν τη διάκριση μεταξύ πορνογραφικών εικόνων και πραγματικότητας. Βλέπουν ότι η φίλη τους δεν είναι μια ξανθιά σιλικονούχα που περνάει την ημέρα της με ζαρτιέρες».

Τροφοδοτεί την σεξιστική και σεξουαλική βία; «Αυτή η κυρίαρχη πορνογραφία εκπέμπει πάντα τις ίδιες αναπαραστάσεις: κυριαρχεί ο φαλλός. Όλα βασίζονται στο στοματικό σεξ και τη διείσδυση, συνήθως πρωκτικό και ομαδικό. Και με τον σκοπό να μείνουν σημάδια στο σώμα της γυναίκας, σαν να είναι απαραίτητο να λεηλατηθεί. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι τα βίντεο “BDSM” (Δεσμά και Πειθαρχία, Κυριαρχία και Υποταγή, Σαδισμός και Μαζοχισμός) παρακολουθούνται πολύ από τις νεαρές γυναίκες».

Τι ρόλο παίζουν οι γονείς; «Ως έφηβη, μισούσα να ακούω οτιδήποτε σχετικά με τη σεξουαλικότητα. Ως μητέρα, είμαι έτοιμη να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις, αλλά δεν θέλω να ανακατευτώ στα θέματα της ηδονής και της επιθυμίας. Είναι ένα θέμα ταμπού για μένα. Θα ήταν καλό να σταματήσουμε να ενοχοποιούμε τους γονείς για την πορνογραφία. Το κράτος είναι εκείνο που πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του».

Και το σχολείο; «Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Όλοι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις πολύ συγκεκριμένες, και μερικές φορές πολύ ενοχλητικές, ερωτήσεις που θέτουν οι έφηβοι. Αλλά δεν είναι ο καθηγητής της Βιολογίας που θα απαντήσει στην ερώτηση: “Ο σοδομισμός είναι υποχρεωτικός;”. Απαιτείται η ενασχόληση των ειδικών».

Φωτό: Το  πορνό δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Πηγή: Zonta Film Festival

Οι ιστορίες των παιχνιδιών που ξεφεύγουν από το πεπρωμένο τους, πάντα γοητεύουν τους συγγραφείς. Ο Ντόνοβαν Χον, αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, δεν επέλεξε να διηγηθεί μία ιστορία για παιδιά, όπως κάνει ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν στον Μολυβένιο Στρατιώτη του. Προτίμησε κάτι ανάμεσα σε ταξιδιωτικό και επιστημονικό δοκίμιο. Το σημείο εκκίνησης αυτής της εξερεύνησης, που αγγίζει κύρια ζητήματα της εποχής μας, όπως η παγκοσμιοποίηση και η περιβαλλοντική κρίση, είναι η περίεργη ιστορία χιλιάδων πλαστικών παπιών που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς το 1992.

Τα παιχνίδια ήταν τα… θύματα του ναυαγίου ενός πλοίου που διέσχιζε τον Βόρειο Ειρηνικό με σκοπό να φτάσουν στις μπανιέρες των παιδιών του κόσμου. Το αίνιγμα λοιπόν δεν αφορά το πώς, αλλά το πού: πού πήγαν τα πλαστικά παπιά, αφού κανείς δεν ξέρει τι συνέβη με αυτά; Για να βρει την απάντηση, ο Χον περιηγείται με δεξιοτεχνία από τους νόμους των ωκεάνιων ρευμάτων, στους κανόνες του διεθνούς εμπορίου και στην ευαισθητοποίηση για την οικολογική καταστροφή που συμβαίνει στις θάλασσές μας.

Αλλά τι ήταν αυτό που τον ενέπνευσε ιδιαίτερα σε αυτή την ιστορία; «Πρώτα απ’ όλα, η μαγευτική εικόνα χιλιάδων κίτρινων παπιών που πέφτουν από ένα πλοίο στην τεράστια έκταση του Ειρηνικού» απαντά στη Repubblica με αφορμή την έκδοση στα ιταλικά του βιβλίου του «Moby-Duck: The True Story of 28,800 Bath Toys Lost at Sea and of the Beachcombers, Oceanographers, Environmentalists, and Fools, Including the Author, Who Went in Search of Them».

«Κι έπειτα, συνεχίζει, το γεγονός ότι οι ωκεανογράφοι μετέτρεψαν τα παιχνίδια που επαναστάτησαν σε επιστημονικά δεδομένα για να αποκρυπτογραφήσουν μερικά από τα μυστήρια του ωκεανού. Η μοίρα τους θα αποφασιστεί από τους νόμους της φυσικής, της χημείας και του παγκόσμιου εμπορίου».

Ενα μυστήριο μένει ακόμη να λυθεί: γιατί τα κίτρινα πλαστικά παπιά έχουν γίνει ένα σύμβολο της παιδικής ηλικίας;

Φωτό: Τα υπόλοιπα πού πήγαν; Πηγή: YouTube

Κανείς φοιτητής ή φοιτήτρια με πρόσωπο πειραγμένο από πλαστική χειρουργική: αυτό αποφάσισε η Δραματική Σχολή του πανεπιστημίου της κινεζικής επαρχίας Σαντόγκ. Κανείς στη Σχολή και, κατά συνέπεια, κανείς στη θεατρική σκηνή ή σε κινηματογραφικό καστ. Στην πραγματικότητα, η Σχολή θα υποδεχθεί εφέτος 210 νέους φοιτητές από τους 9 χιλιάδες υποψηφίους που έχουν ήδη υποβάλει αίτηση για τις θέσεις (5 χιλιάδες από την ίδια επαρχία, και 4 χιλιάδες από την υπόλοιπη Κίνα).

Ο διευθυντής Ντονγκ Λιάνγκ, σε συνέντευξή του στη  South China Morning Post, ανακοίνωσε ότι όσοι έχουν υποβληθεί σε αισθητικές ή πλαστικές παρεμβάσεις θα αποκλειστούν: «Νομίζω ότι αλλάζουν οι εκφράσεις του προσώπου τους», είπε. «Κι αυτό τους κάνει λιγότερο κατάλληλους για την υποκριτική». Υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο κίνητρο: «Σε όσους πραγματικά θέλουν να κάνουν αυτή τη δουλειά προτείνω να βελτιώσουν τις επαγγελματικές τους δεξιότητες παρά να χάσουν χρόνο για να γίνουν πιο όμορφοι».

Φωτό: Ας ρωτήσουν και την Ζανγκ Ζιγί. Πηγή: Facebook

Δεν πεθαίνει κανείς μόνο από έλλειψη νερού. Πεθαίνει και από μολυσμένο νερό. Για το λόγο αυτό η εφεύρεση που η Ζάρια Γκόρβετ περιγράφει για το BBC μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια: ένα καλαμάκι που φιλτράρει τα επικίνδυνα μικρόβια εμποδίζοντάς τα να φτάσουν στο στόμα.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλείς πηγές πόσιμου νερού. Ως αποτέλεσμα, περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από μολυσμένο νερό παρά από τον πόλεμο. Μέχρι το 2025, εκτιμάται ότι μόνο το μισό  του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζήσει στις περιοχές που η ζήτηση για νερό υπερβαίνει την προσφορά.

Ως εκ τούτου απαιτούνται τολμηρές λύσεις. Και μία από αυτές είναι το LifeStraw: «Κάτι σαν καλαμάκι, το οποίο απλώς πρέπει να βουτήξετε από το ένα άκρο σε λίγο νερό και να πιείτε από το άλλο. Οτιδήποτε παχύτερο από μια ανθρώπινη τρίχα θα παγιδευτεί πριν φτάσει στο στόμα σας. Το 99,9% των παρασίτων και το 99,9999% των βακτηρίων». Πίνοντας μέσα από το LifeStraw, ακόμη και το πιο λασπώδες νερό γίνεται σαν νερό γάργαρης πηγής; Μακάρι.

Φωτό: Να το πιεις και στη χούφτα. Πηγή: Shutterstock