Απαγορεύεται κάθε φυσική επαφή με τον άλλον, είτε είναι συμπαίκτης, είτε αντίπαλος.

Απαγορεύονται τα τάκλιν και οι κεφαλιές.

Δεν επιτρέπονται τα «τείχη» στις περιπτώσεις των φάουλ.

Τα πλάγια καταργούνται καθότι κάθε επαφή των χεριών με την μπάλα απαγορεύεται.

Και, πρώτο και καλύτερο, πρέπει να μπορείς να παίξεις επί 90 λεπτά φορώντας, ιδρώνοντας και αναπνέοντας μέσα από μια μάσκα.

Μα γίνεται έτσι ποδόσφαιρο;

Με την πανδημία να φέρνει νέα ήθη και έθιμα παντού (μεχρι νεωτέρας), τα σχολεία της Μασαχουσέτης πήραν μια γενναία απόφαση: από το να παυθεί κάθε αθλητική δραστηριότητα, θα αλλάξουν μόνα τους τους κανόνες του παιχνιδιού… προς το πιο υγιές στην παρούσα χρονική συγκυρία.

Αρνούμενα να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αντίστοιχων του Βέρμοντ, όπου οι ενδεκάδες έγιναν για λόγους λιγότερου συνωστισμού, επτάδες, τα λύκεια της πολιτείας παίζουν… αλλιώς, τόσο οι ανδρικές, όσο και οι γυναικείες ομάδες.

Που ειναι, όπως λένε, καλύτερο από το καθόλου, που θα ήταν η αμέσως επόμενη επιλογή τους.

Μεταξύ των αλλαγών που συμπεριελήφθησαν είναι μέχρι και το… «Covid foul», στην περίπτωση που μια παίκτρια ή ένας παίκτης έρθει σε επαφή με κάποια άλλη ή άλλο.

«Είναι τρελό», είπε η Φραντσέσκα Γιάντσουκ, επιθετικός της γυναικείας ομάδας του λυκείου Μπίσοπ Φίχαν, «θέλω να κάνω μια κεφαλιά και μετά λέω από μέσα μου “για κάτσε, αυτό απαγορεύεται”. Πρέπει πριν παίξεις να κάνεις ένα βήμα πίσω και να σετάρεις αλλιώς το μυαλό σου».

Και ειναι αλήθεια ότι ειναι όντως τρελό.

Γι’ αυτό και οι νέοι κανόνες δημιούργησαν μια γενική αναταραχή στους κόλπους των λυκείων όταν ανακοινώθηκαν στα τέλη Αυγούστου από την Αθλητική Ένωση Λυκείων της Μασαχουσέτης.

Κάποιοι αθλητικοί αξιωματούχοι παρατήρησαν σχεδόν αμέσως το οξύμωρο της απαγόρευσης της «επαφής».

Η εκπρόσωπος της Ένωσης είπε χαρακτηριστικά: «Δεν ξέρω αν έχετε παρακολουθήσει ποτέ σας ποδόσφαιρο, αλλά αυτό δεν γίνεται».

Και όμως έγινε, όπως και αν φαινόταν στον απλό θεατή-παρατηρητή.

«Είναι ένα παράξενο υβρίδιο μεταξύ του ποδοσφαίρου και χόκεϊ», δήλωσε ο Ζακ Σιάνο, προπονητής της ανδρικής ομάδας ποδοσφαίρου στο γυμνάσιο του Μπέλτσερτάουν.

«Και το παραδέχομαι ότι ήταν λίγο δύσκολο να το παρακολουθήσω».

Οι διαιτητές πρέπει επίσης να προσαρμοστούν.

Πολλοί είπαν ότι η επικοινωνία και η υπομονή είναι πιο σημαντικά από ποτέ γιατί για όλους πλέον ισχύουν οι ίδιοι κανόνες.

Ωστόσο, οι περισσότεροι από τους παίκτες – αγόρια και κορίτσια – κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: είναι καλύτερο να παίξεις με τους νέους κανόνες παρά να μην παίξεις καθόλου.

«Νιώθουμε σαν πειραματόζωα», δήλωσε η προπονητής της γυναικείας ομάδας του λυκείου Ουίλμινγκτον, Σου Χεντι, καταλήγοντας με νόημα ότι «θα δούμε πως θα πάει. Γιατί μέχρι στιγμής κάνεις δεν το έχει δοκιμάσει αυτό που κάνουμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News