Είναι αλήθεια. Και οι καταγγελίες της ιταλίδας ηθοποιού και σκηνοθέτριας Αζια Αρτζέντο, περί βιασμού της από τον μέγα και τρανό παραγωγό Χάρβι Γουάινσταϊν, και εκείνες για άγρια σεξουαλική παρενόχληση, με αντάλλαγμα καριέρα, της Κάντιαν Νομπλ, «ενοχοποίησαν» τις Κάννες. Δύο από τις πρώτες και ηχηρότερες καταγγελίες στο κίνημα #MeToo συνδυάστηκαν με το Φεστιβάλ Καννών. Και μάλιστα στις σουίτες δύο ορόσημων της Κρουαζέτ: η πρώτη στο περίφημο Hotel du Cap-Eden-Roc και η δεύτερη στο πολυτελέστατο Majestic.

Πέρυσι το Φεστιβάλ Καννών έγινε βασικό… θέατρο της κόντρας για το #MeToo. Η ντίβα των Γάλλων Κατρίν Ντενέβ και άλλες 99 γυναίκες της Τέχνης δήλωσαν ότι το #MeToo είναι ένα άγριο «κυνήγι μαγισσών» (ανοικτή επιστολή στην εφημερίδα «Le Monde»), ενώ στο άλλο άκρο γαλλίδες ακτιβίστριες και φεμινίστριες, υπό την Καρολίν Ντε Χάας, χαρακτήρισαν την «Ντενέβ και τις άλλες, απολογήτριες των βιασμών».

Πώς να το βγάλει κάποιος από πάνω του τέτοιο «στίγμα», τέτοια κόντρα, τέτοιο σκάνδαλο; Και όμως, το Φεστιβάλ Καννών αποφάσισε εφέτος να αντιδράσει… οικογενειακά. Να δείξει σε όλη την υφήλιο ότι είναι προορισμός όχι απλώς άκακος, αλλά και «για όλη την οικογένεια». Προσφέροντας σε γονείς με παιδιά προτεραιότητα στις ουρές (που δεν είναι λίγες, ούτε μικρές στη διάρκεια του Φεστιβάλ). Αλλά και ειδικά «πακέτα κόκκινο μπαλόνι» (Le Ballon Rouge baby VIP kit, από την ταινία «Το κόκκινο μπαλόνι» του Αλμπέρ Λαμορίς), για πιστοποιημένες γκουβερνάντες που θα μπορούν να κρατούν τα παιδιά, ενώ οι γονείς θα βρίσκονται σε κάποιο από τα πάρτι της Κρουαζέτ. Συν εξτρά δωρεάν εισόδους για ένα παιδί και την γκουβερνάντα του σε προβολές και εκδηλώσεις. Ο,τι μπορούν για να ξεχαστούν τα «ακατάλληλα δι’ ανηλίκους» σεξουαλικά σκάνδαλα που είχαν ταράξει την 72χρονη πορεία του Φεστιβάλ.

View this post on Instagram

Speaking Truth To Power in Cannes since nobody else would do it ✊ Women Fight On! This speech goes out to all my sisters. I love you. I am grateful. We shall prevail. #cannes2018 #cloture

A post shared by asiaargento (@asiaargento) on May 19, 2018 at 12:26pm PDT

Βέβαια, δεν απέκλεισαν και μία ταινία που αντλεί το θέμα της ακριβώς από την υπόθεση Γουάινσταϊν και το #MeToo, τουλάχιστον από το πρόγραμμα Un Certain Regard (Ενα κάποιο βλέμμα) του εφετινού Φεστιβάλ. Μιλάμε για την ταινία «Nina Wu» του γεννημένου στη Μιανμάρ κινηματογραφιστή Midi Z, πολιτογραφημένου στην Ταϊβάν. Το σενάριο της ταινίας, που ομιλεί μανδαρίνικα, ανήκει στην εκ Ταϊβάν ηθοποιό Wu Ke-xi, η οποία και πρωταγωνιστεί.

Και αυτό την ώρα που ο «Hollywood Reporter» ανακαλύπτει «στοιχεία» ότι εκατοντάδες αμερικανικές κινηματογραφικές εταιρείες έκλειναν κάθε χρόνο σουίτες στα πολυτελή ξενοδοχεία των Καννών, στη διάρκεια του Φεστιβάλ, για να συναντούν εκεί τα στελέχη τους επίδοξες στάρλετ και να «συζητούν για ρόλους». Καθότι «οικογενειακές» εφέτος οι Κάννες, αλλά τα σκάνδαλα ή τα φημολογούμενα σκάνδαλα δεν ξεπλένονται τόσο εύκολα. Πόσο μάλλον σε ένα φεστιβάλ που έχει να επιδείξει και σκάνδαλα και σκανδαλάκια και αποκαλύψεις μυστικών και προκλήσεις αρκετές για να γαργαλήσουν, σε πρωτοσέλιδα ή μη, την περιέργεια του κοινού. Παρακάτω άλλωστε θα δούμε πόσα από αυτά θυμόμαστε από τα 71 συν 1 πλέον Φεστιβάλ των Καννών.

Προηγουμένως ας δούμε ποια μυστικά θα βγουν φέτος στον αέρα. Και ας σταθούμε στα αφιερώματα του γαλλικού TV5 Monde (που παίζει και στις δικές μας τηλεοπτικές συχνότητες) στις Κάννες, με πρώτο και καλύτερο εκείνο στην Κατρίν Ντενέβ. Με μια αποκλειστική συνέντευξή της –ακολουθούν τα πορτρέτα των Ζαν Γκαμπέν, Ροζέ Βαντίμ, Αννα Καρίνα– υπό τον τίτλο «Κάποτε ένα πεπρωμένο: Κατρίν Ντενέβ», που θα μεταδοθεί στην έναρξη του εφετινού Φεστιβάλ, την Τρίτη 14 Μαΐου στις 19:40.

Τι νέο φέρνει; Την ομολογία της για το πόσο βαθιά την επηρέασε ο χαμός της μεγαλύτερης αδελφής της, καλλονής και ηθοποιού, το 1967. Κόρη ηθοποιών, όπως και η Κατρίν, η Φρανσουάζ Ντορλεάκ άνοιξε τον δρόμο στη μικρότερη αδελφή της, με μια καριέρα ηθοποιού που ξεκίνησε στα 10 της χρόνια. Στη δεκαετία του ’60 πέρασε από τα χέρια του Φρανσουά Τριφό και του Ρομάν Πολάνσκι, έπαιξε δίπλα στον Ζαν-Πολ Μπελμοντό, τον Τζιν Κέλι και τον Τζορτζ Τσακίρη και έπαιξε μαζί με την Κατρίν στις «Δεσποινίδες του Ροσφό», τραγουδώντας «είμαστε δίδυμες αδελφές, γεννημένες στο ζώδιο των Διδύμων», το 1967. Την ίδια χρονιά, το σπορ νοικιασμένο αυτοκίνητο που οδηγούσε, όμως, συγκρούστηκε και τυλίχτηκε στις φλόγες έξω από τη Νίκαια.

Η Κατρίν Ντενέβ, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, παραδέχεται ότι σε αντίθεση με την ίδια «η Φρανσουάζ ήταν η χαρά της ζωής», καθόλου ψυχρή, και ο πρόωρος χαμός της, στα 25 της, επηρέασε την ίδια και την καριέρα της περισσότερο από όσο είχε δείξει μέχρι τώρα. «Συνήλθα από το σοκ πολύ αργά και ύστερα από πολλά χρόνια. Αυτός ο χαμός δε ήταν που με έκανε τόσο απρόσιτη». Και εννοεί και προς τα μέσα ενημέρωσης. Με δυο λόγια, την έκλεισε από νωρίς στον εαυτό της.

Στην ίδια συνέντευξη η Ντενέβ αποκαλύπτει ότι η ασθένεια του Αλφρεντ Χίτσκοκ ήταν που την εμπόδισε τελικά να γίνει μία ακόμη από τις ξανθές καλλονές πρωταγωνίστριές του, όπως η Κιμ Νόβακ, η Γκρέις Κέλι και η Τίπι Χέντρεν στο ανεκπλήρωτο κινηματογραφικό τους σχέδιο υπό τον τίτλο «The Short Night». Βέβαια δεν μιλάμε και για τόσο… φυσικές ξανθές, καθώς και στη δική της περίπτωση ο Ροζέ Βαντίμ ήταν που επέμεινε η 20χρονη τότε ανερχόμενη ηθοποιός να βάψει τα καστανά μαλλιά της ξανθά, καθώς «έτσι θα έδειχνε πιο αθώα» στον ρόλο της Ζιστίν στην ταινία «Βίτσιο και αρετή».

Ο Ροζέ Βαντίμ (Πλεμιάνικοφ), ο «σκηνοθέτης που έφτιαχνε ντίβες», ήταν εκείνος που ένωνε την Ντενέβ με την άλλη ντίβα των Γάλλων, την Μπε Μπε ή Μπριζίτ Μπαρντό. Δεκαετίες μετά το σκανδαλιστικό τους «Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», ο μεγάλος έρωτάς του, η Μπε Μπε (πέρα από την Ντενέβ και την Τζέιν Φόντα της «Μπαρμπαρέλας» τους), έφτασε να κατηγορεί την Κατρίν Φαμπιάν Ντενέβ για τις γούνες της, από «βήματος» των Καννών. Οπως έκανε και για τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ και άλλους. Για να περάσουμε ξανά στα σκάνδαλα και τις κόντρες. Δηλώνοντας στο TV5 για την «Ωραία της ημέρας» ότι «δεν δίνει το καλό παράδειγμα και αυτό είναι ένας τρόπος να μιλούν για κείνην που αλλιώς θα την είχαν ξεχάσει»!

Με τέτοιες –γαλλικές– κόντρες και την υπόθεση #MeToo πώς να μη μείνει στο παρασκήνιο το «θηριώδες», όπως λέγεται, ποσόν που εισέπραξε κάτω από το τραπέζι ο πολύς Κουέντιν Ταραντίνο για να πρωτοπαίξει στις Κάννες τη νέα, ένατη ταινία του «Κάποτε στο Χόλιγουντ» (One Upon A Time In Hollywood), με τους Μπραντ Πιτ και Λεονάρντο ντι Κάπριο. Ελάχιστοι θα μάθουν τελικά αν πράγματι ο Ταραντίνο πάει την ταινία πολύ πριν το τελικό της μοντάζ, σε μια πρώτη εκδοχή, και αρκετά διαφορετική όπως λέγεται από τη βερσιόν που θα δείξει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ομως αυτό δεν ενδιαφέρει το Φεστιβάλ. Περισσότερο νοιάζεται πώς θα γράψουν οι φωτογραφίες του προέδρου της κριτικής επιτροπής, του επίσης πολύ Αλεχάνδρο Γκονζάλεζ Ινιαρίτου (του «Revenant» των 12 υποψηφιοτήτων και των 3 Οσκαρ), όταν θα του παραδίδει τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών. Μόνον έτσι θα μπορέσει να ξεπληρώσει τη Sony για τη «μεταφορά» από το Χόλιγουντ και διαμονή σε πολυτελέστατες σουίτες τόσων αστέρων και συντελεστών, από τις πιο ακριβές συνολικά στην ιστορία της Κρουαζέτ.

Σκάνδαλα και σκανδαλάκια

Δεν είναι μια καλή ευκαιρία όλα αυτά να θυμηθούμε όλα όσα σκανδάλισαν τις Κάννες στα 72 χρόνια του κινηματογραφικού θεσμού;

Να ξεκινήσουμε λοιπόν από τη «Βιριδιάνα» του Ισπανού εξορίστου Λουίς Μπουνιουέλ (που έδωσε και στην Ντενέβ τον τίτλο της «Ωραίας της ημέρας»), το 1961. Ο Μπουνιουέλ κατάφερε να πάρει την άδεια των αρχών, επί δικτατορίας Φράνκο, να γυρίσει την ταινία στην πατρίδα του, όταν όμως έφτασε να παιχτεί στις Κάννες, με τα ερωτικά σκιρτήματα μιας μοναχής, τον βιασμό, τη νεκροφιλία, την αιμομιξία και μια «μεθυσμένη παρωδία του Μυστικού Δείπνου» σκανδάλισε πολύ την Καθολική Εκκλησία. Οπως είχε συμβεί και το 1960 με την «Ντόλτσε Βίτα» του Φεντερίκο Φελίνι. Το καθεστώς Φράνκο προσπάθησε να την αποσύρει από τις Κάννες, η ταινία κέρδισε όμως το βραβείο, απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες και ο Μπουνιουέλ επέστρεψε στην εξορία.

Να θυμηθούμε το 1983, όταν η Ιζαμπέλ Αντζανί (πρωταγωνίστρια στο «One Deadly Summer») αρνήθηκε να παραστεί στη συνέντευξη Τύπου, απογοητεύοντας τους φωτογράφους που την εκδικήθηκαν; Πώς; Κατεβάζοντας τις μηχανές τους και γυρίζοντάς της την πλάτη όταν βάδισε στο κόκκινο χαλί.

Η Ούμα Θέρμαν, πάλι, το 2011 αποφάσισε να αναπαραστήσει ενώπιον των φωτογράφων την περίφημη σκηνή της Σάρον Στόουν, δείχνοντας το δικό της «Βασικό ένστικτο». Προηγουμένως, το 2006, ο «κανίβαλος» Σάσα Μπάρον Κόεν φρόντισε ως «Μπόρατ» να φωτογραφηθεί με ένα αποκαλυπτικότατο mankini στην Κρουαζέτ.

Ο προκλητικός Δανός Λαρς Φον Τρίερ, που είχε σκανδαλίσει με μια σκηνή ακρωτηριασμού στον αιματηρό «Αντίχριστό» του και είχε αποδοκιμασθεί ηχηρά το 2009, δύο χρόνια μετά είχε δηλώσει σε συνέντευξη Τύπου «καταλαβαίνω τον Χίτλερ», προκαλώντας σάλο. Σάλο και γιουχάισμα είχε προκαλέσει το 1987 και η ταινία του Μορίς Πιαλά «Under the Sun of Satan», την ώρα που ο σκηνοθέτης παρελάμβανε τον Χρυσό Φοίνικα. «Δεν θα προδώσω τη φήμη μου», ήταν η αντίδρασή του. «Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για την αποδοκιμασία σας. Και αν δεν σας αρέσω, δεν μου αρέσετε κι εσείς», είπε προς το κοινό.

Το 1989 ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Βιμ Βέντερς εξηγούσε ότι δεν βράβευσαν το «Do The Right Thing» του Σπάικ Λι, επειδή ο χαρακτήρας του Μούκι στην ταινία ήταν «αντιηρωικός». Προτού ο Σπάικ Λι απειλήσει από την πλευρά του ότι θα κυνηγήσει τον Βέντερς με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ!

Σε ένα όργιο ψεύτικου αίματος και… φτερών κατέληξε το ιδιότυπο πάρτι που έστησαν μέσα στο Πάρι των Καννών οι συντελεστές της ταινίας «24 Hour Party People» του Μάικλ Γουίντερμποτομ, το 2001. Χρειάστηκε να τους απαγορευτεί –με σεκιουριτάδες- η παραμονή στο πάρτι για να σταματήσουν να «πολεμούν» με ψεύτικα ψόφια περιστέρια.

Σε ένα άλλο πάρτι, για τα 20χρονα του ελβετικού οίκου κοσμημάτων De Grisogono, παρουσία της Σάρον Στόουν, της Πάρις Χίλτον και άλλων 700 ατόμων, το 2013 στο περίφημο Hotel du Cap-Eden-Roc, αποκαλύφθηκε ότι έκανε φτερά ένα διαμαντένιο περιδέραιο αξίας 2 εκατ. ευρώ. Και αυτό αφού είχε κάνει προηγουμένως φτερά ολόκληρο το εντοιχισμένο χρηματοκιβώτιο με κοσμήματα του επίσης ελβετικού οίκου Chopard, αξίας 1,1 εκατ. ευρώ, από το Suite Novotel Cannes Centre.

Η ελάχιστη συμμετοχή κινηματογραφιστριών στις Κάννες και η μη βράβευσή τους με Χρυσό Φοίνικα στηλιτεύθηκε από ακτιβίστριες το 2012 με μια επιστολή στη «LeMonde». Τρία χρόνια μετά το Φεστιβάλ Καννών ερέθισε τις φεμινίστριες, ζητώντας από τις κυρίες που πατούν το κόκκινο χαλί του «να φορούν υποχρεωτικά ψηλοτάκουνα». Και άλλα τρία χρόνια μετά η Κρίστεν Στιούαρτ έφτασε να πετάξει πάνω στο κόκκινο χαλί τα Λεμπουτέν της, διαμαρτυρόμενη για αυτήν την «υποχρέωση».

Το «σκάνδαλο» μιας ταινίας

Ετσι, για την ιστορία, ας προσθέσουμε και ένα ακόμη «σκάνδαλο» (ας το πούμε…) στο εφετινό Φεστιβάλ των Καννών. Την ταινία «Rocketman», την πλέον φιλόδοξη βιογραφία μετά το βραβευμένο «Bohemian Rhapsody» για τον αξέχαστο Φρέντι Μέρκιουρι, που απέφερε 900 εκατ. δολάρια στα ταμεία. Το πλέον ακριβό και φιλόδοξο μιούζικαλ μετά το «Moulin Rouge» του Μπαζ Λούρμαν.

Το «Rocketman» έχει μια ιστορία δέκα ετών, πολλών υπαναχωρήσεων, τριών αλλαγών σκηνοθέτη και τουλάχιστον μιας αλλαγής πρωταγωνιστή. Περιπέτεια. Ο Τομ Χάρντι που ήταν να ενσαρκώσει αρχικά τον Ελτον Τζον στη μεγάλη οθόνη –ακόμη και αν δεν τραγουδούσε-  έδωσε τελικά τη θέση του στον καλλίφωνο Τάρον Εγκερτον του «Kingsman», που θα δει πρώτη φορά τελειωμένη την ταινία στις Κάννες την Πέμπτη 16 Μαΐου. Εταιρείες παραγωγής έχουν πάρει και δώσει σκυτάλη σε αυτή την μάλλον περιπετειώδη –ενίοτε και σκανδαλώδη– βρετανοαμερικανική σκυταλοδρομία δέκα χρόνων, που θα δει στους τίτλους ως τελικό σκηνοθέτη τον Ντέξτερ Φλέτσερ του «Bohemian Rhapsody» (εκεί είχε πάρει τελικά τη θέση του Μπράιαν Σίνγκερ).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News