Το όνομα της Ανγκελα Μέρκελ μπορεί να μην ήταν στο ψηφοδέλτιο στο συνέδριο για την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, στις εκλογές του Σαββάτου, όμως η παρουσία της ήταν παντού ορατή.

Το κόμμα ανέδειξε τον Αρμιν Λάσετ, υποψήφιο της προτίμησής της, σε διάδοχό της ύστερα από 18 χρόνια στην ηγεσία του κόμματος και περισσότερα από 15 χρόνια στην καγκελαρία.

Ετσι, τα μέλη του κόμματος, όπως επισημαίνει το Politico, επέλεξαν να συνεχίσουν στη γραμμή που εκείνη υπέδειξε. Ηταν η αναγνώριση ότι η Μέρκελ άφησε την αδιαμφισβήτητη σφραγίδα της στο CDU, το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα της Γερμανίας, η οποία θα το καθορίσει για πολλά χρόνια ακόμα.

Οι συντηρητικοί, που διαφώνησαν με τη Μέρκελ στην πολιτική της, μεταξύ άλλων, για τους πρόσφυγες, την οικονομία και την πανδημία, έχασαν ξανά την ευκαιρία να βάλουν τέλος στην εποχή Μέρκελ.

Οι σύνεδροι προτίμησαν να μην επιστρέψουν στην παραδοσιακή συντηρητική προσέγγιση του κόμματος στα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, αλλά να συνεχίσουν με οδηγό το κεντρώο συμβιβαστικό πνεύμα της καγκελαρίου.

Ακόμα και αν ο Λάσετ, που πρέπει τώρα να οδηγήσει το κόμμα σε μία σειρά από δύσκολες τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις στα ομοσπονδιακά κρατίδια, τελικά παραχωρήσει τη θέση του για υποψήφιος καγκελάριος στον δημοφιλέστερό του Μάρκους Ζέντερ, πρωθυπουργό της Βαυαρίας, οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως το CDU δεν θα εγκαταλείψει τη γραμμή Μέρκελ, σύμφωνα με το Politico.

Κυρίαρχος του παιχνιδιού

Μια ματιά στο έργο της καγκελαρίου δείχνει τον λόγο. Εδώ και περισσότερα από 15 χρόνια, έχει κυριαρχήσει στη γερμανική πολιτική σκηνή, ακροβατώντας με επιτυχία πάνω στην ιδεολογική γραμμή που χωρίζει τις διαφορετικές φατρίες μέσα στο κόμμα της.

Μπορεί η προσέγγισή της να κόστισε τη στήριξη ορισμένων υποστηρικτών της συντηρητικής πλευράς, οι οποίοι στράφηκαν στην ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία, όμως ταυτόχρονα μεγάλωσε τη βάση του κόμματος, ιδίως στις γυναίκες, που τελικά ήταν το κλειδί στις εκλογικές της νίκες.

Η ψήφος του Σαββάτου στον Λάνσετ έδειξε ότι οι σύνεδροι αναγνωρίζουν πως αν το CDU θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία του στη χώρα, χρειάζεται να εξελιχθεί κατά τις προσταγές της γερμανικής κοινωνίας, υιοθετώντας μία πιο ευέλικτη και φιλελεύθερη προσέγγιση σε πολλά ζητήματα, στρατηγική την οποία πολλοί θα ονόμαζαν Μερκελισμό, όπως σημειώνει το Politico.

Μπορεί η διαφορά του Λάσετ (53%) έναντι του Φρίντριχ Μερτς (47%) να φαίνεται μικρή, αλλά στη σημερινή εποχή της κατακερματισμένης πολιτικής σκηνής παγκοσμίως, δεν είναι. Ακόμα και ένα 6% θεωρείται θρίαμβος.

Εξάλλου, ο μεγάλος αντίπαλος της Μέρκελ εδώ και δεκαετίες, ο Μερτς, είχε χάσει και πριν από δύο χρόνια από την Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ, την αρχική επιλογή της καγκελαρίου για διάδοχό της.

Ετσι, λοιπόν, η διαφωνία για το ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει το CDU μετά την αποχώρηση της Μέρκελ λύθηκε: την ίδια.

Μάλιστα, η καγκελάριος δεν άφησε κανένα περιθώριο παρηγοριάς στον Μερτς, ο οποίος επιχείρησε μόνος του να χρυσώσει το χάπι της ήττας του, προτείνοντας τον διορισμό του ως υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση της Μέρκελ! Η απάντησή της ήταν ότι δεν έχει καμία όρεξη για ανασχηματισμό.

Τακτοποίησε τα πάντα

Με αυτά και με αυτά, η Μέρκελ πλέον βρίσκεται στη σπάνια και ξεχωριστή θέση στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, να έχει καταφέρει όχι μόνο να διαλέξει την ώρα της αποχώρησής της, αλλά και τον διάδοχό της και την πολιτική που θα ακολουθήσει το κόμμα της όταν η ίδια φύγει.

Ο Λάσετ δεν έκρυψε ότι είτε πρόκειται για την οικονομία είτε για την εξωτερική πολιτική, προτίθεται να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε η προκάτοχός του.

Ακόμα και το σύνθημά του προς τους σύνεδρους είχε έντονη τη σφραγίδα της: «Μπορεί να μην είμαι καλός “στη σκηνή”, αλλά μπορείτε να εμπιστευτείτε το ότι είμαι ο Αρμιν Λάσετ».

Ο ίδιος δεν δίστασε να πει δημοσίως αυτό που όλοι στο κόμμα γνωρίζουν, αλλά δεν τολμούν να πουν: ότι η δημοτικότητα του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος οφείλεται στην καγκελάριο και όχι το αντίθετο. «Πολλοί άνθρωποι έλκονται πρώτα από την Ανγκελα Μέρκελ και μετά από το CDU», είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία της καγκελαρίου πρέπει να κερδηθούν εκ νέου και δεν μεταφέρονται στον επόμενο ηγέτη.

Η Ιστορία κρίνει τους πολιτικούς ηγέτες, όχι μόνο για το τι καταφέρνουν όσο βρίσκονται στην εξουσία, αλλά για την επιρροή τους στα βάθη του χρόνου. Το Σάββατο, σημειώνει το Politico, το CDU έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την είσοδο της Μέρκελ στο πάνθεον των ευρωπαίων πολιτικών, δίπλα στον Χέλμουτ Κολ και τη Μάργκαρετ Θάτσερ.

Για αυτό και η εποχή της Μέρκελ όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά ίσως τώρα αρχίζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News