Περνούσα χθες το μεσημέρι έξω από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού κι αναρωτήθηκα πόσα χρόνια ακόμα εγώ, τα παιδιά μου και ενδεχομένως τα παιδιά των παιδιών μου θα το βλέπουν στο μαύρο σημερινό του χάλι. Κτίρια φαντάσματα, κάγκελα μισοδιαλυμένα, δεκάδες λεωφορεία και άλλα μικρότερα οχήματα της παλιάς Ολυμπιακής Αεροπορίας να σαπίζουν σε κοινή θέα. Πιο μέσα, φαντάζομαι, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Μια έκταση  που φτάνει τα 6500 στρέμματα μαραζώνει αναξιοποίητη όπως και ολόκληρο το μέτωπο της παραλιακής από τον Αλιμο ως τη Γλυφάδα.

Πόσα έχω ακούσει κατά καιρούς για επίδοξους επενδυτές που θέλουν να βάλουν τα λεφτά τους στο Ελληνικό. Καταριανοί, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Αγγλοι, Γάλλοι , Πορτογάλοι και πάει λέγοντας… Κανένας από αυτούς, απ όσο θυμάμαι, δεν εμφανίστηκε δημοσίως να δηλώσει την επιθυμία του για επενδύσεις. Κι όμως, το Ελληνικό θεωρείται από πολλούς ειδήμονες ως το… φιλέτο των φιλέτων στα υπό αποκρατικοποίηση περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Γιατί άραγε δεν προχώρησε ποτέ τίποτα από όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα επενδυτικά προγράμματα που κατά καιρούς ακούγαμε από το 2001 και μετά;

Να 'ναι η επίμονη άρνηση «προοδευτικής» κατεύθυνσης τοπικών δημοτικών αρχών να συναινέσουν σε οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο; Να 'ναι η απουσία  πολιτικής βούλησης και ο φόβος του όποιου πολιτικού κόστους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις; Ή μήπως στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ως τώρα καμιά σοβαρή και ρεαλιστική πρόταση από κανέναν σοβαρό επενδυτή;

Ό,τι από όλα αυτά κι αν ισχύει, η ιστορία της ερημοποίησης του Ελληνικού δια της απόλυτης αδράνειας πρέπει να σταματήσει τώρα. Με έναν γρήγορο, ρεαλιστικό και ωφέλιμο για όλους σχεδιασμό, η περιοχή πρέπει να σταματήσει να θυμίζει σκηνικό ταινίας του Αγγελόπουλου.

Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να παρουσιάσει σε υποψήφιους επενδυτές τις προτάσεις της που θα οδηγήσουν σε  ένα σχέδιο αξιοποίησης των 6500στρεμμάτων και του παραθαλάσσιου μετώπου το οποίο  να συνδυάζει εμπορικές δραστηριότητες και χώρους αναψυχής. Ένα σχέδιο από το οποίο μπορούν να προκύψουν και πολλές θέσεις εργασίας που τόσο έχουμε ανάγκη και ανάπτυξη οικονομική και ανάσες για μια περιοχή που έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι.

Το παραμύθι που άκουσα περί δημιουργίας του μεγαλύτερου Μητροπολιτικού-Οικολογικού Πάρκου στην Ευρώπη το οποίο δήθεν θα χρηματοδοτηθεί από Ευρωπαϊκά προγράμματα είναι για γέλια και για κλάματα μαζί. Μόνο αφελείς μπορούν να πιστέψουν ότι στην κατάσταση που είναι η χώρα μας μπορεί να δημιουργήσει με χρήματα από την Ευρώπη ένα  αντίστοιχο Σέντραλ Παρκ και στη συνέχεια να το συντηρήσει χωρίς μάλιστα να υπάρχει κάποια εμπορική δραστηριότητα μέσα σε αυτό το χώρο. Κάτι σαν να μην έχουμε να φάμε δηλαδή κι εμείς να  ζητάμε ραπανάκια για την όρεξη…

Είναι προφανώς οι ίδιοι αφελείς(;) οι οποίοι  κρατούσαν επί χρόνια σε άθλια κατάσταση την παραλία της πόλης που μένω -του Παλαιού Φαλήρου- επειδή ανατρίχιαζαν στην ιδέα ότι κάποιος ιδιώτης θα έμπαινε στην περιοχή και θα έκανε επενδύσεις για οικονομικό κέρδος. Τελικά ο επενδυτής ήρθε, οι «επαγγελματίες» του δήθεν προοδευτισμού έκαναν την καρδιά τους πέτρα  και πλέον δεκάδες χιλιάδες Φαληριώτες και ακόμα περισσότεροι από άλλες περιοχές απολαμβάνουν ένα παραθαλάσσιο πάρκο μοναδικής ομορφιάς. Εκεί που πριν από λίγα χρόνια ο κόσμος φοβόταν και να περπατήσει.

Αν κάτι αντίστοιχο δεν γίνει τώρα για το Ελληνικό, τότε δεν θα γίνει ποτέ… Κι είναι κρίμα και για μας και για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News