Το γκάλοπ της Metron Analysis για το Μega, που δείχνει ντέρμπι ανάμεσα στην Εφη Αχτσιόγλου και τον Στέφανο Κασσελάκη για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προοιωνίζεται κρίσιμες ώρες για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Eνα δίδυμο Αχτσιόγλου – Κασσελάκη στον δεύτερο γύρο μπορεί να σηματοδοτεί από την αναγέννηση του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη διάλυση του. Το αν θα συμβεί το πρώτο ή το δεύτερο δεν θα εξαρτηθεί μόνο από το ποιος ή ποια θα νικήσει, αλλά κυρίως από το πώς θα συμπεριφερθεί ο νικητής ή η νικήτρια και ο ηττημένος ή η ηττημένη.

Η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει σήμερα πιο εύθραυστη από ποτέ. Φαινομενικά η αφορμή είναι η υποψηφιότητα Κασσελάκη. Στην πραγματικότητα, όμως, το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Από την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη εκλογικά και ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε, ήταν ζήτημα χρόνου να αμφισβητηθεί η δυνατότητα συμπόρευσης των διαφορετικών τάσεων που συνυπάρχουν εδώ και πολύ καιρό στο κόμμα. Με αρχηγό τον Τσίπρα, ήταν εύκολο να γκρινιάζουν πολλοί, αλλά δύσκολο να φύγει οιοσδήποτε.

Μετά τη διάσπαση του 2015, που έφυγαν οι «αντιμνημονιακοί» κι έμειναν οι «μνημονιακοί», η συμπόρευση με τον Τσίπρα σήμαινε συμμετοχή σε ένα κόμμα εξουσίας. Υστερα όμως από τη βαριά ήττα των διπλών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου, η προοπτική της επανόδου στην εξουσία μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Και το όνειρο γίνεται εφιάλτης, όταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούν ότι όλοι θα πρέπει να βαδίσουν μαζί, χωρίς να τους ενώνει ένα κοινό όραμα για το μέλλον, ενώ, αντιθέτως, τους χωρίζουν προσωπικές φιλοδοξίες, κομματικές φατρίες και εγωισμοί.

Η «πέτρα του σκανδάλου» είναι ο Κασσελάκης. Ηρθε… από το πουθενά –βάσει της αντίληψης που επικρατεί σε μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ– και διεκδικεί με αξιώσεις την ηγεσία, πράγμα που δεν «καταπίνεται» με τίποτα από την κομματική νομενκλατούρα. Το «πουθενά» είναι η Αμερική και τα πανεπιστήμιά της, ο εφοπλισμός και, πάνω από όλα, το «θράσος» του νέου υποψηφίου που δεν ανέχονται οι κλασικοί Συριζαίοι: η διεκδίκηση της ηγεσίας, χωρίς να έχει κολλήσει κανείς κάποια «ένσημα» στην Αριστερά.

Ωστόσο, αυτός ο «θρασύς» Κασσελάκης, ο προερχόμενος από το πουθενά, εμφανίζεται μέσα σε ένα μήνα να παίζει επί ίσοις όροις την Εφη Αχτσιόγλου στη διεκδίκηση της ηγεσίας. Και μόνο το γεγονός αυτό είναι αρκετό για να προκαλέσει εσωτερική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Αχτσιόγλου ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί, κάποιοι θεωρούσαν μάλιστα ότι θα κερδίσει εύκολα από τον πρώτο γύρο. Μια πιθανή νίκη της με ισχυρό δεύτερο τον Κασσελάκη αλλάζει εντελώς τις εσωτερικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι αυτοί που κατέβηκαν απέναντί της (Τσακαλώτος, Παππάς, Τζουμάκας) για να καταγράψουν κάποιες δυνάμεις που θα τους καθιστούσαν σημαντικούς παίκτες στον δεύτερο γύρο, συνειδητοποιούν ότι έκαναν… μια τρύπα στο νερό! Αν, πάλι, χάσει η Αχτσιόγλου από τον Κασσελάκη, τα πράγματα για αυτούς είναι ακόμη χειρότερα.

Πού είναι, λοιπόν, ο κίνδυνος και πού η ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την εκλογή ηγεσίας; Ο κίνδυνος είναι προφανής και αφορά το ενδεχόμενο της διάσπασης. Ακόμη και ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή –αν υπάρξουν δύο γύροι– η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί πολύ σοβαρά. Και εκεί θα δούμε εάν ο Αλέξης Τσίπρας θα συνεχίσει να σιωπά ή θα επιχειρήσει να εμφανιστεί ως ο θεματοφύλακας της ενότητας, θέτοντας τους υποψήφιους αρχηγούς προ των ευθυνών τους. Η ευκαιρία –όπως συνήθως συμβαίνει– συνίσταται στην υπέρβαση του κινδύνου.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μόνο μέσα από τη συνεννόηση και τη συνεργασία των δύο υποψηφίων αρχηγών που όλα δείχνουν ότι θα πρωταγωνιστήσουν, δηλαδή της Εφης Αχτσιόγλου και του Στέφανου Κασσελάκη. Αν έχουν κάποια πιθανότητα να τα καταφέρουν, είναι μόνο μαζί. Οσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν, τόσο το καλύτερο και για τους δυο. Διαφορετικά, το 17% που πήρε ο Τσίπρας στις τελευταίες εκλογές μπορεί να μην είναι η βάση εκκίνησης, αλλά το εκλογικό «ταβάνι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News