Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Αυτό είναι το πιθανότερο (προσοχή στις λέξεις, λέμε το πιθανότερο, όχι το σίγουρο) ενδεχόμενο. Επομένως, πρέπει να μετράει διπλά όσα λέει τώρα που είναι στην αντιπολίτευση.

Δεν το έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009 κι ας ήξερε ότι η χώρα βρισκόταν μισό βήμα πριν από την χρεοκοπία. Και διαβεβαίωνε ότι, όταν θα ερχόταν στην εξουσία, θα εφάρμοζε το πρόγραμμά του. Δεν άκουγε όσους του έλεγαν να μην υπόσχεται πριν δει τι θα έβρισκε. Δεν το έκανε ο Αντώνης Σαμαράς το 2012, ο οποίος υπονόμευε τον Παπανδρέου παριστάνοντας τον αντιμνημονιακό μόνο και μόνο για να γίνει πρωθυπουργός (εδώ). Κι ας γνώριζε ότι την ίδια πολιτική θα εφάρμοζε. Δεν το έκανε ο Αλέξης Τσίπρας το 2014 και ας ήξερε ότι θα κυβερνούσε μια ήδη χρεοκοπημένη και υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο χώρα. Και υποσχόταν -κι αυτός- ότι θα εφάρμοζε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, διαβεβαίωνε ότι θα υποχωρούσαν οι Ευρωπαίοι και άλλες μπούρδες. Κάποιοι τα λέγαμε εγκαίρως (εδώ και εδώ). Είδαμε τι έπαθαν όταν έγιναν πρωθυπουργοί.

Γι’ αυτό προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι ο Μητσοτάκης φαίνεται να μην τα λαμβάνει υπόψη του αυτά και να πέφτει σε μια μεγάλη αντίφαση. Ιδού πώς:

-Ο Τσίπρας λέει ότι η χώρα βγήκε από τα Μνημόνια, η οικονομία πάει καλά και γι’ αυτό κάνει παροχές και δίνει υποσχέσεις.

-Ο Μητσοτάκης, αντίθετα, λέει ότι όχι μόνο η χώρα δεν βγήκε από τα Μνημόνια, αλλά η κυβέρνηση Τσίπρα έχει φέρει και τέταρτο Μνημόνιο. Επιπλέον, στενοί συνεργάτες του λέει ότι ΝΔ θα παραλάβει καμένη γη (εδώ)!

-Παρόλα αυτά ο Μητσοτάκης ακολουθεί τον Τσίπρα σε παροχολογία. Τάζει -και αυτός- μειώσεις φόρων, αυξήσεις μισθών και επιδόματα (εδώ).

Πώς δένουν όλα αυτά; Δεν δένουν! Είτε η οικονομία που θα παραδώσει ο Τσίπρας στον Μητσοτάκη πάει καλά και, επομένως, ο Μητσοτάκης θα μπορέσει να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του είτε ξέρει ότι θα παραλάβει οικονομικά ερείπια και δεν πρέπει να δίνει υποσχέσεις. Τρίτη εξήγηση δεν υπάρχει.

Ομως, εκτός από αυτήν την αντίφαση, ο κ. Μητσοτάκης έχει πέσει και σε μια παγίδα, με αφορμή το Μακεδονικό και την Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι κατανοητός ο φόβος του ότι, αν υποστήριζε την Συμφωνία, το κόμμα του θα μπορούσε να έχει εκλογικές απώλειες, αφού στις τάξεις του υπάρχουν πολλές χιλιάδες «μακεδονομάχοι». Είναι άλλο αυτό και άλλο το ολίσθημα το οποίο διέπραξε, με την πρωτοφανή κατηγορία που εκτόξευσε εναντίον του αντιπάλου του, ότι «αντάλλαξε» την μη περικοπή των συντάξεων με την Συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Μητσοτάκης δεν πρόσεξε και μέσα στον «μακεδονικό» (συνεδριακό) οίστρο του ουσιαστικά υιοθέτησε το απαράδεκτο σύνθημα «ο Τσίπρας αντάλλαξε την Μακεδονία», παραφράζοντας το «η δημοκρατία πούλησε την Μακεδονία» (εδώ περισσότερα επ’ αυτού).

Ομως, πέρα από αυτό ολίσθημα, ο κ. Μητσοτάκης, με την ακραία ρητορεία του στο Μακεδονικό, δεν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να πέσει σε μια παγίδα. Ποια είναι αυτή; Αν μεν η Συμφωνία των Πρεσπών περάσει από τη σημερινή Βουλή, οι «μακεδονομάχοι» ψηφοφόροι του θα έχουν αύριο, ευλόγως, την απαίτηση από την δική του κυβέρνηση να την ακυρώσει. Και δεν θα μπορέσει. Αν δεν περάσει (γιατί ο κ. Τσίπρας θα επιλέξει να αφήσει αυτό το παλούκι στην επόμενη κυβέρνηση), ο κ. Μητσοτάκης θα κληθεί να πείσει Αμερικανούς και Ευρωπαίους γιατί δεν θα την κυρώσει και θα μπλοκάρει την ένταξη του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ.

Τελειώνουμε όπως αρχίσαμε. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι αρχηγοί τους, που έχουν πολλές πιθανότητες να κυβερνήσουν, πρέπει να προσέχουν διπλά αυτά που λένε, γιατί θα τα βρουν μπροστά τους. Όπως τα βρήκαν ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Τσίπρας, θα τα βρει και ο Μητσοτάκης. Δεν πρέπει να έχει καμιά αυταπάτη επ’ αυτού.

Το διδάσκει το παρελθόν. Το λέει πολύ καλά και αυτή η αναφορά της Γραφής: «Οστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει εις αυτόν…»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News