Εκείνη τη νύχτα η Αργεντινή έτρεχε να προλάβει το τελευταίο τρένο για τη Ρωσία. Το πρόλαβε. Ο Λιονέλ Μέσι είχε, μόλις, σώσει τη χώρα του από ένα ιστορικό κάζο. Αλλά και το ίδιο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 από το «ξενέρωμα» που θα προκαλούσε μία τόσο εμφατική απουσία. Το όνομά του πληκτρολογήθηκε εκατομμύρια φορές στα social media. Το δικό του και… του Μαραντόνα. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το άλλο «θρίλερ» που παίχτηκε 20 λεπτά αργότερα.

Σε ένα γήπεδο – «χωράφι» κοτζάμ ΗΠΑ έχαναν από το Τρίνινταντ & Τομπάγκο (2-1), που στις εννέα προηγούμενες αγωνιστικές μετρούσε οκτώ ήττες και ήταν -με διαφορά- η χειρότερη ομάδα του ομίλου. Οι Ονδούρες νικούσαν το Μεξικό 3-2, ενώ το ματς Παναμάς – Κόστα Ρίκα ήταν στο 1-1. Με αυτά τα αποτελέσματα οι ΗΠΑ πήγαιναν στα μπαράζ, και ο Παναμάς… σπίτι του. Οπως πάντα. Ωσπου, στο 88′, ένα γκολ (του Παναμά) έφερε «τα πάνω, κάτω».

Ενα γκολ, αλλά και μία ιστορική «γκάφα» του 39χρονου ρέφερι Βάλτερ Λόπες και του βοηθού του (από τη Γουατεμάλα) που, νωρίτερα, είχαν επιτρέψει στον Παναμά να ισοφαρίσει χωρίς η μπάλα να έχει περάσει τη γραμμή τέρματος της Κόστα Ρίκα (στους προκριματικούς η Goal Line Technology δεν λειτουργεί).

Με τα νέα δεδομένα, οι Αμερικανοί έμεναν εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου – για πρώτη φορά μετά το 1986. Ο προπονητής τους, Μπρους Αρίνα, ούρλιαζε στον πάγκο και καλούσε τους παίκτες του να επιτεθούν μαζικά. Εις μάτην. Λίγα λεπτά αργότερα ο Παναμάς πανηγύριζε την παρθενική του πρόκριση σε τελική φάση Μουντιάλ, ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν πώς χάθηκε η όγδοη διαδοχική συμμετοχή τους στην κορυφαία ποδοσφαιρική γιορτή, την οποία θεωρούσαν περίπου ως δεδομένη. Είχαν πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο με τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο (1990), με τον Κλίντον (1994, 1998), με τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο (2002, 2006), με τον Ομπάμα (2010, 2014). Αλλά, με πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ, έμελλε να γράψουν την πρώτη τους απουσία εδώ και τρεις δεκαετίες.

Πέντε μέρες μετά, το πάθημά τους είναι -ακόμα- πρώτο θέμα σχεδόν σε όλες τις αθλητικές εκπομπές της χώρας. Οχι μόνον επειδή ο πατριωτισμός των αμερικανών φιλάθλων έκανε όνειρα -η ομάδα τους να συναντήσει τη Ρωσία και να τη νικήσει-, αλλά και γιατί αυτός ο αποκλεισμός ήρθε την πιο ακατάλληλη στιγμή. Είναι ένα μεγάλο πισωγύρισμα σε ένα τεράστιο (και εξαιρετικά δαπανηρό) project δεκαετιών, που είχε αρχίσει να αποδίδει θεαματικά αποτελέσματα.

Ναι, το μπέιζμπολ, το NFL και το μπάσκετ εξακολουθούν να είναι τα τρία top αθλήματα στη χώρα. Ναι, το made in Europe ποδόσφαιρο συναγωνίζεται σε δημοφιλία το χόκεϊ επί πάγου – ακόμη δεν το έχει προσπεράσει. Το soccer, όμως, είναι το άθλημα του μέλλοντος και στην Αμερική. Αυτό μαρτυρούν οι αριθμοί. Πάνω από δέκα εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 7 έως 17 ετών δηλώνουν, στις πιο πρόσφατες έρευνες, ότι το εισαγόμενο ποδόσφαιρο είναι το πιο αγαπημένο τους σπορ. Μόνον το μπάσκετ συγκεντρώνει περισσότερες προτιμήσεις (14 εκατομμύρια) μεταξύ των πιτσιρικάδων. Το αντίστοιχο νούμερο για το μπέιζμπολ δεν ξεπερνά τα οκτώ εκατομμύρια, και για το NFL (το αμερικάνικο ποδόσφαιρο) τα τέσσερα. Αμέσως μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας (2014), πάνω από τρία εκατομμύρια παιδιά ήταν εγγεγραμμένα σε ποδοσφαιρικούς συλλόγους των ΗΠΑ, ενώ μπέιζμπολ έπαιζαν (οργανωμένα) σχεδόν τα μισά – κι αμερικάνικο ποδόσφαιρο ακόμα λιγότερα.

Αν και οι ΗΠΑ ήταν μία από τις 13 χώρες που συμμετείχαν στο παρθενικό Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου (το 1930 στην Ουρουγουάη), το soccer περιφρονήθηκε από τους Αμερικανούς για πολλές δεκαετίες. Στις 6 Αυγούστου 1948, η εθνική ομάδα των ΗΠΑ έχασε στη Νορβηγία με… 11-0. Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει δειλά – δειλά από τα 70’s, αλλά πολύ πιο έντονα μετά το Μουντιάλ του 1994 που διοργανώθηκε στην Αμερική. Φιλοξενώντας τους κορυφαίους του αθλήματος και ζώντας τον παγκόσμιο ντόρο που εκείνοι ξεσήκωναν, οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος ασχολείται με αυτούς τους μυστηριώδεις τύπους, ενώ κανένας δεν αναγνωρίζει τα δικά τους αθλητικά ινδάλματα: έναν παίκτη του NFL ή του μπέιζμπολ. Για τη χώρα που θέλει να κυβερνά τον πλανήτη, ήταν ένα «σοκ».

Αρχισαν να μαθαίνουν μπάλα, πρώτα από τους ισπανόφωνους και ευρωπαίους εμιγκρέδες. Υστερα, το έκαναν πιο οργανωμένα. Δαπάνησαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για γήπεδα και προπονητικές εγκαταστάσεις, ίδρυσαν ακαδημίες ποδοσφαίρου, προσέλαβαν ειδικούς για την καθοδήγηση των παιδιών τους, διοργάνωσαν επαγγελματικό πρωτάθλημα (το MLS), προσέλκυσαν σπουδαίους ευρωπαίους ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν ένα βήμα από τη συνταξιοδότηση και επένδυσαν στη δημιουργία εθνικών ομάδων soccer για όλες τις ηλικίες. Η εθνική Ανδρών δεν έλειπε, πλέον, από κανένα Μουντιάλ και τον Απρίλιο του 2006 είχε σκαρφαλώσει στην τέταρτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, η τηλεθέαση των αγώνων στις ΗΠΑ ήταν μεγαλύτερη από εκείνη των τελικών του ΝΒΑ. Μέχρι και ο Ομπάμα παρακολουθούσε τα ματς στην τηλεόραση και, κατόπιν, επικοινωνούσε με τους αμερικανούς διεθνείς, αν και δεν είχαν κάνει κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα.

Το ενδιαφέρον για το soccer απογειώθηκε στις ΗΠΑ, όπως είχε συμβεί στη δεκαετία των ’80s με το μπάσκετ που, μέχρι τότε, ήταν στο περιθώριο. Οι παλιοί θα το θυμούνται: οι τελικοί του ΝΒΑ μεταδίδονταν σε μαγνητοσκόπηση. Μόνον όταν εμφανίστηκε ο Λάρι Μπερντ και ο Μάτζικ Τζόνσον άλλαξε η κατάσταση, για να έρθει ο Μάικλ Τζόρνταν και να βάλει την πορτοκαλί μπάλα σε κάθε αμερικανικό σπίτι.

Πρωτομάστορας των ποδοσφαιρικών επιτυχιών των ΗΠΑ υπήρξε ο Μπρους Αρίνα, στην πρώτη του θητεία ως ομοσπονδιακός τεχνικός (1998-2006). Η δεύτερη, δεν έμελλε να διαρκέσει ούτε έναν χρόνο. Τον Νοέμβριο του 2016 είχε διαδεχθεί τον Γιούργκεν Κλίνσμαν έπειτα από τις δύο σερί ήττες των ΗΠΑ στα προκριματικά του Μουντιάλ 2018, από το Μεξικό και την Κόστα Ρίκα. Αλλά, ούτε αυτός κατάφερε πολλά περισσότερα. Παραιτήθηκε προ ημερών, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την παταγώδη αποτυχία της χώρας να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.

Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να ποντάρουν πολλά στο ποδόσφαιρο (και) με ένα πρωτοφανές «παιδομάζωμα». Κορυφαία αθλητικά πανεπιστήμια έχουν έτοιμες υποτροφίες για ταλαντούχους παίκτες απ’ όλο τον κόσμο που επιθυμούν, παραλλήλως με την εξέλιξή τους στο σπορ, να εξασφαλίσουν ένα πτυχίο στο πεδίο που τους ενδιαφέρει. Οι ειδικοί πιστεύουν πως είναι θέμα χρόνου, το ποδόσφαιρο να ανέβει στην κορυφή των προτιμήσεων των αμερικανών φιλάθλων, προσπερνώντας τα παραδοσιακά αθλήματα της χώρας. Αλλά, η απουσία της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ από τα γήπεδα της Ρωσίας, μάλλον θα πάει το project λίγο πίσω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News