Ο γάμος, πέρα από κοινωνική σύμβαση που καταπίνει (και συνήθως χωνεύει) ρομαντικούς έρωτες ή στυγνούς υπολογισμούς, πέρα από εκκλησιαστικό μυστήριο ή διοικητική πράξη, είναι και μπίζνες. Μία τίμια δουλειά που αφορά κόσμο και κοσμάκη. Με αυτές τις οικονομικές παραμέτρους καταπιάνεται το βρετανικό περιοδικό Economist, εξετάζοντας το θέμα του υπό το πρίσμα της πανδημίας.

Υπό κανονικές συνθήκες, γράφει, οι γάμοι είναι όντως μία μεγάλη δουλειά, μία «παγκόσμια βιομηχανία» ετήσιου τζίρου 300 δισ. δολαρίων. Και ποιος δεν δουλεύει όταν ένα ζευγάρι παντρεύεται!

Φωτογραφεία, ταβέρνες και κέτερινγκ, ανθοπωλεία, ζαχαροπλαστεία, καθώς και πολλοί άλλοι κλάδοι εμπορίου και παροχής υπηρεσιών κάνουν χρυσές δουλειές. Μέχρι και ταξιδιωτικά γραφεία και ξενοδοχεία ζουν πλέον από τους γάμους, εκμεταλλευόμενα τις μετακινήσεις των συγγενών και φίλων. Οσο για τη νέα μόδα των ομαδικών γάμων, ε, εκεί πια γίνεται σωστή… εμποροπανήγυρη.

Οσοι δουλεύουν στο «εμπορικό κύκλωμα γάμος», λέει το Economist, καυχώνται ότι η δουλειά δεν αντιμετωπίζει ποτέ κρίση, ακόμη και μέσα σε περιόδους ύφεσης. Καλώς. Ομως μέσα στην τρέχουσα κορονοϊκή φάση τι συνέβη και τι συμβαίνει; Μήπως τα σχετιζόμενα με τον γάμο «μαγαζιά» έχουν μεγάλα κεσάτια;

Με το μπαμ του κορονοϊού, τα ζευγάρια αναγκάστηκαν να επιλέξουν μεταξύ μιας χρονικά απροσδιόριστης καθυστέρησης στην τέλεση του γάμου τους και κάποιας επινόησης εναλλακτικών τρόπων τέλεσής του. Το περιοδικό αναφέρει ένα παράδειγμα νεονύμφων από το Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, που παντρεύτηκαν εξ αποστάσεως με πολιτικό γάμο κατόπιν ειδικής αδείας του κυβερνήτη της Πολιτείας. Αυτοί ήταν στο σπίτι τους και ο δήμαρχος που τους πάντρεψε στο γραφείο του. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε για όλους τους η τεχνολογία.

Με δεδομένα α) ότι το 80% των νυφικών παγκοσμίως παράγεται στην Κίνα και β) ότι τα υφάσματα για το υπόλοιπο 20% των παραγομένων νυφικών είναι κινεζικά, γίνεται αυτομάτως κατανοητό ότι ο υποτομέας «νυφικό» του βασικού θέματός μας υπέστη εποχική ζημία. Το lockdown σε Ευρώπη και Αμερική, τα περιοριστικά μέτρα για τις συναθροίσεις, η αναγκαστική απομόνωση, όλα αυτά ανέβαλαν γάμους παντού στον κόσμο. Σε μία χαρακτηριστική περίπτωση μάλιστα, σε ινδική επαρχία, αναβλήθηκαν περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες γάμοι!

Υπήρξαν όμως και γάμοι που συντελέστηκαν με μοντέρνο τρόπο, μέσω του Διαδικτύου, όπως προαναφέρθηκε. Σε αυτές τις περιπτώσεις απλώς ματαιώθηκαν τα γαμήλια πάρτι. Σε κάποιες περιπτώσεις, στους ψηφιακούς γάμους παρέστησαν, το ίδιο ψηφιακά φυσικά, μέσω βιντεοκλήσεων, και οι καλεσμένοι των ζευγαριών. Ανοιξαν φιάλες, δόθηκαν οι ευχές, από μακριά και με ασφάλεια. Αλλού, βέβαια, τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως διαφορετικά.

«Σε χώρες όπου ο κόσμος χρεώνεται για να διοργανώσει πολυτελείς τελετές, όπως είναι η Γάζα, η Κένυα, η Ινδία ή και η Κίνα», παρατηρεί το περιοδικό υπαινισσόμενο τριτοκοσμικές, ανορθολογικές συνήθειες ή και νεοπλουτισμό, «η περισυλλογή που γέννησε ο εγκλεισμός λόγω της πανδημίας έκανε πολλά ζευγάρια να ανακαλύψουν τα οφέλη της αποταμίευσης». Εδωσε μέτρο εξόδων, σαν να λέμε, το οποίο ασφαλώς θα φανεί χρήσιμο στα ζευγάρια και μετά την εποχή του κορονοϊού. Στην περισσότερο δύσκολη εποχή που έχουμε να ζήσουμε μπροστά μας.

«Αυτό που δεν κατάφερε να κάνει η πανδημία ήταν να αποθαρρύνει τους μελλονύμφους». Ετσι είναι, ο έρωτας πάντα νικά, ακόμη και την πιο βαριά ίωση. Ισως γιατί αυτός είναι η πιο ανίατη «αρρώστια» απ’ όλες. «Τα ζευγάρια βρέθηκαν ακόμη πιο κοντά ψυχικά μεταξύ τους λόγω της κρίσης, και αναμένεται ένα τεράστιο τσουνάμι γάμων να πλημμυρίσει τον κόσμο μόλις η πανδημία υποχωρήσει». Ας επιζήσουμε πρώτα και μετά, με το καλό, «να ζήσουν ευτυχισμένοι» και όσοι είναι αποφασισμένοι από καιρό, «σαν θαρραλέοι», να παντρευτούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News