Το βιβλίο του Sam Eastland με τίτλο, «Το Μάτι του Κόκκινου Τσάρου», είναι το πρώτο από μία σειρά βιβλίων, όλα με θέμα τους Ρομανώφ, με φόντο την πρώην Σοβιετική Ενωση και σε πρωταγωνιστικό ρόλο, τον επιθεωρητή Πέκαλα. Το συγκεκριμένο, αφορά την εξιχνίαση της δολοφονίας των Ρομανώφ και τον εντοπισμό της αμύθητης περιουσίας τους, από  τον πιο έμπιστο αστυνομικό του Τσάρου Νικόλαου Β’, φινλανδικής καταγωγής,  που μετά την Οκτωβριανή επανάσταση των Μπολσεβίκων είχε φυλακιστεί – εξοριστεί σ’ένα γκούλακ στη Σιβηρία. Τη δουλειά, του την αναθέτει ο ίδιος ο Στάλιν και σε αντάλλαγμα του προσφέρει την αμνηστία του και συνεπώς την ελευθερία του.

Πρέπει να πω πως όταν ξεκίνησα να το διαβάζω μπήκα λίγο επιφυλακτικά τόσο ως προς το ύφος ή αν θέλετε ως προς το επίπεδο του βιβλίου, αλλά προς μεγάλη μου ικανοποίηση διαψεύστηκα πανηγυρικά. Πρόκειται για κάτι ανάμεσα σε αστυνομικό μυθιστόρημα και σε ατμοσφαιρικό θρίλερ. Θα έτεινα μάλλον προς το δεύτερο, γιατί αν είναι κάτι που σε κρατάει στις μύτες των ποδιών σου και σε κάνει να μη θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου είναι ακριβώς αυτό, η ατμόσφαιρα. Η επιτυχία του Sam Eastland είναι όχι αυτή καθ’ αυτή η λύση του μυστηρίου που υπάρχει γύρω από τη δολοφονία της Τσαρικής οικογένειας, το τι απέγινε ο θησαυρός ή ακόμα και το τι περιλαμβάνει αυτός ο θησαυρός αλλά κυρίως το οδοιπορικό του Πέκαλα και της παρέας του από την αποφυλάκιση του ως το τέλος της διαδρομής, κάτι που το πετυχαίνει με το να μας μεταφέρει κάθε τόσο στο παρελθόν του αστυνόμου τόσο στη Φινλανδία όσο και στη ζωή του δίπλα στον Τσάρο. Υπάρχει βεβαίως και κάτι ακόμα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας και που νομίζω πως το κάνει για να ενισχύσει τα αληθοφανή στοιχεία του βιβλίου του και αυτό είναι πως στον επίλογο αναφέρεται στο τι πραγματικά έγινε, παραθέτοντας στον αναγνώστη τα αληθινά γεγονότα. Τώρα όσο για τη μετάφραση, τη βρήκα όχι απλώς καλή, άλλωστε είναι γνωστό πως πάσχουμε σε μεταφράσεις, αλλά άξια συγχαρητηρίων διότι δε στερεί απολύτως τίποτα από το πέπλο μυστηρίου που καλύπτουν, τα ψέματα, οι συνωμοσίες, οι προδοσίες, οι πάσης φύσεως.. «συμμαχίες» ( ο Θεός να τις κάνει), μα κυρίως οι ενδείξεις που διαφεύγουν από τους υπόλοιπους και που συναντά – αποκρυπτογραφεί  το «Σμαραγδένιο Μάτι»  στο διάβα του.

Και κάτι τελευταίο. Αναρωτήθηκα επανειλημμένως για το αν υπήρξα δίκαιος ή αν προτιμάτε σωστός απέναντι σε αυτά που ένιωθα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου. Το λέω αυτό, γιατί με προβλημάτισε το γεγονός κατά πόσο θα έλεγα τα ίδια αν δεν ήμουν ας πούμε γοητευμένος ανέκαθεν από το όλο θέμα της Ρωσικής επανάστασης, τους Μπολσεβίκους, τους  Ρομανώφ και όλα όσα συνέβησαν στη Ρωσία στις αρχές του 20ου αιώνα και επηρέασαν καθοριστικά ολόκληρη τη νεώτερη παγκόσμια ιστορία. Θέλω να πιστεύω πως η άποψη μου θα παρέμενε η ίδια, οπότε..καλή ανάγνωση και αναμένω σύντομα την επιστροφή του επιθεωρητή Πέκαλα στα μέρη μας.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News